πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Ηταν 30 Μαρτίου του 1863 όταν ο πρίγκιπας Γεώργιος (Γουλιέλμος, Σλίσγουϊκ, Χόλσταϊν, Σόντεμπουργκ Γκλύξμπουργκ) της Δανίας ορίστηκε βασιλιάς της Ελλάδας, μετά τα τρεξίματα Κανάρη, Ζαΐμη και Γρίβα εις την Ευρωλάνδη προς αναζήτηση βασιλικής κεφαλής με το στέμμα ανά χείρας (κάτι σαν το γοβάκι της Σταχτοπούτας ένα πράμα)… Τέσσερα χρόνια αργότερα, αρκετά βορειοδυτικότερα όπως μπαίνεις και βορειοανατολικότερα όπως βγαίνεις, η Αλάσκα πουλιόταν από τη Ρωσία στις ΗΠΑ έναντι 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων (τεσσεράμισι δολάρια το τετραγωνικό χιλιόμετρο), ποσό που αντιστοιχεί σήμερα σε περισσότερα από ενάμισι δισ. δολάρια.
Υποψήφιος των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών που στην εξώπορτα του σπιτιού του έχει κρεμάσει πινακίδα «δεν δεχόμαστε διαφημιστικά», απέστειλε μόνο χθες 581 sms, 931 μηνύματα στο messenger και 603 e-mails, ενώ αυτές τις μέρες συνεργείο αφήνει σε εισόδους και γραμματοκιβώτια τα πρώτα χίλια φυλλάδια που τύπωσε και στα οποία γίνεται λόγος για «αλλαγή νοοτροπίας», «ατομική και συλλογική υπευθυνότητα» και «αλλαγή της εικόνας της πόλης».
πότε ως μια νέα Σαπφώ, πότε ως Αριστοφάνης
το μπούστο και τα κάλλη της θα υμνώ ή θα χλευάζω
ω Κατερίνα! Πλάι σου καμιά άλλη δε βάζω.
Περήφανη περπατησιά, βλέμμα ακτίνες γάμα
πολιτική συγκρότηση που κόκαλα τσακίζει
σαλίγκαρος με κέρατα, με έρπειν και με σάλια
Κατίνα αναρριχήθηκες στη δόξα και στα ριάλια.
Το έχουμε ξαναπεί και ο καθένας το γνωρίζει καλά, ότι σ' αυτή τη χώρα δεν περνάει ούτε μια μέρα πλήξης, καμιά μέρα δίχως «χτύπημα» που να διασκεδάζει τη μαυρίλα μας:
δεν το κρατάς καλύτερα το στόμα σου κλεισμένο;
Τι υδρογόνο κι ύλιο, τι Λέσβος-Μυτιλήνη!
Κάθε βδομάδα μ' έκανες παπάρα να προσμένω.
Φυσικά, τον πεφωτισμένο ηγέτη ακολουθούν κατά πόδας οι αυλικοί. Οπως η Κατερίνα, που έχει μία εκπληκτική ροπή και την επιβεβαιώνει συχνά. «Συνάντηση εργασίας με τον διευθύνων σύμβουλο» έγραψε και μας τσάκισε. Λίγο καιρό νωρίτερα είχε προτρέψει (εαυτούς) «να επανανοματοδοτήσουμε την πολιτική», κάτι για το οποίο έγραψαν και οι «Ριπές» μέσα στο γενικό συντριπτικό κάταγμα.
Μιας και αναρριχηθήκαμε στον πύργο της χιλιοτραγουδισμένης δεσποσύνης ως άλλοι ιππότες οι πότες, ας υπογραμμίσουμε τη δέσμευση της εν λόγω «να μην αφήσουμε την πόλη να γυρίσει στα σκοτάδια» και την περήφανη δήλωση ότι δεν κατάγεται από πολιτικά τζάκια. Οσο για τον συνδυασμό της, λέγεται «Θεσσαλονίκη μαζί» και όχι «Θεσσαλονίκη χαζή» όπως λέγουν κακεντρεχείς σύντροφοι τινές, υποκινούμενοι καταφανώς από μικροπρεπή ζήλια την οποία κατανοούμε.
Απ' όπου κι αν προέρχεται, τη βία καταδικάζω
γιατί είμαι πειθήνιος. Την κρίση τι τη θέλω;
Για ποιο λόγο να σκέφτομαι; Το κάνουν οι «μεγάλοι»
μία ζωή είναι, θα βγει. Και από δω πάν' κι άλλοι.
Ζήτω η διαρκής επανάσταση του facebook, τα κινήματα του twitter και το αντάρτικο των διάσπαρτων καλογραμμένων άρθρων. Ο θεός της ανατομικής καρέκλας γραφείου να ευλογεί τα ιερά όπλα της αμφισβήτησης και της άφορης γνώσης. Ζήτω οι διακηρύξεις των πυκνογραμμένων σελίδων που κανείς ποτέ, ποτέ κανείς δεν διαβάζει. Ζήτω τα μεγάλα λόγια, ο ξύλινος λόγος, οι πομπώδεις εκφράσεις, τα αγωνιστικά καλέσματα για προπονήσεις εν όψει ενός ματαιωμένου –λόγω καιρικών συνθηκών- αγώνα.
βλέπετε, δεν ωρίμασαν ποτέ τους οι συνθήκες
αφού μοιραίοι κι άβουλοι χαράζουμε πορεία
μακριά από κληρονομιές και παρακαταθήκες.
Κάτω από ξένα λάβαρα, στο πουθενά κρυμμένοι
απλώς κοιτάμε τον καιρό που πάλι ανταριάζει
σκυφτοί και γκρίζοι, αδρανείς, κάποιοι και βολεμένοι
την ομελέτα θέλουμε χωρίς αυγό να σπάζει.
Κοκκινοσκουφίτσα
