Η δικτατορία του Φράνκο διανύει τις τελευταίες αιματοβαμμένες μέρες της. Τα σενάρια διαδοχής είναι ήδη στον ορίζοντα, ο Χουάν Κάρλος κάνει ήδη «αντιπολίτευση» στον γεννήτορά του, όμως οι εκτελέσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη με τελευταία εκείνη του αναρχικού Σαλβαδόρ Πούινγκ Αντίκ, τοπικού ήρωα της Καταλωνίας, που δολοφονήθηκε με μέγγενη κυρίως για λόγους αντεκδίκησης, μετά την ανατίναξη του Καρέρο Μπλάνκο από την ΕΤΑ το 1972.
Γιος πολιτικού πρόσφυγα του 1936, ο φοιτητής Σαλβαδόρ πολιτικοποιήθηκε στο ούτως ή άλλως ριζοσπαστικοποιημένο περιβάλλον μιας περιοχής που ανέκαθεν πάλευε για την αυτονομία της απέναντι στην Ισπανία. Ληστείες τραπεζών, χρηματοδότηση εντύπων και οικονομική στήριξη του εργατικού κινήματος ήταν οι τρεις άξονες της αναρχικής δραστηριότητας στη δεκαετία του `70. Βέβαια, όπως συμβαίνει συχνά σ` αυτές τις περιπτώσεις, τα όρια ποινικής και πολιτικής δράσης γίνονται μερικές φορές δυσδιάκριτα και οι εργάτες δεν αποδέχονται άκριτα οικονομικές ενισχύσεις. Αυτό δημιουργεί εντάσεις στις αναρχικές ομάδες αλλά στην περίπτωση ενός πολιτικοποιημένου ατόμου, όπως ο Σαλβαδόρ, είχε μικρή σημασία. Η σύλληψή του μετά από ενέδρα και οι συνθήκες κράτησης δεν τον έκαμψαν, αντίθετα αγωνίστηκε με αξιοπρέπεια μέχρι το τέλος (που ήρθε αναπόδραστα μετά την εκτέλεση του φασίστα πρωθυπουργού Μπλάνκο), παρά το πανευρωπαϊκό κύμα αλληλεγγύης στο πρόσωπό του.
Ενας φόρος τιμής στα θύματα του φασισμού, η ταινία αυτή δεν έχει μόνο ισχυρή ιστορική και συναισθηματική αξία. Εχει εξαιρετική κινηματογράφηση, καλές ερμηνείες, ένταση και ρυθμό. Δεν της λείπουν τα αδύνατα σημεία, όμως είναι μακράν ό,τι καλύτερο έχουμε δει αυτό το καλοκαίρι. Μην τη χάσετε.
