Σε μια κοινή ποινική δίκη, οι συνήγοροι υπεράσπισης κατηγορούμενων όπως ο Χ. Κορτέσης, ο Β. Σταθόπουλος, ο Σ. Νικητόπουλος, ο Κ. Κάτσενος και η Μ. Μπεραχά θα είχαν εύκολο έργο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος των εντολέων τους, πέρα από οιονεί ενδείξεις, οι οποίες μόνο με σεναριακή επεξεργασία μπορούν να σταθούν ακόμη και σ’ αυτό το επίπεδο (των ενδείξεων). Οταν όμως βρίσκονται σε μια «δίκη τρομοκρατίας», οι συνήγοροι έχουν το άχαρο έργο να πρέπει ν’ ασχοληθούν με το αυτονόητο. Αυτό έκαναν και στη σημερινή συνεδρίαση οι συνήγοροι του Βαγγέλη Σταθόπουλου, του Σαράντου Νικητόπουλου και της Μαρί Μπεραχά.
Ο Σταθόπουλος μπήκε στο κάδρο αυτής της υπόθεσης εξαιτίας μιας βόλτας στην Καισαριανή, τόνισε η συνήγορός του Μαρίνα Δαλιάνη. Μπήκε στο κάδρο γιατί ήταν ήδη φακελωμένος ως αναρχικός, ενώ ήταν και από 15ετίας φίλος του Νίκου Μαζιώτη, και όχι γιατί κάτι προέκυψε εναντίον του. Υπάρχει η κατάθεση Παπαθανασάκη (τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής και ενορχηστρωτής αυτής της δικογραφίας), η οποία με τις απιθανότητές της επιβεβαιώνει από την αρχή τον πραγματικό λόγο της εμπλοκής του Σταθόπουλου. Πώς έφτασαν σ’ αυτόν και τον έθεσαν υπό παρακολούθηση; Σύμφωνα με τον Παπαθανασάκη, ξεκίνησαν με μια τηλεκάρτα που βρήκαν στο σπίτι του Λάμπρου Φούντα, από την τηλεκάρτα έφτασαν σε διάφορα καρτοκινητά, που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσαν μέλη της οργάνωσης, και κάποιο απ’ αυτά τα καρτοκινητά διαπίστωσαν ότι επικοινωνεί και με το κινητό του Σταθόπουλου. Και πώς ήξεραν ότι ήταν του Σταθόπουλου το άγνωστο κινητό; Διότι επικοινωνούσε με κεραία στην πλατεία Βικτωρίας, όπου κατοικεί η σύντροφος του Σταθόπουλου, είπε ο Παπαθανασάκης! Δηλαδή, από τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που κατοικούν σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του αθηναϊκού κέντρου, αυτοί έφτασαν στον Σταθόπουλο! Στην πραγματικότητα, «έφτασαν» σ’ αυτόν που είχαν στα κιτάπια τους.
Το πλαίσιο «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», επεσήμανε η συνήγορος, έχει εισάγει πια την προληπτική καταστολή. Η τελευταία απόφαση-πλαίσιο της ΕΕ στοχοποιεί όχι πια την «τρομοκρατία», αλλά τη «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση». Μπορεί να μην έχει εισαχθεί ακόμη στην ελληνική έννομη τάξη, όμως κάτω απ’ αυτό το πρίσμα λειτουργούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, που δεν στοχεύουν πλέον πράξεις, αλλά ιδέες. Σ’ αυτό το νέο πλαίσιο χωράει πια ο Σταθόπουλος και ο κάθε Σταθόπουλος.
Επί δέκα μέρες παρακολουθούνταν ο Σταθόπουλος, όπως κατέθεσε ο Παπαθανασάκης, και δεν προέκυψε τίποτα σε βάρος του. Από τη στιγμή που τον συνέλαβαν, οι αρχές μετέφεραν το βάρος της απόδειξης από την κατηγορούσα αρχή στον κατηγορούμενο, αντιστρέφοντας την ουσία του ισχύοντος Δικαίου. Η συνήγορος ασχολήθηκε στη συνέχεια εξαντλητικά με ό,τι παρουσιάστηκε ως απόδειξη ενοχής σε βάρος του Σταθόπουλου από τον εισαγγελέα, χωρίζοντας τις «αποδείξεις» σε δυο κατηγορίες: σε ό,τι αφορά την κοινωνικότητα (συναντήσεις κτλ.) και στα ευρήματα.
