Μπορεί στην επικαιρότητα να κυριάρχησε η κόντρα Μητσοτάκη-Τσίπρα στη Βουλή για το αν ο Αποστολάκης είναι ο νέος Σπαντιδάκης, όμως με την ανάληψη του υπουργείου Αμυνας από τον Αποστολάκη επανέρχεται ο «επαγγελματισμός» στο υπουργείο, κάτι που φάνηκε από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του νέου υπουργού.
Ο Καμμένος είναι ο Καμμένος. Προκειμένου να χαϊδέψει τ' αυτιά του εκλογικού του ακροατήριου, είχε υιοθετήσει έναν επιθετικό «τουρκοφαγικό» λόγο, ξεπερνώντας συχνά τα εσκαμμένα και δημιουργώντας προβλήματα στον Τσίπρα, καθώς τροφοδοτούσε την ελληνοτουρκική ένταση. Αυτό το παρατηρούσαν και «μετριοπαθείς» τούρκοι πολιτικοί, όπως π.χ. ο Τσαβούσογλου που πρόσφατα είχε χαρακτηρίσει τον Καμμένο… κακομαθημένο παιδί της κυβέρνησης.
Ο Αποστολάκης δεν έχει ανάγκη να υπηρετήσει τέτοιες σκοπιμότητες, αλλά θα κινηθεί με απόλυτο επαγγελματισμό, υπηρετώντας (και στο ύφος) την πολιτική του Μαξίμου. Ηδη, από την ομιλία του στην τελετή παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου, παρουσία του Καμμένου, φρόντισε να διαφοροποιήσει το ύφος της πολιτικής ρητορικής: «Από το βήμα αυτό στέλνω μήνυμα αμοιβαιότητας στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Υπάρχει ο δρόμος της σύγκρουσης, υπάρχει και ο δρόμος της συνεργασίας. Εμείς είμαστε σταθερά προσανατολισμένοι στις αξίες της ειρηνικής συνύπαρξης και της συνεργασίας. Θέλω να υπενθυμίσω στους γείτονές μας πως όποτε πρυτάνευσε η λογική της συνεργασίας, της αμοιβαίας κατανόησης και της εμπιστοσύνης, οι λαοί μας πρόκοψαν, όποτε όμως κυριάρχησαν οι εθνικισμοί, οι λαοί δυστύχησαν. Θεμέλιο των σχέσεών μας οφείλει να αποτελεί ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και αυτή είναι η μόνη κόκκινη γραμμή στις σχέσεις μας».
ΥΓ1. Φυσικά και δεν είναι ο νέος Σπαντιδάκης ο Αποστολάκης. Δεν είναι χούντα η κυβέρνηση Τσίπρα. Ο Μητσοτάκης το τράβηξε στα άκρα (ακολουθώντας τον Πρετεντέρη) και μάλλον διέπραξε γκάφα. Αν μη τι άλλο, ο Αποστολάκης διορίστηκε με τις ευλογίες (για να μην πούμε καθ' υπόδειξη) των Αμερικανών και η σχετική ατάκα του Μητσοτάκη δε θα περάσει απαρατήρητη από τα επιτελεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, που θα μεταφέρουν τη δυσαρέσκειά τους στον αρχηγό της ΝΔ. Δε νομίζουμε ότι θα το συνεχίσει ο Μητσοτάκης. Πέταξε μια ατάκα, ο Τσίπρας έδειξε καλά αντανακλαστικά και του απάντησε άμεσα, κάνοντας τη σχετική σπέκουλα, κι αυτός αναγκάστηκε να τα μαζέψει, λέγοντας ότι «σέβεται τον ναύαρχο Αποστολάκη ως Αρχηγό ΓΕΕΘΑ και ως αξιωματικό», αλλά «θεωρεί ότι έκανε μεγάλο λάθος που αποδέχτηκε την πρόταση να γίνει υπουργός Εθνικής Αμυνας», ενώ κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι «παραβίασε τον άγραφο κανόνα διάκρισης μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας», που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης.
ΥΓ2. Εντύπωση προκάλεσε ο γλοιώδης ύμνος προς τον Καμμένο, που έκανε στην τελετή παράδοσης-παραλαβής ο συριζαίος αναπληρωτής υπουργός Π. Ρήγας. Σταχυολογούμε: «Σήμερα, οι Ενοπλες Δυνάμεις, Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία, αποχαιρετούν τον επί 4ετία πολιτικό προϊστάμενό τους. Εφεξής, στον Πίνακα των Διατελεσάντων Υπουργών στον κρίσιμο τομέα της Αμυνας, ο Πάνος Καμμένος θα αποτυπώνεται ως ένας εκ των μακροβιότερων Υπουργών του ΥΠΕΘΑ μας. Από μόνο του το γεγονός αυτό είναι ένα επίτευγμα. Εκ των επιτευγμάτων του είναι και η κοινώς παραδεκτή παραδοχή ότι αγάπησε και αγαπήθηκε από το στρατιωτικό προσωπικό, και πώς να μην συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το ενδιαφέρον του ήταν αληθινό, ήταν από καρδιάς και υπάρχει πλήθος έργων που το καταμαρτυρούν.
Από πού να αρχίσω, Πάνο, ο κατάλογος είναι μακρύς… Γενικότερα, το ενδιαφέρον του Πάνου Καμμένου χαρακτηρίζεται από τον ανθρωποκεντρικό του προσανατολισμό… Ησουν παραπάνω από συνεπής στην αποστολή σου, τόνωνες διαρκώς, με πράξεις και με λόγια, τόσο το φρόνημα των Ελλήνων στρατιωτικών όσο και το αίσθημα ασφάλειας της κοινωνίας προς τις Ενοπλες Δυνάμεις»!
Αυτά είναι μεγαλεία: Επειδή δεν έφταναν το κόκκινο χαλί και τα αγήματα για ν' αποχαιρετήσουν τον στρατηλάτη Καμμένο, «σηκώθηκαν» και δυο μαχητικά Μιράζ 2000 για ν' αποδώσουν τιμές με χαμηλές πτήσεις πάνω από το Πεντάγωνο. Το κόστος των μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ γι' αυτές τις πτήσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στο μεγαλείο της στιγμής.
