Χωρίς ιδιαίτερες παράτες, με μια θλιβερή, διεκπεραιωτική ψηφοφορία, ολοκληρώθηκε η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Οπως έχουμε κατ’ επανάληψη γράψει, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, αντί να προσπαθήσουν να στήσουν λαϊκό-αντιπολιτευτικό πανηγύρι για το ναυάγιο της καραμανλικής αναθεώρησης, αφήνοντας τη ΝΔ με το ακροδεξιό αδελφάκι της να ψηφίζουν χωρίς αποτέλεσμα όλα τα άρθρα, έσπευσαν να πάρουν μέρος σ’ αυτή τη θλιβερή διαδικασία, διευκολύνοντας την κυβέρνηση «να σώσει την παρτίδα» και προσωπικά τον Καραμανλή να μη καταγραφεί ως ο μοναδικός πρωθυπουργός της μεταχουντικής περιόδου, που επιχείρησε συνταγματική αναθεώρηση χωρίς να καταφέρει ν’ αλλάξει ούτε ένα «και». Περιττεύ-ει, βέβαια, να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να αποχωρήσει, για να κρατήσει ανοιχτή την προοπτική της αναθεώρησης του άρθρου 16 (και όχι μόνο), που σ’ αυτή τη φάση δε μπορούσε να ψηφίσει. Αναγνώρισε έτσι και τη δική του κομματική ήττα από το κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων.
Η πολιτική αθλιότητα της συμπεριφοράς των πολιτικών ηγεσιών ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται από τα τρία άρθρα που τελικά αναθεωρήθηκαν. Το άρθρο 57 αφορά το συντεχνιακό και ξένο προς την αριστερή κοινοβουλευτική παράδοση αίτημα του ασυμβίβαστου των βουλευτών, το οποίο καταργήθηκε, για να μπορούν κάποιοι μεγαλοαστοί να γίνονται βουλευτές. Το άρθρο 79 τροποποιήθηκε σε τρόπο ώστε η Βουλή να μπορεί να επιφέρει δευτερεύουσες αλλαγές στον προϋπολογισμό. Δυνατότητα που και πάλι υπήρχε, αλλά πλέον γίνεται καθαρότερη, ώστε να διευκολύνονται οι κυβερνήσεις να κάνουν με κοινοβουλευτική κάλυψη αυτό που πάντοτε κάνουν (ξέρετε κανένα προϋπολογισμό που να εκτελείται κανονικά;). Τέλος, αναθεωρήθηκε το άρθρο 101, ώστε να περιλαμβάνει μέτρα ενίσχυσης των νησιωτικών περιοχών. Πρόκειται για μια καθαρά διακοσμητική διάταξη, διότι και η προηγούμενη διάταξη επέτρεπε στις κυβερνήσεις να πάρουν όποια μέτρα επιθυμούν. Το πρόβλημα δεν είναι το Σύνταγμα, αλλά η απουσία πολιτικής βούλησης από τις κυβερνήσεις του κεφάλαιου.
Ξαναρωτάμε, λοιπόν, τις ηγεσίες ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ: Ποια κοινωνική σπουδαιότητα επέβαλε την παρουσία τους και τη νομιμοποίηση της καραμανλικής αθλιότητας; Θα έχανε τίποτα ο ελληνικός λαός, αν δεν τροποποιούνταν αυτά τα τρία άρθρα; Ποιο το περιεχόμενο του παρασκηνιακού «κομπρεμί» τους με την κυβέρνηση;