Σύμφωνα με τον Παπαθανασάκη, ο Σταθόπουλος πήγε στη συνάντηση της Καισαριανής στις 11 το πρωί, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, το οποίο πάρκαρε στο πάρκινγκ του άλσους. Παρουσίασε όσους συναντήθηκαν εκεί περίπου ως μεταμφιεσμένους. Ποια ήταν η μεταμφίεση; Οτι φορούσαν γυαλιά ηλίου, στις 11 το πρωί μιας μέρας με λαμπρό ήλιο! Συναντήθηκαν σε αλσύλιο, λέει ο εισαγγελέας, άρα η συνάντηση ήταν συνωμοτική. Κρύβει το γεγονός ότι εκεί υπάρχει και μια καφετέρια, όπως παραδέχτηκε και ο Παπαθανασάκης (κατατέθηκαν και φωτογραφίες μάλιστα). Το αποκορύφωμα του… συνωμοτισμού είναι πως φεύγοντας ο Σταθόπουλος πήρε με το αυτοκίνητό του και τους Νικητόπουλο και Κάτσενο! Και μετά πήγε στο… γυμναστήριο. Ο Μαζιώτης, κατέθεσε ο Παπαθανασάκης, πάρκαρε κάπου μακρύτερα και πήγε στην καφετέρια με τα πόδια, άρα συνωμοτικά. Παρκάρεις μακριά, είσαι συνωμότης, παρκάρεις στο πάρκινγκ, πάλι είσαι συνωμότης, διότι το να συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά είναι ένδειξη τήρησης των συνωμοτικών κανόνων! Μονά ζυγά δικά τους, δηλαδή.
Ο Παπαθανασάκης είπε πως ο Σταθόπουλος δεν συνδέεται με τις γιάφκες. Ομως, στον ένα χρόνο περίπου της τακτικής ανάκρισης στάλθηκε η έκθεση πραγματογνωμοσύνης για τα κλειδιά που κατασχέθηκαν, βάσει της οποίας κατασκευάστηκε το πιο χονδροειδές σφάλμα που υπάρχει στη δικογραφία, όπως επεσήμανε η συνήγορος. Ενα από τα κλειδιά που βρέθηκαν στο σπίτι του Σταθόπουλου, ταιριάζει υποτίθεται με έναν κατεστραμμένο αφαλό κλειδαριάς που βρέθηκε στη γιάφκα της οδού Μηδείας. Μόνο που η ίδια η πραγματογνωμοσύνη αναφέρει πως κανένα κλειδί δεν μπορούσε να δοκιμαστεί στον κατεστραμμένο αφαλό. Απλά, στη Μηδείας βρέθηκαν δυο ίδια κλειδιά, τα οποία δεν ταίριαζαν στις κλειδαριές του διαμερίσματος και στους άλλους αφαλούς που βρέθηκαν εκεί, οπότε συμπερασματικά αποδόθηκαν στον κατεστραμμένο αφαλό (χωρίς και να μπορεί αυτό να επιβεβαιωθεί). Ενα από τα κλειδιά που βρέθηκαν στο σπίτι του Σταθόπουλουέμοιαζε με τα δύο κλειδιά της Μηδείας. Ομως, από την ίδια την έκθεση πραγματογνωμοσύνης προκύπτουν οι διαφορές που υπάρχουν στο βάθος των εγκοπών των κλειδιών αυτών, ενώ σε άλλη έκθεση πραγματογνωμοσύνης αναφέρεται ότι τέτοιες διαφορές δεν μπορούν να ταυτίσουν δύο κλειδιά, αλλά να πουν ότι απλώς μοιάζουν. Γι’ αυτό και η έκθεση πραγματογνωμοσύνης αναφέρει ότι τα 14 κλειδιά που βρέθηκαν στο σπίτι του Σταθόπουλου δεν σχετίζονται με την υπόθεση. Ο εισαγγελέας, όμως, παρουσίασε το κλειδί του Σταθόπουλου σαν ν’ ανοίγει και να κλείνει μια κλειδαριά που βρέθηκε σε γιάφκα του ΕΛΑ!
