Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του βραβευμένου μικρομηκά αφορά στην οδύσσεια των μεταναστών προς μια Ευρώπη «παράδεισο» (που τελικά μόνο αυτό δεν είναι).
Ο Αγίβα αφήνει τη γυναίκα του και την κόρη του στη Μπουρκίνα Φάσο και μαζί με τον φίλο του Αμπάς ταξιδεύουν προς την Ιταλία. Ο Καρπινιάνο μας παρουσιάζει με έντονο ρεαλισμό το ταξίδι τους μέσα από την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Μεσόγειο και τελικά την προσπάθεια επιβίωσής τους στην Ιταλία.
Ο Καρπινιάνο, γιος Ιταλού και Αφροαμερικανίδας, πείστηκε για τη δημιουργία ταινίας μεγάλου μήκους με το συγκεκριμένο θέμα, έπειτα από τις εξεγέρσεις των μεταναστών – προσφύγων στην Ιταλία το 2010 (στις οποίες γίνεται μνεία στην ταινία). Στο σημείωμά του, αναφέρει σχετικά με τον τίτλο της ταινίας ότι επέλεξε η λέξη «Μεσόγειος» να είναι στον πληθυντικό, γιατί πιστεύει ότι έτσι αντικατοπτρίζεται καλύτερα αυτό το σημείο συνάντησης, αυτό το πεδίο συγκρούσεων και, πάνω απ’ όλα, αυτό το μέρος που δεν μπορεί να οριστεί σύμφωνα με τα σύνορά του.
Η ταινία του Καρπινιάνο είναι ένα σύνολο από οικείες πια ιστορίες, τις οποίες καθημερινά βλέπουμε και ακούμε. Μακριά από φτηνό μελό και από απλή καταγγελία, η ταινία αποτελεί μια βαθιά και ουσιαστική προσέγγιση σε ένα από τα πιο συνταρακτικά θέματα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή Κουντούς Σεϊχόν αξίζει ιδιαίτερη μνεία, καθώς μπόρεσε -κυρίως μέσα από τις σιωπές και τα βλέμματά του- να αναδείξει όλη τη συναισθηματική παλέτα του ρόλου που υποδυόταν και εκπροσωπεί εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν βρεθεί στην ίδια θέση. Ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να υφίστανται το ρατσισμό και την καθημερινή αγωνία επιβίωσης σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις τους.
Ελένη Π.
