Την ώρα που στην Ελλάδα γίνεται σφαγή για το αν ο Φιλίππου της ΦΑΓΕ έκανε προεκλογική συγκέντρωση του υφυπουργού Παπαθανασίου στη βίλα του, στην Κύπρο αποκαλύπτεται ότι βρετανική εταιρία πρόσφερε 50.000 λίρες (γύρω στις 85.000 ευρώ) στην προεκλογική εκστρατεία του προέδρου Παπαδόπουλου το 2003 και δεν τρέχει τίποτα. Γιατί -λέει η πλευρά του προέδρου- τα λεφτά δόθηκαν στην προεκλογική εκστρατεία και όχι στον πρόεδρο και δόθηκαν… νόμιμα, με τραπεζική συναλλαγή και με… απόδειξη!
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωσε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης», προσθέτοντας ότι… δεν ανελήφθη οποιαδήποτε δέσμευση έναντι της συγκεκριμένης εταιρίας. Γι’ αυτό και δεν εγείρεται μείζον θέμα πολιτικής τάξης. Πώς είναι δυνατόν να είναι ύποπτη μια υπόθεση -είπε- όταν επιβεβαιώνεται με απόδειξη, με υπογραφή του λαβόντος, αλλά και με καταγραφή του προορισμού των χρημάτων; Και συμπλήρωσε με νόημα, ότι δεν υπήρξε παραβίαση του νόμου ούτε αποτελεί μοναδική περίπτωση στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου! Ο ίδιος ο Τ. Παπαδόπουλος δήλωσε ότι για πρώτη φορά έμαθε από το δημοσίευμα για τη συγκεκριμένη εταιρία και ότι το θέμα δεν αφορά τον ίδιο, αλλά την εκστρατεία του!!!
Η εταιρία είναι η βρετανική πετρελαϊκή Watford Petroleum Uktaine Holding Limited, η οποία ουδόλως δραστηριοποιείται στην Κύπρο (;!). Αυτή η εταιρία συνεργαζόταν με το δικηγορικό γραφείο του Πολάκη Σαρρή, «κολλητού» του Παπαδόπουλου, πρώην προεδρικού συμβούλου και υπεύθυνου της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας. Κάποια στιγμή η συνεργασία τους διακόπηκε και προέκυψε μια διαφορά 50.000 λιρών. Ο Σαρρής υποστηρίζει ότι, έπειτα από επιθυμία της εταιρίας, το ποσό αυτό κατατέθηκε στον προεκλογικό αγώνα του Παπαδόπουλου το 2003 και κόπηκε απόδειξη. Η εταιρία, όμως, αρνείται ότι έκανε τέτοια προσφορά και ζητάει από τον Σαρρή τα πενήντα χιλιάρικα λίρες.
Η διαφορά των δύο μερών θα λυθεί στα δικαστήρια (ή με ιδιωτικό συμβιβασμό) και εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Εχουμε, όμως, μια αφελή απορία: Για ποιο λόγο μια πετρελαϊκή εταιρία να δώσει τόσα λεφτά στην προεκλογική εκστρατεία ενός πολιτικού σε μια χώρα όπου δεν κάνει μπίζνες; ‘Η μήπως κάνει… εμμέσως; Κατά τα άλλα, συμφωνούμε ότι δεν τίθεται μείζον ζήτημα πολιτικής τάξης. Στον καπιταλισμό, είθισται οι επιχειρήσεις να χρηματοδοτούν, φανερά ή κρυφά, τα αστικά κόμματα και τους πολιτικούς της. Γι’ αυτό άλλωστε τους αποκαλούμε πολιτικό προσωπικό, σε διάκριση με το υπηρετικό προσωπικό που απασχολούν στις βίλες τους οι καπιταλιστές.