Η Μ. Δαλιάνη δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί και στην «πονεμένη» (για την κατηγορία) υπόθεση του Υμηττού, όπου ο Σταθόπουλος υποτίθεται ότι πήγε με το αυτοκίνητό του, έκανε σκοποβολή και έφυγε, για να μαζέψουν μετά 57 κάλυκες οι ασφαλίτες. Η έκθεση αυτοψίας, σημείωσε η συνήγορος, αναφέρει πως κάποιος πήγε στις 11 Απρίλη του 2010, έκανε σκοποβολή και όταν αυτός έφυγε μάζεψαν τους κάλυκες. Μόνο που στις 11 Απρίλη ο Σταθόπουλος ήταν ήδη κρατούμενος στο 12ο όροφο της ΓΑΔΑ! Ουδείς προσέβαλε την έκθεση αυτοψίας ως πλαστή. Και όμως, ο εισαγγελέας έφτιαξε ένα σενάριο και απέδωσε την έκθεση αυτοψίας σε υπερβάλλοντα ζήλο ενός αστυνομικού άλλης υπηρεσίας που τη συνέταξε! Καταρχήν, όταν αμφισβητείται από την εισαγγελική αρχή ένα δημόσιο έγγραφο, που ουδείς έχει καταγγείλει ως πλαστό, τότε τελειώνει κάθε περιθώριο υπεράσπισης. Πώς να υπερασπίσει τον εαυτό του ο κατηγορούμενος, όταν ερμηνεύονται σε βάρος του ακόμα και δημόσια έγγραφα που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας; Παραπέρα, η έκθεση πραγματογνωμοσύνης για τους κάλυκες που συνέλεξε η Αντιτρομοκρατική αναφέρει ότι οι 57 κάλυκες ρίχτηκαν από 8 διαφορετικά όπλα, κανένα από τα οποία δεν σχετίζεται με όπλα του ΕΑ! Κι αυτό επίσης το ξεπέρασε ο εισαγγελέας. Είναι σίγουρο, κατέληξε η συνήγορος, ότι αν δεν υπήρχε αυτή η ένδεια στοιχείων, ο εισαγγελέας δε θα αναφερόταν ποτέ στην υποτιθέμενη σκοποβολή του Σταθόπουλου στον Υμηττό, που διαψεύδεται από την έκθεση αυτοψίας της αστυνομίας. Οταν όμως δεν έχεις στοιχεία, επιστρατεύεις τα πάντα.
Τέλος, η Μ. Δαλιάνη κονιορτοποίησε και το τεκμήριο ενοχής που δημιούργησε ο εισαγγελέας επικαλούμενος την άρνηση των κατηγορούμενων να δώσουν δείγμα DNA. Σημείωσε πως όπου υπάρχει αξιολόγηση για DNA, ο εισαγγελέας την αποδίδει στον κατηγορούμενο. Οπου δεν υπάρχει αξιολόγηση, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Σταθόπουλου, ο εισαγγελέας δημιουργεί τεκμήριο ενοχής βάσει της άρνησης να δώσει ο κατηγορούμενος δείγμα DNA. Και πάλι τα θέλει μονά-ζυγά δικά του.
Ο εισαγγελέας, κατέληξε η Μ. Δαλιάνη, λέει πως κάθε ένδειξη από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα, όλες μαζί όμως οδηγούν σε απόδειξη ενοχής. Οχι, το άθροισμα ενδείξεων που η καθεμιά τους δεν σημαίνει τίποτα δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα άθροισμα ανεπαρκών ενδείξεων. Ετσι, ο Σταθόπουλος καθίσταται κατηγορούμενος με ένα αδίκημα υπόνοιας και γι’ αυτό πρέπει να απαλλαγεί.
