Αυτήν την εβδομάδα προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η εν λόγω ταινία που γυρίστηκε στα 1959. Πρόκειται για την πρώτη ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου που αναδεικνύει την εξολόθρευση των Ελληνοεβραίων κατά τη διάρκεια της κατοχής, και γυρίστηκε σε μια περίοδο τόσο πρόσφατη προς τα γεγονότα. Είναι η πρώτη ταινία με θέμα τους Ελληνοεβραίους στη διάρκεια της κατοχής που βραβεύεται στο Φεστιβάλ των Κανών (Βραβείο Κριτικών). Επίσης είναι η πρώτη ταινία του κινηματογράφου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας που βραβεύεται σε Φεστιβάλ που οργανώνεται στη Δύση.
Ο σκηνοθέτης, μέσα από την ερωτική ιστορία μιας ελληνίδας εβραίας κρατούμενης σε ένα προσωρινό στρατόπεδο μετεγκατάστασης με έναν ναζί αξιωματούχο, καταγγέλλει το ναζισμό και θέτει πολιτικά ζητήματα γύρω από την προσωπική όσο και τη συλλογική ευθύνη. Η ταινία είναι καλοστημένη και αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος. Παρολαυτά, μετά από τόσες ταινίες γύρω από αυτό το θέμα και κάποιες δεκαετίες μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία μοιάζει παρωχημένη και η προσέγγιση των δημιουργών της αφελής.
Ελένη Π.
