«Μνημείο παρανομίας, αυθαιρεσίας αλλά και νομικής γελοιότητας», χαρακτήρισε ο Ι. Μυλωνάς την εισαγγελική αγόρευση υπέρ της ανάγνωσης των προανακριτικών και ανακριτικών απολογιών του Σάββα και του Χριστόδουλου Ξηρών. Και είχε απόλυτο δίκιο, Διότι ήταν μια αγόρευση διεκπεραίωσης, γεμάτη από νομικίστικα τερτίπια και αυθαίρετες ερμηνείες σαφέστατων διατάξεων νόμων, που το μόνο που επιβεβαίωσε είναι το σταθερό μότο που είναι γραμμένο σε κάθε σελίδα αυτής της δίκης: επιτρέπονται τα πάντα, φτάνει να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός. Επιτρέπεται να κουρελιαστούν στοιχειώδεις διατάξεις του ισχύοντος δικαίου, φτάνει να νομιμοποιηθεί το υλικό που κατασκευάστηκε στην Εντατική του «Ευαγγελισμού» και στο άντρο της Αντιτρομοκρατικής, αφού άλλο αποδεικτικό υλικό, στέρεο αποδεικτικό υλικό, έτσι όπως ορίζεται από το νόμο, τον αστικό νόμο, δεν υπάρχει.
Αντί επιχειρημάτων επί της ουσίας, πρόεδρος και εισαγγελέας περιορίστηκαν, ως συνήθως, σε παρατηρήσεις για τους χαρακτηρισμούς του συνηγόρου! Εμείς θα περιοριστούμε να αναφέρουμε ένα μόνο από τους εισαγγελικούς ισχυρισμούς. Είπε, ότι τα πρακτικά της πρωτόδικης δίκης επιτρέπεται να διαβαστούν στην ολότητά τους (δηλαδή και τα σημεία που περιέχουν προανακριτικές και ανακριτικές απολογίες) και όχι μόνο τα σημεία που περιλαμβάνουν μαρτυρικές καταθέσεις, γιατί διαφορετικά δεν θα ξέραμε ούτε την πρωτόδικη απόφαση ούτε τις ποινές ούτε τα ελαφρυντικά. Πώς λοιπόν να μη δώσει τους χαρακτηρισμούς που έδωσε η υπεράσπιση, όταν ακόμα και ο πρωτοετής της Νομικής γνωρίζει ότι το διατακτικό της απόφασης διαβάζεται χωριστά στην έναρξη της δίκης και επομένως όλα τα σχετικά με τις καταδίκες, τα ελαφρυντικά και τις ποινές είναι γνωστά εξαρχής, ακόμα κι αν δεν διαβαστεί ούτε μια αράδα πρακτικών; Και όμως, τόσο έμπειροι δικαστικοί, που τα παίζουν στα δάχτυλα αυτά, αναγκάζονται να λένε τέτοια πράγματα, γιατί κυριεύονται από την αγωνία μη τυχόν και… εφαρμοστεί ο νόμος.
Το έργο των υπερασπιστών που αγόρευσαν (Ι. Μυλωνάς, Ι. Σταμούλης, Ρ. Καραμπλιάνη) νομικά ήταν ευκολότατο. Εκαναν σκόνη τα έωλα επιχειρήματα της Εισαγγελίας, μιλώντας συγκεκριμένα και εμπεριστατωμένα. Ομως, φωνές βοόντων εν τη ερήμω ήταν ο λόγος τους.
Μετά από καιρό εμφανίστηκε ο τρίτος διορισμένος συνήγορος του Α. Γιωτόπουλου (Θεοχάρης) και δήλωσε ότι έχει προγραμματίσει να κάνει μια επέμβαση ΩΡΛ και γι’ αυτό κωλύεται για το υπόλοιπο της δίκης. Ετσι, ο πρόεδρος ανακάλεσε την πράξη διορισμού του. Εμάς, όμως, η όλη διαδικασία μας θύμισε θέατρο. Το δικαστήριο, λόγω κωλυμάτων συνηγόρων, διέκοψε για τις 3 Γενάρη, μολονότι και γι’ αυτή την ημερομηνία δηλώθηκαν κωλύματα.