Η Αννυ Παπαρρούσου, αγόρευσε πρώτη από την τριμελή υπεράσπιση του Σαράντου Νικητόπουλου, σημειώνοντας εισαγωγικά πως στην αρχή δεν περίμενε πως ο εντολέας της θα έφτανε σε δίκη, ενώ μετά από τόσους μήνες διαδικασίας δεν περίμενε πως ο εισαγγελέας θα έκανε καταδικαστική πρόταση. Στην ποινική δίκη, τόνισε η συνήγορος, ο εισαγγελέας δεν είναι διάδικος, αλλά έχει καθήκον να ψάχνει, να ερευνά. Στο ενάμισι λεπτό που αφιέρωσε στον Σ. Νικητόπουλο, όμως, έκανε μια ελλιπέστατη πρόταση, η οποία στηρίχτηκε στην ομαδοποίηση των κατηγορούμενων. Το Ποινικό Δίκαιο, όμως, επιβάλλει την εξατομίκευση (αναφέρθηκε και σε απόφαση του Αρείου Πάγου ενάντια στις ομαδοποιήσεις).
Για ν’ αντιμετωπίσει την απουσία αποδείξεων, συνέχισε η συνήγορος, ο εισαγγελέας έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί γραφολογική πραγματογνωμοσύνη, η οποία υπάρχει μέσα στον τεράστιο φάκελο της υπόθεσης, όμως δεν απετέλεσε ποτέ αναγνωστέο έγγραφο της δίκης, ούτε αναγνώστηκε. Η χρήση εγγράφου που δεν αναγνώστηκε συνιστά απόλυτη ακυρότητα (διάβασε και σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου), παρολαυτά θα ασχοληθώ και με το περιεχόμενο αυτής της γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, σημείωσε η Α. Παπαρρούσου. Απ’ όσα απεκάλυψε, ουσιαστικά αποκαλύφτηκε μια εισαγγελική πρόταση αντάξια των χειρότερων γκεμπελίστικων κατασκευών. Μία γραφή, απ’ αυτές που επικαλέστηκε ο εισαγγελέας, αφορά σε ιδιόχειρη αφιέρωση του Δ. Κουφοντίνα σε βιβλίο, που απευθύνεται στη μητέρα του Νικητόπουλου. Ο Δ. Κουφοντίνας ήταν ο πρώτος μάρτυρας σ’ αυτή τη δίκη. Γιατί δεν τον ρώτησε σχετικά ο εισαγγελέας; αναρωτήθηκε η συνήγορος. Μια άλλη γραφή είναι του Ν. Μαζιώτη και αφορά σε φωτοτυπία επιστολής που αυτός είχε στείλει παλιά από τη φυλακή, η οποία δημοσιεύτηκε σε βιβλίο! Μια άλλη γραφή βρέθηκε και στο σπίτι του Λάμπρου Φούντα και ανήκει σε κείμενο του Γιάννη Δημητράκη, το οποίο δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Ιχνηλατώντας τον Δεκέμβρη», που ο Σαράντος εξέδωσε μαζί με τον Λ. Φούντα. Βιβλίο που κυκλοφόρησε νόμιμα στα βιβλιοπωλεία. Στον ηλεκτρονικό υπολογιστή της μητέρας του βρέθηκαν τα πρακτικά από τη δίκη της 17Ν, που κυκλοφορούσαν ελεύθερα και δημοσιεύονταν ακόμη και σε έντυπα όπως το περιοδικό ΜΕΤΡΟ (το έδειξε η συνήγορος). Ο εισαγγελέας ρώτησε μάρτυρα και για ποιο λόγο ο Νικητόπουλος είχε στο σπίτι του κείμενο του Ρολφ Πόλε. Πρόκειται για κείμενο που ο Πόλε έγραψε το 1975 και το οποίο μοιράστηκε στην κηδεία του!
Η τακτική της ανάσυρσης τέτοιων πραγμάτων επαναφέρει την ιστορική μνήμη, τόνισε η συνήγορος. Τότε που υπήρχαν λίστες απαγορευμένων εντύπων, η κατοχή των οποίων σε οδηγούσε στο στρατοδικείο. Τελευταία φορά που δημιουργήθηκε τέτοιος κατάλογος ήταν επί χούντας (η συνήγορος διάβασε το χουντικό νόμο περί καταστάσεως πολιορκίας). Την ιστορική μνήμη αυτών των καταλόγων διαφυλάσσει ο εισαγγελέας και η Αντιτρομοκρατική που κάνει επιλεκτική συλλογή βιβλίων από τα σπίτια που ερευνά. Ετσι, δημιουργούνται στερεότυπα, στα οποία υπακούει η διαμόρφωση της άποψης για την ενοχή συγκεκριμένων ανθρώπων.
