Οταν η μεταφυσική χρησιμοποιείται για ν` ανατρέψει τη μεταφυσική, όταν η μεταφυσική επιστρατεύεται για ν` απαλύνει το βαθύ πόνο και την ανθρώπινη απώλεια, όταν η μεταφυσική ερμηνεύει τον παρηγορητικό και συμβουλευτικό ρόλο των φανταστικών φίλων και των ζωντανών ψευδαισθήσεων , τότε μπορεί να γίνει μια συγκινητική ιστορία σαν αυτή που μας διηγείται το «Ορφανοτροφείο».
Καρπός της συνεργασίας του προικισμένου Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (Ο λαβύρινθος του Πάνα) και του πρωτοεμφανιζόμενου αλλά ικανότατου Βαρκελονέζου Χ.Α. Μπαγιόνα το «Ορφανοτροφείο» είναι επίσης μια ταινία για τη σημασία του σεβασμού μιας ισχυρής παιδικής επιθυμίας και για την αγάπη που οι ενήλικες οφείλουν σ` όλα τα παιδιά του κόσμου.
Μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που αρχίζει να ζει ένα εφιάλτη, όταν επιστρέφει στο εγκαταλελειμμένο πια ορφανοτροφείο που μεγάλωσε, προκειμένου να το λειτουργήσει σαν στέγη παιδιών με ειδικές ανάγκες, παρακολουθούμε στην ουσία μια σπουδή σε μεταφυσικά φαινόμενα. Για τη στοιχειώδη λογική και τη θετική σκέψη δεν υπάρχει, βέβαια, κανένα τέτοιο φαινόμενο, υπάρχει όμως η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου (ο οποίος διαθέτει ένα εξαιρετικό λογισμικό προσομοίωσης) να φτιάχνει μοντέλα, οράματα και οπτασίες. Οταν κοιμόμαστε, αυτά ονομάζονται όνειρα κι όταν είμαστε ξύπνιοι, φαντασιώσεις και ψευδαισθήσεις. Μ` αυτά ο άνθρωπος συμβιώνει, βολεύεται, παιδεύεται… Αρκεί να ξέρει ότι είναι απλώς μια λειτουργία του εγκεφάλου του, που δεν πρέπει να μπερδεύει με την πραγματική του ζωή.
Αν και φανατικός, λοιπόν, αντίπαλος κάθε μεταφυσικής, η στήλη σάς προτείνει να δείτε αυτή τη «μεταφυσική» ταινία. Δεν θα το μετανιώσετε.
