Ο Φ. Πετσάλνικος είναι ο πιο παλιός και ο πιο πιστός πολιτικός φίλος του Γ. Παπανδρέου. Οταν, λοιπόν, ο Πετσάλνικος απεκδύεται το ρόλο του προέδρου της Βουλής και κατεβαίνει σε συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για να μιλήσει ως απλός βουλευτής και να την πέσει στον Γ. Παπακωνσταντίνου, δεν το κάνει τυχαία. Δεν είναι, άλλωστε, το άτομο που δρα αυτοβούλως και εν θερμώ. Εχει ζητήσει σίγουρα την άδεια του κολλητού του Γ. Παπανδρέου. Γι’ αυτό και φρόντισε να διαρρεύσουν στους δημοσιογράφους τα όσα καταλόγισε στον Παπακωνσταντίνου, κατηγορώντας τον ότι πήρε πίσω την απόσυρση, αλλά άφησε το χαράτσι των υψηλών τελών κυκλοφορίας, που θα επιβαρύνει τα φτωχά λαϊκά στρώματα που έχουν παλιά αυτοκίνητα.
Το αυτονόητο είπε ο Πετσάλνικος, αλλά γιατί έπρεπε να το πει αυτός, δημιουργώντας πολιτικό σούσουρο, λόγω της θεσμικής του ιδιότητας και της ιδιαίτερης πολιτικής σχέσης του με τον πρωθυπουργό; Απλούστατα, γιατί πρέπει να περάσει προς τα έξω η εντύπωση, ότι αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ! Το παλιό δόγμα «η κυβέρνηση κυβερνά και το κόμμα ελέγχει», που είχε λανσάρει ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού τη δεκαετία του ’80, επανέρχεται με νέο τρόπο. Και βέβαια, ο «έλεγχος»… ελέγχεται από το πρωθυπουργικό γραφείο. Γι’ αυτό και ανέλαβε ο Πετσάλνικος να σύρει το χορό. Για να μην τον σύρουν άλλοι και δημιουργηθεί μη ελεγχόμενη κατάσταση.
Στα χνάρια του Καραμανλή ο Παπανδρέου φροντίζει να βγαίνει ο ίδιος από το κάδρο, όταν ανακοινώνονται αντιδημοφιλή μέτρα και να ποζάρει πρώτη μούρη, όταν τα μέτρα προσφέρονται για κοινωνική δημαγωγία. Την κατάργηση της απόσυρσης την ανακοίνωσε ο Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο του, παρουσία της Μπιρμπίλη, ενώ το «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης» το ανακοίνωσε ο Παπανδρέου, συγκαλώντας ad hoc το υπουργικό συμβούλιο. Για το πρώτο μέτρο, που είναι σαφώς αντιδημοφιλές, οργανώθηκε και η εσωτερική αντιπολίτευση με μπροστάρη τον Πετσάλνικο. Ετσι, αν τα πράγματα ζορίσουν στο μέλλον, ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι έτοιμος και ονομάζεται Παπακωνσταντίνου. Οι υπουργοί θεωρούνται αναλώσιμοι στα πόστα τους, ενώ ο πρωθυπουργός πρέπει να μείνει αλώβητος.