Υπήρχε ακόμα ένα USB που είχε χρησιμοποιηθεί στον υπολογιστή στο σπίτι του Νικητόπουλου και στον υπολογιστή του Λ. Φούντα και το οποίο ο εισαγγελέας επίσης αναγόρευσε σε στοιχείο ενοχής. Τι περιείχε όμως το USB; Περιείχε τη σελιδοποίηση του βιβλίου «Ιχνηλατώντας τον Δεκέμβρη», που κυκλοφόρησε κανονικά ως βιβλίο. Κατέθεσε, μάλιστα, και μάρτυρας που ήταν αυτός που είχε κάνει τη σελιδοποίηση, αλλά από τον εισαγγελέα αγνοήθηκε και αυτό.
Την περούκα ξανθού χρώματος, που επίσης επικαλέστηκε ο εισαγγελέας, δεν αρμόζει να τη σχολιάσω, είπε η Α. Παπαρρούσου. Θα πω μόνο πως η περούκα ήταν μαζί με ολόκληρο αποκριάτικο κοστούμι, ότι καμιά ενέργεια του ΕΑ δεν έγινε με ξανθιά περούκα και ότι ο Σαράντος είχε τότε μακριά μαλλιά και κάθε άλλο παρά να μεταμφιεστεί μ’ αυτή την περούκα θα μπορούσε.
Το ΠΟΝΤΙΚΙ με την προκήρυξη του ΕΑ το άφησε ο εισαγγελέας, σημείωσε δηκτικά η συνήγορος, μάλλον γιατί βρέθηκε στο καλάθι των σκουπιδιών. Ομως, δημιούργησε δικαστικό τεκμήριο σε βάρος του Νικητόπουλου βάσει της άρνησής του να δώσει δείγμα DNA. Ανατρέχοντας στην ιστορία του Δικαίου, η συνήγορος απέδειξε ότι το δήθεν μοντέρνο νομικό σύστημα του εισαγγελέα με τα δικαστικά τεκμήρια κάθε άλλο παρά μοντέρνο είναι. Εχει δοκιμαστεί στο Μεσαίωνα! Αναφέρθηκε, επίσης, στις δηλώσεις νομιμοφροσύνης που ζητούνται από τους κατηγορούμενους, οι οποίες θυμίζουν το σχετικά πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Τότε ζητούνταν συγκεκριμένα πράγματα από τους συλλαμβανόμενους (διάβασε σχετικά ανατριχιαστικά κείμενα της εποχής του εμφύλιου), ενώ τώρα έχουμε μεν την ίδια βάση, αλλά πιο ασαφές πλαίσιο στα ερωτήματα που τίθενται. Στο ερώτημα «τι έχει να φοβηθεί ο αθώος αν δώσει δείγμα DNA;», απαντώ, είπε η Α. Παπαρρούσου: Πρώτον, αυτό μετατρέπει τον κατηγορούμενο από υποκείμενο σε αντικείμενο της ποινικής δίκης. Δεύτερο, δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στο μηχανισμό καταστολής που θα πάρει το γενετικό του υλικό του. DNA του Σ. Νικητόπουλου δεν βρέθηκε πουθενά και αντί ο εισαγγελέας να το λάβει αυτό σοβαρά υπόψη του, δημιουργεί τεκμήριο ενοχής του κατηγορούμενου, κατέληξε η Α. Παπαρρούσου.
