«Δεν είσαι ο Γιώργος π’ αγαπούσα μια φορά…». «Μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω, έχε γεια σε χαιρετάω…». Μ’ ένα ποτ-πουρί από λαϊκά τραγούδια αποχαιρέτισε τον Γιωργάκη Παπανδρέου η Κυριακή (Κούλα για τους φίλους της) Τεκτονίδου, επιστήθια φίλη του Καστανίδη, που απέσχε μαζί με την «ομάδα των 6» και ανάγκασε τον Γιωργάκη να τη διαγράψει.
Αχ, Κούλα, τι μας θύμισες. Τις ένδοξες εποχές του ιστορικού ΠΑΣΟΚ. Τότε που κάθε Σεπτέμβρη αναστέναζαν οι πίστες των «πολιτιστικών κέντρων» της Θεσσαλονίκης, καθώς οι σύντροφοι υπουργοί στροβιλίζονταν αργά και βαριά στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου, λιώνοντας με τα καλογυαλισμένα παπούτσια τους τόνους από γαρδένιες, γαρίφαλα και άλλα λουλουδικά. Η Κούλα δεν πρόλαβε σίγουρα τις αξέχαστες νύχτες στο Καστρί, κάθε χρόνο του Αγιαντρέα, τότε που τις πρώτες πρωινές ώρες ανηφόριζε η αείμνηστη Ρίτα Σακελλαρίου με την ορχήστρα της, για να χορέψει ο πρόεδρος το αγαπημένο του σκυλο-ζεϊμπέκικο, που τόσα υπονοούμενα έκλεινε στον τίτλο του: «Αυτός, ο άνθρωπος αυτός, ήταν ο άλλος μου εαυτός». Πρέπει σίγουρα, όμως, να πρόλαβε τις ολονύχτιες σπονδές των υπουργών στα «πολιτιστικά κέντρα» της συμπρωτεύουσας, αυτά που οι κουλτουροαριστεροί αποκαλούν σκυλάδικα. Θα πρέπει να πέρασε αξέχαστες νύχτες γονατιστή στην άκρη της πίστας να χτυπά παλαμάκια για να μη χάσει το ρυθμό ο στροβιλιζόμενος δερβίσης (συγνώμη, υπουργός). Γι’ αυτό και αντί για βαρύγδουπες πολιτικές καταγγελίες, προτίμησε να «την πει» στον ξενέρωτο Γιωργάκη με αθάνατους λαϊκούς στίχους, που παραπέμπουν ευθέως στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ.
