Στις λίγες ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας μέχρι το κλείσιμο της εφημερίδας δεν προλαβαίναμε να μελετήσουμε το 100 σελίδων Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που «ενέκρινε» την Πέμπτη το υπουργικό συμβούλιο, για να βρούμε τυχόν «κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα». Συγκρατήσαμε, όμως, την ουσία του, όπως την περιέγραψε στη συνέντευξη Τύπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου:
«Να τονίσω ότι υπάρχει ένα εναλλακτικό μακροοικονομικό σενάριο, το οποίο όμως καταλήγει στο ίδιο δημοσιονομικό σενάριο. Με άλλα λόγια, εάν η ανάπτυξη δεν είναι η ίδια, εάν δεν έχουμε τον ίδιο ρυθμό αύξησης των εσόδων, θα υπάρξουν προσαρμογές από την πλευρά των δαπανών, για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο ίδιο χρονοδιάγραμμα. Το δημοσιονομικό μας σενάριο είναι σκληρό με αυτή την έννοια, δηλαδή θα επιτευχθεί με κάθε τρόπο».
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει πως το μόνο που ενδιαφέρει είναι η δημοσιονομική προσαρμογή, ώστε να μη διαταραχτεί το ευρώ. Αν η ανάπτυξη δεν είναι όσο την υπολογίζουν (που δεν θα είναι), θα πετσοκόψουν ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες. Αν ο ΦΠΑ δεν είναι όσο τον υπολογίζουν (που δεν θα είναι, λόγω πτώσης της ανάπτυξης και γενικότερων συνεπειών της κρίσης), τότε θα αυξήσουν τους συντελεστές του. Αν τα έσοδα από την «πάταξη της φοροδιαφυγής» δεν είναι όσα υπολογίζουν (που δεν θα είναι, όπως δεν ήταν ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία των κρατικών προϋπολογισμών), τότε θα αυξήσουν κι άλλο τους έμμεσους φόρους, προκειμένου να πάρουν περισσότερα από το λαουτζίκο.
Το μόνο σταθερό είναι η μείωση του ελλείμματος, την πορεία του οποίου θα παρακολουθούν μήνα με το μήνα οι ελεγκτές των Βρυξελλών. Η φορολογία και οι περικοπές κοινωνικών δαπανών είναι μια κινούμενη άμμος, που θα σκεπάζει ολοένα και περισσότερο τους εργαζόμενους, ενώ οι καπιταλιστές θα παίρνουν ολοένα και περισσότερα, γιατί αυτοί θα πρέπει να φέρουν σε πέρας την ανάπτυξη.
