Μετά τον περσινό «Οδηγό αισιοδοξίας», ο Ντέιβιντ Ο Ράσελ επιστρέφει με τον «Οδηγό διαπλοκής» (δεν πρόκειται για συνέχεια ή για μέρος τριλογίας, ο ελληνικός τίτλος παραπλανά). Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από το σκάνδαλο «abscam», που συγκλόνισε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’70, οδηγώντας στη φυλακή για οικονομικά εγκλήματα και πολιτική διαφθορά έξι μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, έναν γερουσιαστή και διάφορους τοπικούς άρχοντες. Πολυτάλαντος απατεώνας μαζί με τη γοητευτική φιλενάδα του αναγκάζονται από το FBI να συνεργαστούν σε μια επιχείρηση που σκοπό έχει να ξεσκεπάσει μαφιόζους και πολιτικούς που χρηματίζονται. Παράλληλα, είναι παντρεμένος με μία ανισόρροπη γυναίκα που του δημιουργεί συνεχώς προβλήματα…
Ο σκηνοθέτης επέλεξε να μην αντιμετωπίσει το θέμα του μόνο σε επίπεδο αστυνομικής ταινίας. Για την ακρίβεια, αυτό ίσως και να περνά σε δεύτερη μοίρα. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ταινία ιστορικού ενδιαφέροντος, καθότι ο σεναριογράφος έχει μόνο εμπνευστεί από τα πραγματικά γεγονότα, δεν τα έχει αποδώσει με ακρίβεια. Η προσπάθεια του σκηνοθέτη να προσεγγίσει τους χαρακτήρες του, να αναδείξει τα κίνητρά τους και τις συνθήκες υπό τις οποίες κινούνται διαποτίζεται από μία μάλλον χιουμοριστική διάθεση. Δεν ξέρουμε αν αυτή ήταν και η πρόθεσή του, το αποτέλεσμα πάντως είναι μία σχεδόν κωμική ταινία, με έξυπνες εναλλαγές στο σενάριο, η οποία μπορεί να παρακολουθηθεί με ευκολία.
Ελένη Π.
