Ιταλικό μελόδραμα με θέμα τον παράνομο δεσμό του Μπενίτο Μουσολίνι με την νεαρή αισθητικό Ιντα Ντάλσερ, όταν εκείνος βρισκόταν στο ξεκίνημα της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Φημολογείται ότι το ζευγάρι παντρεύτηκε το Σεπτέμβρη του 1914 και ένα χρόνο αργότερα απέκτησε ένα γιο. Αν και ο Μουσολίνι αναγνώρισε το παιδί, αργότερα, όταν άρχισε να αποκτά όλο και μεγαλύτερη πολιτική ισχύ, αποποιήθηκε κάθε σχέση με την ερωτευμένη γυναίκα και το γιο της. Η Ιντα Ντάλσερ έκανε τα πάντα για να αναγνωριστεί ο γάμος και το παιδί, αντ`αυτού όμως συνελήφθη και κλείστηκε σε ψυχιατρείο το 1926, όπου πέθανε το 1937. Παρομοίως, ο γιος της κλείστηκε στο ψυχιατρείο το 1936, όπου και πέθανε 26 ετών. Ετσι, ο Μουσολίνι απαλλάχτηκε από την ενοχλητική παρουσία τους, αν και φρόντισε εγκαίρως να καταστρέψει όλα τα στοιχεία που αποδείκνυαν τα όσα έγιναν.
Η κλασικής αισθητικής αυτή ταινία εστιάζεται στον ανυποχώρητο έρωτα της Ιντα Ντάλσερ για τον ιταλό δικτάτορα, στο φόντο της ανόδου του φασισμού στην Ιταλία, αν και πρόκειται για μια σαφώς αισθηματική προσέγγιση του θέματος. Τώρα για ποιο λόγο η ερωτική εμμονή μιας γυναίκας για ένα τιποτένιο, μεγαλομανές και αδίστακτο υποκείμενο, όπως ο Ντούτσε, θεωρήθηκε άξια λόγου και για ποιο λόγο ο Μπελόκιο (που δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό ριζοσπαστικό κινηματογραφιστή) έκρινε ότι και μόνο ο έρωτας, έστω επίμονος, έκανε σημαντική την Ντάλσερ ( η οποία, σημειωτέον, συμμεριζόταν τις φασιστικές ιδέες του Μουσολίνι), ώστε να γυριστεί αυτή η ταινία, πραγματικά αυτό είναι κάτι που δύσκολα γίνεται κατανοητό. Αυτό είναι και το μεγάλο κενό αυτής της ταινίας.
Ελένη Σταματίου
