Με ανάγνωση εγγράφων ξεκίνησε η διαδικασία. Μεταξύ αυτών και η προκήρυξη της 17Ν για το χτύπημα στη ΒΙΟΧΑΛΚΟ, καθώς και μια σειρά δημοσιεύματα εφημερίδων για την υπόθεση Βρανόπουλου, που κατέθεσε ο Δ. Κουφοντίνας. Δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν το μέγα σκάνδαλο της ΑΓΕΤ και την ανάμιξη του Βρανόπουλου σ’ αυτό.
Διαβάστηκαν, ακόμη, πέντε καταθέσεις μαρτύρων για την υπόθεση ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Πρόκειται για καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, περιοίκων που βγήκαν στα μπαλκόνια τους μόλις άκουσαν τις εκρήξεις. Ολοι περιγράφουν τρία άτομα, εκ των οποίων δύο κοντούς και έναν ψηλό. Εναν ψηλό αδύνατο, όμως, που δε θα μπορούσε να είναι ο Χρ. Ξηρός, που ειδικά εκείνη την περίοδο τα είχε τα κιλάκια του (τι κιλάκια… ξεπερνούσε τα 120 το θηρίο). Εξάλλου, όπως σημείωσαν οι Γ. Γκουντούνας και Α. Κωνσταντάκης, δίπλα ακριβώς ήταν τα κέντρα «Μαραμπού» και «Φάκα», που και στα δύο ο Χριστόδουλος είχε κάνει τις ξυλουργικές εργασίες (άσε που ήταν και θαμώνας και τον γνώριζε κόσμος και κοσμάκης). Κατατέθηκε, μάλιστα, και φωτογραφία που δείχνει τον Χρ. Ξηρό να μιλάει με τον καταστηματάρχη σ’ ένα απ’ αυτά τα μαγαζιά. Τη σχέση του με τους καταστηματάρχες και τους θαμώνες των δυο αυτών μαγαζιών σημείωσε και ο Χρ. Ξηρός σε σχόλιό του, για να υποστηρίξει ότι, ακόμα και αν ήταν μέλος της 17Ν, σ’ αυτή την ενέργεια δε θα μπορούσε να είχε πάρει μέρος.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΙΠΑΧΙΟΓΛΟΥ
Ο μάρτυρας Παπαδόπουλος, ιδιοκτήτης περιπτέρου στην περιοχή, στον ανακριτή Ζερβομπεάκο εμφανίστηκε και «αναγνώρισε» τους Δ. Κουφοντίνα και Σ. Κονδύλη, ενώ στο πρωτόδικο βελτίωσε το… παλμαρέ του προσθέςτοντας και τον Σάββα. Είναι κι αυτός ένας από τους μάρτυρες με την… προϊούσα μνήμη, που κατάφερε να αναγνωρίσει βλέποντας στο δικαστήριο έναν σακατεμένο και με εμφανώς αλλοιωμένα χαρακτηριστικά Σάββα Ξηρό. Η αναξιοπιστία αυτού του «αναγνωριστή» φάνηκε καθαρά όταν ο Α. Κωνσταντάκης τον ρώτησε πότε αναγνώρισε τον Κουφοντίνα και απάντησε ότι τον αναγνώρισε από τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν πριν αυτός εμφανιστεί και συλληφθεί. Ομως, οι φωτογραφίες του Κουφοντίνα που κυκλοφορούσαν τότε τον έδειχναν με γένεια και, όπως θυμόμαστε όλοι, με διάφορα σκίτσα και φωτογραφικά εφέ προσπαθούσε η Ασφάλεια να δείξει πώς πιθανόν να ήταν το πρόσωπό του. Αλλωστε, όταν ο Κουφοντίνας εμφανίστηκε στη ΓΑΔΑ και είπε τ’ όνομά του, οι ίδιοι οι μπάτσοι δεν τον πίστεψαν και νόμιζαν ότι είναι κάποιος που τους κάνει πλάκα. Πώς, λοιπόν, κατάφερε να τον αναγνωρίσει ο Παπαδόπουλος; Αγαλμα ο ψευδομάρτυρας, όταν ο συνήγορος επισήμανε όλ’ αυτά.
Στην κατάθεσή του ο Παπαδόπουλος έπεσε και πάλι σε σωρεία αντιφάσεων ως προς τα πραγματικά περιστατικά και τη θέση των ατόμων στο χώρο. Για τον Δ. Κουφοντίνα, βέβαια, αυτό δεν έχει καμιά σημασία, αφού δεν μπαίνει στη διαδικασία να αποδείξει πού ήταν και πού δεν ήταν (το έχει κάνει μόνο για να βοηθήσει συγκατηγορούμενούς του), έχει όμως για τον Σ. Κονδύλη, ο οποίος έχει παραδεχτεί τη συμμετοχή του στην ενέργεια, δηλώνοντας όμως ότι δεν πλησίασε τον Σιπαχίογλου, αλλά είχε μείνει πιο πίσω. Ο Παπαδόπουλος διαψεύστηκε και από την κατάθεση του μάρτυρα Σκούφη (η υπεράσπιση ζήτησε την κλήτευσή του, αλλά το δικαστήριο περιορίστηκε στην ανάγνωση της προανακριτικής κατάθεσής του), ο οποίος κατέθεσε πως άκουσε τους πυροβολισμούς, γύρισε και είδε δυο άτομα να φεύγουν από τον τόπο της εκτέλεσης του Σιπαχίογλου. Και ο Κονδύλης και οι συνήγοροί του κατέδειξαν το στημένο του μάρτυρα, ο οποίος δε μπορούσε να διακρίνει μια απόσταση 20 μέτρων (σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα της Αστυνομίας) από μια απόσταση δύο μέτρων. Βλέπετε, τα δύο μέτρα του χρειάζονταν για να κάνει πιστευτή την αναγνώριση του Κονδύλη.
Η συνεδρίαση έκλεισε με απόφαση για βίαιη προσαγωγή του μάρτυρα Λουδάρου. Αίτημα που υποστήριξε και ο Δ. Κουφοντίνας, λέγοντας πως ζητά να κληθεί ο Λουδάρος, μόνο και μόνο για να του υποβάλλουμε την ερώτηση αν αναγνώρισε κανέναν και να μας απαντήσει «όχι, εγώ δε θα γίνω ρόμπα».