Επιτάφιο θύμιζε το «Ζάππειο ΙΙΙ» του Σαμαρά. Πού οι παλιές εποχές που έταζε ότι σ’ ένα χρόνο θα μηδενίσει το έλλειμμα ή ότι θα πείσει τους τροϊκανούς ότι έχει τη μαγική συνταγή για να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από την κρίση εμφυσώντας του αναπτυξιακή πνοή. Πώς να επαναλάβει τα ίδια, όμως, όταν έχει μεσολαβήσει η συγκυβέρνηση και η υπογραφή του στο Μνημόνιο-2 και στους πρώτους εφιαλτικούς εφαρμοστικούς νόμους;
Τις αναπτυξιακές παπάρες, βέβαια, τις επανέλαβε: «Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι, ουσιαστικά, τα επόμενα δυο χρόνια… Σε πέντε έως επτά χρόνια η Ελλάδα μπορεί να είναι πρωταθλητής ανάπτυξης διεθνώς». Οταν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί δεν μπορούν να προβλέψουν σε ορίζοντα μακρύτερο από το εξάμηνο και αναθεωρούν τις προβλέψεις τους δυο φορές το χρόνο, ο Σαμαράς μιλά για πενταετία και επταετία! Προφανώς έχει το χάρισμα της ενόρασης.
Ολοι, βέβαια, περίμεναν από τον Σαμαρά να μιλήσει για άμεσα μέτρα πολιτικής. Και τι είπε; Οτι θα εφαρμόσει το Μνημόνιο-2 με… βελτιωμένο τρόπο. Οτι θα βρει τα 11 δισ. που πρέπει να κοπούν για το 2013 και το 2014 από την περιστολή της σπατάλης στο Δημόσιο και τις ιδιωτικοποιήσεις ζημιογόνων ΔΕΚΟ! Το γαλάζιο επιτελείο, είπε ο Σαμαράς, έλεγξε «κωδικό προς κωδικό» τον προϋπολογισμό και βρήκε ότι μπορεί να κάνει οικονομίες 450 εκατ. το χρόνο. Αυτά, όμως, δεν κάνουν ούτε ένα δισ. τη διετία. Τα υπόλοιπα 10 από πού θα βρεθούν; Από τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις οποίες δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον. Εμείς σημειώνουμε απλά ότι αυτές τις γενικολογίες τις έχουμε ακούσει άπειρες φορές από τους Πασόκους την τελευταία διετία και ξέρουμε πολύ καλά τι γινόταν σε κάθε αναθεώρηση του πρώτου Μνημόνιου. Εκείνο που μετράει, λοιπόν, είναι ότι πρέπει να παρθούν πρόσθετα μέτρα ύψους 11 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία. Κι αυτό ο Σαμαράς δεν το αμφισβητεί. Το έχει προσυπογράψει, άλλωστε.
Κατά τα άλλα, ο Σαμαράς υπήρξε άκρως προσεκτικός. Υποσχέθηκε μέτρα για την «αποκατάσταση των αδικιών» σε χαμηλοσυνταξιούχους, πολύτεκνους και κτηνοτρόφους, χωρίς να πει τίποτα συγκεκριμένο. Και ποια θα είναι τα «ισοδύναμα μέτρα» για την «άρση των αδικιών»; Θα αυξηθούν οι φόροι για τα μελλοντικά κέρδη από τα παιχνίδια που θα προωθήσει στο μέλλον ο ΟΠΑΠ και θα μειωθούν οι δαπάνες των ΔΕΚΟ. Αυτά κι αν είναι αερολογίες που δε θα κρατήσουν ούτε σ’ ένα γύρο συζητήσεων με την τρόικα.
Υποσχέθηκε και φορολογικές ελαφρύνσεις ο Σαμαράς. Θα ξεκινήσει, είπε, διαπραγματεύσεις με την τρόικα για να βρεθεί ένα χρονοδιάγραμμα μείωσης των φορολογικών συντελεστών τόσο για τον ΦΠΑ όσο και για τα εισοδήματα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν το ‘κανε μέχρι τώρα ο Σαμαράς (διαπραγματεύθηκε κι αυτός το Μνημόνιο-2) και γιατί θα το καταφέρει μετά τις εκλογές. Από την άλλη, το δούλεμα παραείναι χοντρό. Γιατί οι συντελεστές του ΦΠΑ μπορεί να μειωθούν, αλλά ταυτόχρονα θα μεταφερθεί η πλειοψηφία των τροφίμων από τον χαμηλό στον κανονικό συντελεστή. Θα χτυπηθεί, δηλαδή, ακόμα παραπέρα το εργατικό εισόδημα. Σ’ αυτό πραγματικά δε θα έχει αντίρρηση η τρόικα, αφού στα τρόφιμα οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κόψουν άλλο την κατανάλωση και αναγκαστικά θα πληρώσουν το αυξημένο χαράτσι. Γι’ αυτό, άλλωστε, θα συμφωνήσει και η τρόικα, υπολογίζοντας ότι συνολικά θα μαζέψουν περισσότερο ΦΠΑ.
