Ο Γιάννης Δραγασάκης ούτε άπειρος είναι ούτε εν θερμώ λειτουργεί. Και ήξερε πολύ καλά ότι η φράση «ευχαριστώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών», που ξεστόμισε ο Σημίτης το 1996, με τη λήξη της κρίσης των Ιμίων, θεωρήθηκε από τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο της Ελλάδας ως διαπιστευτήρια της πιο βαθιάς ξενοδουλείας. Δεν ξέρουμε αν του Σημίτη του ξέφυγε η φράση ή την είχε προσχεδιάσει (μάλλον το δεύτερο ισχύει), για τον Δραγασάκη όμως είναι παραπάνω από βέβαιο ότι προσχεδίασε τη φράση και επέλεξε το κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ για να την πει.
«Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον πρόεδρο Ομπάμα, διότι ενδεχομένως χωρίς τη δική του συμβολή και επιμονή ότι η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει και θέματα χρέους και αναπτυξιακό ορίζοντα, ίσως να μην πετυχαίναμε», δήλωσε την περασμένη Τετάρτη, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αφήνοντας κάγκελο τον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%».
Ο Δραγασάκης είναι πιο έμπειρος από τα τσιπράκια στο φραξιονιστικό αγώνα. Εντρύφησε σ’ αυτόν στη μεγάλη του Περισσού σχολή. Ξέρει πολύ καλά ότι ο Λαφαζάνης και η φράξια του έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για οργανωτική ρήξη (τώρα είναι η ευκαιρία τους) και πως παίζουν ένα πονηρό blame game (παιχνίδι επίρριψης ευθυνών), ομνύοντας τάχα στην ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, με μοναδικό σκοπό να αποσείσουν τις κατηγορίες και να μεταφέρουν όλη την ευθύνη στην πλευρά των Τσιπραίων. Γι’ αυτό και επιλέγει να σκληρύνει το παιχνίδι από τη μεριά των Τσιπραίων, ρίχνοντας στην πολιτική πιάτσα όχι μόνο την αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία που υπέγραψε ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες, αλλά και τις δημόσιες ευχαριστίες προς την αμερικάνικη κυβέρνηση και τον Ομπάμα.
«Οι άλλοι έτσι κι αλλιώς θα φύγουν, είναι καιρός εμείς να μετατραπούμε σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που δεν επιδιώκει κανενός είδους ρήξη με τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά κινείται μέσα στο πλαίσιο που αυτές ορίζουν και υπό τους όρους που υπαγορεύουν». Αυτό είναι το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει στους παραζαλισμένους Τσιπραίους ο Δραγασάκης και γι’ αυτό επέλεξε να κάνει τη συγκεκριμένη μέρα (πάνω στην κορύφωση της εσωκομματικής κρίσης) τη συγκεκριμένη δήλωση.
Η δήλωση Δραγασάκη δεν μας εξέπληξε καθόλου. Πριν από τις εκλογές ακόμη, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν φειδόταν επαίνων για την αμερικάνικη πολιτική και τον Ομπάμα (ποιος ξεχνάει κάτι αηδιαστικές δηλώσεις του Τσίπρα, ότι πήγε στις ΗΠΑ και δεν είδε πουθενά θλιμμένα πρόσωπα;). Τον τελευταίο καιρό, ο Τσίπρας έψαχνε ευκαιρία για ν’ ανακοινώσει ότι συνομίλησε πότε με τον Ομπάμα και πότε με τον Λιου. Τις αντιθέσεις των ΗΠΑ με τη Γερμανία τις παρουσίαζαν σαν «φιλελληνική στάση». Τώρα, μετά τη δωσιλογική συμφωνία που υπέγραψαν, σκοπός τους είναι πρώτο να παρουσιάσουν αυτή τη συμφωνία σαν το καλύτερο που μπορούσε να επιτευχθεί στις συγκεκριμένες συνθήκες και δεύτερο να εμπεδώσουν την ξενοδουλεία. Να περάσουν, δηλαδή, στον ελληνικό λαό την ιδέα ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς «μεγάλους προστάτες».
