Επί τη ευκαιρία να σημειώσουμε ότι πέρασε κι ο δεύτερος γύρος των εκλογών, έχασαν και την Ικαρία (μετά τη Νίκαια) και εξακολουθούν να τηρούν σιγήν ιχθύος. Αναγκαστικά έκοψαν και κάθε σκέψη πανηγυρισμού για την κατάκτηση της Πετρούπολης. Γιατί αν μιλούσαν για την Πετρούπολη, θα έπρεπε να μιλήσουν και για τη Νίκαια και την Ικαρία. Και για την Ικαρία, πάει στο διάολο, κάτι θα μπορούσαν να πουν, για τη Νίκαια όμως; Που ο Μπενετάτος έχασε τις μισές ψήφους που είχε πάρει το 2006 και δεν μπήκε ούτε στο δεύτερο γύρο; Τι να πουν; Οτι έφταιγε το πρόσωπο του δημάρχου; Μα αυτοί επί οχτώ χρόνια τον παρουσίαζαν σαν πρότυπο δημάρχου. Και την έπεφταν άγρια στους εργαζόμενους κάθε φορά που κινητοποιούνταν για κάποια αιτήματα, καταγγέλλοντάς τους ως ενεργούμενα του ΠΑΣΟΚ.
Αν πάλι δοκίμαζαν να κάνουν μια στοιχειωδώς αντικειμενική ανάλυση, θα έπρεπε να μιλήσουν για την ίδια τη φύση των δημοτικών αρχών. Θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι καλούσαν το λαό να ψηφίσει τοπικό διαχειριστή της αστικής εξουσίας και φοροεισπράκτορα. Προτίμησαν, λοιπόν, να σιωπήσουν και να εμφανίζονται σαν ένα κόμμα που κατέβηκε στις εκλογές όχι για να κερδίσει δήμους, αλλά απλά για να καταγράψει τα ποσοστά του.
