Προβολές ταινιών και συζητήσεις

ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟΥ

Είτε πρόκειται για την παράδοξη ιδιοποίηση των δυτικών μουσικών οργάνων, που επέβαλε η αποικιοκρατία, από τη ζωντανή μουσική παράδοση χωρών της Ασίας και της Αφρικής, είτε για την αναπάντεχη έμπνευση που χάρισε ένας περιθωριακός αμερικανός μουσικός στο νοτιοαφρικανικό κίνημα ενάντια στο απαρτχάιντ, είτε για την αποδόμηση ενός ροκ μύθου σε μια εποχή πολιτικών και κινηματογραφικών αμφισβητήσεων, είτε ακόμη για τη συνάντηση ενός πρωτοπόρου μουσικού με μια εξίσου νέα φιλμική γλώσσα, η μουσική και ο κινηματογράφος συναντιούνται μοιραία στις ταινίες αυτού του αφιερώματος: μικρός φόρος τιμής σε όσους έχουν παραβεί ή υπερβεί τις νόρμες της τέχνης τους, για να στοχαστούν και να τραγουδήσουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

~ Παρασκευή 8/4/2016 ~
ONE PLUS ONE/SYMPATHY FOR THE DEVIL

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ αφήνει προσωρινά το εξεγερμένο Παρίσι του Μάη του ’68 και φτάνει στο Λονδίνο, όπου ξεκινά να φτιάξει μια ταινία «…πρώτα απ’ όλα, για να καταστρέψω την ιδέα του πολιτισμού. Ο πολιτισμός είναι το άλλοθι του ιμπεριαλισμού (…) ο πολιτισμός είναι πόλεμος». Ερχεται σε επαφή με τους νεαρούς τότε Ρόλινγκ Στόουνς και τους κινηματογραφεί στο στούντιο, την ώρα που ηχογραφούν το κομμάτι Sympathy for the Devil. Καθώς το κομμάτι εξελίσσεται από πρόβα σε πρόβα, η μοναδική κινηματογραφική γλώσσα του Γκοντάρ αποτυπώνει σκηνές-συμβολισμούς της ταραχώδους πολιτικά δεκαετίας, καταθέτοντας τη δική του άποψη για το ρόλο της τέχνης, της διανόησης και του πολιτισμού, την ταξική πάλη και την επανάσταση.