Το τελευταίο θέμα με το οποίο ασχολήθηκε η συνήγορος ήταν οι παρακολουθήσεις και οι υποκλοπές. Πριν αναφερθεί στην περιβόητη συνάντηση της Καισαριανής, ενημέρωσε το δικαστήριο ότι μόλις χθες, στη δίκη της ΣΠΦ, ένας ομοιόβαθμος του Παπαθανασάκη, ο Χαρδαλιάς, είπε απαντώντας σε σχετική ερώτηση: Μα τι λέτε, θα έπιανα ανθρώπους επειδή έπιναν καφέ; Ανάλογα με τις ανάγκες και η ερμηνεία του καφέ. Στην περίπτωση των κατηγορούμενων αυτής της δίκης ο καφές μετατρέπεται σε απόδειξη ενοχής! Σύμφωνα με τον Παπαθανασάκη, ο Νικητόπουλος στην Καισαριανή μπορεί να έμεινε και πέντε λεπτά, γιατί δεν είδαν πότε έφτασε. Τον έθεσαν σε παρακολούθηση και τίποτα δεν προέκυψε σε βάρος του. Ετσι είναι. Οταν κατέθεσε ο Παπαθανασάκης, μείναμε κι εμείς (όπως και η συνήγορος, υποθέτουμε) με τη βεβαιότητα –το είχαμε γράψει κιόλας– ότι απάλλαξε ουσιαστικά τον Νικητόπουλο. Δεν είχαμε λογαριάσει την εμμονή του εισαγγελέα να τους καταδικάσει όλους, έστω και χωρίς κανένα στοιχείο. Αλλά και υπό τις υποκλοπές τίποτα δεν προέκυψε. Η συνήγορος διάβασε απομαγνητοφώνηση υποκλοπής με σπαρταριστούς διαλόγους (ο ένας ήταν άρρωστος και έλεγε στον άλλο ότι «λιώνει» και αν είναι να βγουν, αυτό θα είναι για λίγο και μόνο για κάναν καφέ, γιατί δεν μπορεί να πιει αλκοόλ), οι οποίοι παρουσιάστηκαν σαν συνωμοτική γλώσσα! Αμ’ η τηλεκάρτα που είχε ο Νικητόπουλος; Αποτελεί η τηλεκάρτα υποδομή οργάνωσης; Για τα δικαστήρια υποδομή σημαίνει ένα πολύ πιο σύνθετο επίπεδο, τόνισε η συνήγορος.
Αντί να πούμε, συνόψισε η Α. Παπαρρούσου, ότι δεν έχουμε αρκετά στοιχεία κι αυτό που μας μένει είναι μόνο αμφιβολίες, λέμε ότι συνεκτιμώμενα κάποια στοιχεία (που το καθένα τους δεν λέει τίποτα) οδηγούν σε ενοχή. Ομως, στην καλύτερη περίπτωση μόνο αμφιβολία μένει και γι’ αυτό πρέπει να κηρύξετε τον Σ. Νικητόπουλο αθώο, κατέληξε.
Αφού θύμισε ότι παραμένει σε εκκρεμότητα η ένσταση αντισυνταγματικότητας του 187Α, που η ίδια είχε υποβάλει, και επανέφερε τις βασικές της σκέψεις επ’ αυτού, χαρακτηρίζοντας το 187Α «σύγχρονο 509» και «σύγχρονο Ιδιώνυμο», που αποτελεί σαφή εκτροπή από το Ποινικό Δίκαιο, η Α. Παπαρρούσου σημείωσε πως οι κατηγορούμενοι κατηγορούνται γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό αισθάνθηκαν την ανάγκη να μιλήσουν για τον εαυτό τους, για τις απόψεις τους, για τη δράση τους ως αντιεξουσιαστές. Για τον Σ. Νικητόπουλο, τόνισε, δεν υπάρχει ούτε καν ένδειξη. Στο πρόσωπό του γίνεται και ένα πείραμα. Να δούμε πόσους χωράει το 187Α, πόση διεύρυνση μπορεί να περάσει από ένα δικαστήριο. Αν καταδικαστεί ο Σ. Νικητόπουλος, τότε θα μπορεί να καταδικαστεί ο καθένας. Μπορείτε, κατέληξε, να επεκτείνεται τις σκέψεις του Συμβουλίου που τον αποφυλάκισε στο 12μηνο, χωρίς τον περιοριστικό όρο της εγγύησης, και να τον απαλλάξετε. Αν όμως συνταχθείτε με την άποψη του εισαγγελέα, τότε να πείτε την αλήθεια. Να πείτε ότι τον καταδικάζετε γιατί είναι αναρχικός και τ’ άλλα να τ’ αφήσετε, γιατί βλάπτουν και τη νομική επιστήμη. Εγώ σας καλώ να τον απαλλάξετε γιατί δεν απεδείχθη τίποτα κι αν δεν δεχτείτε αυτό, να τον απαλλάξετε λόγω αμφιβολιών.
