Σίγουρα δεν πέρασε καθόλου καλά ο Μητσοτάκης στην κατ' ιδίαν συνάντησή του με τη Μέρκελ. Οι ιμπεριαλιστές ηγέτες δεν είναι καθόλου ευγενικοί σε τέτοιες συναντήσεις, όταν οι υποτελείς προσπαθούν να τους εξηγήσουν τις θέσεις τους, οι οποίες συγκυριακά δεν ταυτίζονται με τις θέσεις των ιμπεριαλιστών. Ρωτήστε και τον Γιωργάκη Παπανδρέου τι αντιμετώπισε μια μέρα του Νοέμβρη του 2011 στις Κάννες, όταν η Μέρκελ κράταγε τον Σαρκοζί που ήταν έτοιμος ν' ανέβει στο τραπέζι και να «μουντάρει» τον Γιωργάκη, επειδή τους ανακοίνωσε ότι προτίθεται να κάνει δημοψήφισμα για το Μνημόνιο. Το δημοψήφισμα εκείνο δεν έγινε ποτέ και ο Γιωργάκης αναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και να δώσει τη θέση του στον τραπεζίτη Παπαδήμο.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι πρωθυπουργός και έχει την άνεση να κάνει κολπάκια για προεκλογικούς λόγους. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι λόγοι που επικαλέστηκε στη Μέρκελ («αν ψήφιζα τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα έχανα το κόμμα μου») έπεισαν την καγκελάριο. Οι ιμπεριαλιστές δεν αναγνωρίζουν τέτοια δικαιώματα στους υποτελείς, τους οποίους θεωρούν απλώς αναλώσιμους.
«Εξήγησα στην κ. Μέρκελ τις θέσεις μας για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τους λόγους για τους οποίους η ΝΔ δεν πρόκειται να την κυρώσει», δήλωσε ο Μητσοτάκης. Και σαν να ήθελε να ξορκίσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν, κατέληξε: «Οι δυνάμεις που σταθερά τάσσονται υπέρ της Ευρώπης ξέρουν να συζητούν με εντιμότητα τις θέσεις τους και γνωρίζουν πάντα πως να προχωρούν μπροστά. Μια τέτοια ειλικρινής συνάντηση υπήρξε και σήμερα».
Για την ουσία της συζήτησής τους, που την ξέρουν μόνον αυτοί οι δύο, δε θα πούμε τίποτα. Θα αρκεστούμε στο θεαματικότατο άδειασμα που του είχε κάνει μια μέρα πριν η Μέρκελ, στη σύντομη συνέντευξη που έδωσε μαζί με τον Τσίπρα, όπου δεν περιορίστηκε στο να εξάρει τη Συμφωνία των Πρεσπών και να εκφράσει… ευγνωμοσύνη προς τον Τσίπρα, αλλά δεν παρέλειψε να διαψεύσει την καταγγελία του Μητσοτάκη, ότι υπήρξε ανταλλαγή της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη μη περικοπή των συντάξεων. Ο Μητσοτάκης ξέρει πολύ καλά ότι τώρα παθαίνει ζημιά στις σχέσεις του με το γερμανικό ιμπεριαλισμό. Ξέρει, όμως, εξίσου καλά πως άμα καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός, θα τον «αγαπήσουν» και αυτόν.
