Η Οδύσσεια μιας παράνομης ρωσίδας μετανάστριας στο Βέλγιο, όταν μετά από οκτώ χρόνια παραμονής στη χώρα συλλαμβάνεται από την αστυνομία, αποχωρίζεται βίαια από τον δεκατετράχρονο γιο της και φυλακίζεται σε κέντρο κράτησης αλλοδαπών, έως ότου απελαθεί.
Ενδιαφέρουσα ταινία από τον βέλγο σκηνοθέτη Ντεπάς, που όμως είναι κυρίως περιγραφική, δεν αποφεύγει τις απλουστεύσεις και το μελόδραμα και αδυνατεί να προσδώσει βάθος σ` ένα πρόβλημα που γιγαντώνεται όλο και περισσότερο.
Η «Παράνομη» βασίστηκε στην έρευνα ενός ολόκληρου χρόνου επί τόπου σε διάφορα κέντρα υποδοχής μεταναστών στο Βέλγιο, το οποίο σημειωτέον έχει καταδικαστεί τέσσερις φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αθλιότητα που επικρατεί στα κέντρα αυτά. Και είναι αλήθεια ότι στην ταινία αναδεικνύονται επαρκώς οι άθλιες συνθήκες κράτησης εκεί. Ωστόσο, ο Ντεπάς εστιάζει την προσοχή του στην ανθρωπιστική διάσταση του θέματος, δηλαδή στην καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στο αναφαίρετο δικαίωμα στην ελευθερία, στους ψυχολογικούς εκβιασμούς και στην ανάλγητη νομοθεσία. Ομως, καθώς είπαμε ήδη, αυτά δεν αρκούν για να κάνουν αυτή την ταινία να ξεχωρίσει από πολλές παρόμοιες που προβάλλονται τα τελευταία χρόνια.