Ο δεύτερος συνήγορος, Δημήτρης Κατσαρής, αναφέρθηκε επίσης αναλυτικά στις υποτιθέμενες ενδείξεις κατά του Σ. Νικητόπουλου (δεν αναφέρουμε την επιχειρηματολογία του, για να μην επαναληφθούμε), ενώ έδωσε στην αγόρευσή του καθαρά διλημματικό χαρακτήρα. Κάλεσε τους δικαστές να ενεργήσουν ως νομικοί επιστήμονες και τίποτ’ άλλο. Αλλιώς, θα πρέπει ν’ ακολουθήσουν μια απλή λογική: «Το ‘πε η Αντιτρομοκρατική; Είσαι ένοχος». Χωρίς να ψάχνεις πολλά-πολλά. Πολλοί έχουν βρεθεί κατηγορούμενοι επειδή «το ‘πε η Αντιτρομοκρατική», διότι δεν της έφταναν όσοι αναλάμβαναν την πολιτική ευθύνη. Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, ο συνήγορος θύμισε πως με παρρησία και θάρρος ο Κ. Γουρνάς μίλησε για «παράπλευρες απώλειες», αναφερόμενος στους συγκατηγορούμενούς του.
Θύμισε ακόμη ότι ο Σ. Νικητόπουλος λέει από την πρώτη στιγμή τα ίδια, χωρίς ν’ αλλάξει κανέναν ισχυρισμό του, εν αντιθέσει με την κατηγορία που θυμίζει κινούμενη άμμο. Αναφέρθηκε σε όλα τα υποτιθέμενα στοιχεία, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως απόδειξη ενοχής το γεγονός ότι π.χ. κάποιοι φίλοι πάνε για καφέ ή για ούζο στην Καισαριανή Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή που τα μαγαζιά είναι κλειστά και έχουν την ευκαιρία να βρεθούν και να τα πουν. Θύμισε, επίσης, πως όλες οι εκθέσεις των εργαστηρίων αποδεικνύουν ότι ο Νικητόπουλος δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση και ζήτησε την απαλλαγή του.
Ο Σπύρος Φυτράκης, έκλεισε τον κύκλο των αγορεύσεων της υπεράσπισης Νικητόπουλου με το δικό του μοναδικό τρόπο, που δύσκολα μεταφέρεται στο χαρτί. Είσαι αθώος, είπα στον Νικητόπουλο –τόνισε στην αρχή– αλλά είναι δύσκολο να αθωωθείς, γιατί είμαστε σ’ ένα ειδικό κλίμα που παράλληλα με την ανηλεή οικονομική δικτατορία θέλει να ασκήσει και προληπτική καταστολή. Αυτό ακριβώς το ειδικό κλίμα επιβάλλει και τη διεύρυνση του αριθμού των κατηγορούμενων. Διότι έχεις τον ΕΑ, μια επαναστατική οργάνωση που έδρασε από το 2003 μέχρι το 2010, και δεν μπορείς να τον φέρεις με τρία μόνο πρόσωπα. Πρέπει να βάλεις κι άλλους και έτσι μπήκε και ο Νικητόπουλος. Σας θέλουν στο σκληρό πυρήνα της καταστολής, είπε ο συνήγορος απευθυνόμενος στους δικαστές, αλλά εγώ σας λέω να μην μπείτε. Τους διάβσε, δε, αποσπάσματα από παλιές αποφάσεις (υποθέσεις Μαζοκόπου, Μπουκετσίδη-Κογιάννη-Μπέρκνερ, Μπουκουβάλα, Μπαλάφα, Λεσπέρογλου), για ν’ αποδείξει ότι τότε ακόμη και αποτυπώματα σε χώρους όπου φυλάσσονταν όπλα και εκρηκτικά δεν αξιολογούνταν ως αποδείξεις ενοχής.
