«Θέλω πρώτα απ’ όλα να πω δυο λόγια για τον Οδυσσέα, με τον οποίο ήμασταν και συμμαθητές στο σχολείο. Η θητεία του στον ΣΕΒ χαρακτηρίστηκε απ’ την προσπάθειά του να ξεφύγει από το στενό πλαίσιο της διεκδίκησης αιτημάτων και να εκφράσει έναν ευρύτερο λόγο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Μέλος μιας νεότερης γενιάς επιχειρηματιών, δεν είναι τυχαίο ότι έφερε ένα άλλο πνεύμα, ευρωπαϊκό και διεθνές, στο Σύνδεσμό σας… Στην ευρύτητα της αντίληψής του για τον ρόλο των εργοδοτών εντάσσεται η προσπάθειά του να θεσπίσει κανόνες και αρχές δεοντολογίας για τις επιχειρήσεις και τη δραστηριότητά τους. Οχι μόνο στα στενά πλαίσια των χώρων δουλιάς και παραγωγής, αλλά και ευρύτερα προς την κοινωνία και το έθνος».
Γλείψιμο πατόκορφα του Κυριακόπουλου (είδατε οικειότητα!) από τον Γιωργάκη Παπανδρέου, στην ομιλία του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ. Πέρα από το γλείψιμο, όμως, υπάρχει και πολιτική ουσία. Γιατί ο «συμμαθητής Οδυσσέας» άσκησε εξουσία ως πρόεδρος του ΣΕΒ (θεσμικός ρόλος). Στο πρόσωπό του επαινείται η πολιτική του ΣΕΒ αυτή την περίοδο, μια από τις πιο επιθετικές πολιτικές της τελευταίας εικοσαετίας (αυτό έχει να κάνει με τη συγκυρία και τον κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων και όχι με το πρόσωπο που ασκούσε την προεδρία στον ΣΕΒ). Δε χρειάζεται, λοιπόν, να κάνουμε εμείς άλλους συνειρμούς. Είναι τόσο προφανείς που μπορεί να τους κάνει ο καθένας.
