Δεν ήταν γκάφα ο αποκλεισμός από τη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ των δημοσιογράφων από το «Βήμα», το «Πρώτο Θέμα», τον «Ελεύθερο Τύπο» και τη «Δημοκρατία». Το επιτελείο προπαγάνδας επέλεξε συνειδητά να πάρει αυτό το κόστος (γιατί ασφαλώς υπήρξε κάποιο πολιτικό κόστος από τον αποκλεισμό των δύο μεγαλύτερων κυριακάτικων εφημερίδων και των δύο μεγαλύτερων εφημερίδων της Δεξιάς) και μήνυσε στη Γεροβασίλη να κλείσει τη συνέντευξη Τύπου χωρίς να τους δώσει το λόγο. Είναι αστείο να συζητάμε ότι ήταν ζήτημα χρόνου ή ότι ακολουθήθηκε κάποια τυχαία σειρά.
Το όποιο κόστος από τον αποκλεισμό ζυγίστηκε και βρέθηκε μικρότερο από το κόστος που ενδεχομένως θα προκαλούσαν οι απαντήσεις ενός φανερά εκνευρισμένου Τσίπρα, ο οποίος ρετάριζε σε ερωτήσεις που δεν διατυπώθηκαν με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο. Αν οι τέσσερις εκπρόσωποι των συγκεκριμένων φυλλάδων ή κάποιοι απ' αυτούς ανακύκλωναν το ζήτημα των απολύσεων από τα κανάλια και του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, βάζοντας στη συζήτηση τις επιθέσεις Καμμένου κατά Καλογρίτσα και άλλα τέτοια θέματα, η συνέντευξη θα μονοπωλούνταν από το ζήτημα των καναλιών, στο οποίο ο Τσίπρας έδειξε ότι δεν είχε πειστικές απαντήσεις, ούτε ήταν σε θέση να αντεπιτεθεί στη «διαπλοκή» (πώς να το κάνει, όταν άδειες πήραν ο Αλαφούζος, ο Κυριακού, ο Μαρινάκης και ο Καλογρίτσας;).
Προβλέπουμε ότι στο εξής ο Τσίπρας θα αραιώσει πολύ τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, προτιμώντας τις συνεντεύξεις σε εφημερίδες, που «χτενίζονται» από το επιτελείο προπαγάνδας του Μαξίμου.