Επιασε έναν προς έναν τους ισχυρισμούς του Παπαθανασάκη και απέδειξε ότι ποινικά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Υπάρχει, όμως, η αριθμητική, συμπλήρωσε με νόημα. Πόσους σας έφεραν; Οχτώ. Δύο έφυγαν, έξω και η κοπέλα, μένουν πέντε. Βάλ’ τους όλους μέσα, μη μας πουν ότι δε βάλαμε πολλούς. Να σταματήσουν να γράφουν και οι εφημερίδες. Εγώ σας λέω να μην υποκύψετε στις απαιτήσεις της καταστολής. Να μην ακούτε τον πρωθυπουργό και εκείνον τον άλλο που στέλνει τα ΜΑΤ να δέρνουν τα χωριά. Να δείτε τα δεδομένα αυστηρά. Αυτά που έχετε για τον Σαράντο είναιπροσεγγίσεις προς ένδειξη, όχι ενδείξεις. Τα στικάκια και οι αφιερώσεις δεν φτάνουν.
Λέτε για το DNA, συνέχισε ο Σ. Φυτράκης. Κανένας απ’ όσους έχω υπερασπιστεί δεν έδωσε αποτυπώματα ή DNA. Γιατί; Γιατί υπάρχει μια ιστορικότητα στη χώρα. Από τους παλιούς αριστερούς που δεν έκαναν καμιά συνεργασία με το κράτος. Τώρα το παίρνουμε με τη βία. Ξεπεράσαμε το στάδιο του σεβασμού στο δικαίωμα της σιωπής. Δεν είναι, όμως, δουλειά του κατηγορούμενου να αποδείξει ότι είναι αθώος, αυτό είναι καθήκον δικό σας.
Οι υποτυπώδεις ενδείξεις δεν φτάνουν, κατέληξε ο Σ. Φυτράκης. Θέλετε να πείτε «γνωρίζονταν, άρα είναι μέλη»; Θα είστε μέσα στο σκληρό πυρήνα της καταστολής και έξω από το φιλελεύθερο Ποινικό Δίκαιο που απαιτεί ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Μάλιστα, όσο πιο αυστηρό κάνεις το μοντέλο τόσο πιο αυστηρός πρέπει να είσαι στη συγκεκριμένη αιτιολογία. Οχι το αντίθετο, όχι «το είπε η Αντιτρομοκρατική». Αφήστε, λοιπόν, ελεύθερο τον Σαράντο. Δεν είναι μέλος. Να πείτε «είναι αθώος γιατί δεν αποδείχτηκε», όχι λόγω αμφιβολιών.
Τη συνεδρίαση έκλεισε η Μαρίνα Δαλιάνη, αγορεύοντας για τη Μαρί Μπεραχά. Θα μπορούσε, βέβαια, και να μην αγορεύσει, δεδομένου ότι και ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή της. Επρεπε, όμως, να ξεκαθαρίσει ότι η Μαρί Μπεραχά δεν πρέπει να κηρυχτεί αθώα επειδή έχει δυο μικρά παιδιά και ο σύζυγός της θα πάει στη φυλακή, όπως είπε ο εισαγγελέας, αλλά γιατί η δίωξή της συνιστά έναν καφκικό εφιάλτη, στον οποίο την έβαλαν όταν ο Κ. Γουρνάς πραγματοποιούσε απεργία πείνας.
Η συνήγορος αναφέρθηκε αναλυτικά στην εξοργιστική ιστορία με το DNA της Μ. Μπεραχά, θυμίζοντας αρχικά αυτό που είχε πει ο εισαγγελέας, όταν κατέθεσε η πρώτη ειδική επιστήμονας: «Αν αυτά που λέτε είναι έτσι, ο Καθάριος είναι εγκληματίας». Κρίμα που δεν έγινε δεκτό το αίτημά του για κατ’ αντιπαράσταση εξέταση, σχολίασε η συνήγορος. Η Μαρί Μπεραχά πρέπει να απαλλαγεί γιατί διαφορετικά θα μπορεί στο εδώλιο του κατηγορούμενου να βρεθεί οποιοσδήποτε, κατέληξε. Αυτό που πρέπει να σας απασχολήσει στη διάσκεψή σας είναι όχι αν είναι αθώα, αλλά γιατί βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση.
Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο, Παρασκευή 15 Μάρτη, με τις αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης του Κ. Κάτσενου.
