Εδώ και ένα χρόνο περίπου, ανατέθηκε στο Τεχνικό Συμβούλιο Δασών (ΤΣΔ), από τον τότε αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος Φάμελλο, να αποχαρακτηρίσει ένα πευκοδάσος 125,44 στρεμμάτων με δασοκάλυψη 100%, ηλικίας 25-40 χρόνων, που βρίσκεται μέσα σε έκταση 320 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας εταιρίας συμφερόντων Σαββίδη. Η εταιρία αυτή αγόρασε το κτήμα των 320 στρεμμάτων (στο οποίο βρίσκεται και ένα εγκαταλελειμμένο «Ξενία»), πληρώνοντας στο ΤΑΙΠΕΔ το εξευτελιστικό ποσό των 14 εκατ. ευρώ. Θέλει δε να αποχαρακτηρίσει το δάσος, γιατί είναι ένα εξαιρετικό «φιλέτο», δίπλα στη θάλασσα, στο οποίο θέλει να χτίσει μπαγκαλόους και βίλες που θα συνοδεύουν το προς ανακαίνιση «Ξενία».
Η βρόμικη δουλειά ανατέθηκε στο ΤΣΔ, γιατί η 10η Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων (ΕΕΑ), που είχε οριστεί από τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης να εξετάσει τις αντιρρήσεις για το δασικό χάρτη της συγκεκριμένης περιοχής της Χαλκιδικής, δεν τόλμησε να αποχαρακτηρίσει το δάσος.
Προϊστάμενος Διεύθυνσης, που είναι μέλος του ΤΣΔ, και η εισηγήτρια επιχείρησαν να πείσουν τα μέλη του να γνωμοδοτήσουν ότι δεν πρόκειται για δάσος και να στείλουν αυτή την γνωμοδότηση στην ΕΕΑ. Είχαμε διαβάσει αυτή την εισήγηση, που είχε μοιραστεί στα μέλη του ΤΣΔ, και αποκαλύψαμε το σχεδιασμό. Αυτή η αποκάλυψη θορύβησε όλα τα μέλη του ΤΣΔ και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το πευκοδάσος έχει χαρακτηριστεί ως τέτοιο από τρεις Διευθύνσεις Δασών και έξι δασολόγους, οδήγησε στο «κάψιμο» αυτής της εισήγησης, η οποία παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες.
Μετά το «κάψιμο» της εισήγησης, το ΤΣΔ είχε δύο επιλογές, σύμφωνα με την ισχύουσα δασική νομοθεσία: Είτε να επιβεβαιώσει την απόφαση των τριών Διευθύνσεων Δασών, σύμφωνα με την οποία το πευκοδάσος των 125,44 στρεμμάτων είναι δάσος και όχι γεωργική γη, είτε να δηλώσει αδυναμία να γνωμοδοτήσει για το δασικό ή μη χαρακτήρα του και να επιστρέψει την υπόθεση στον υπουργό (στον Φάμελλο όσο υπήρχε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στον νεοδημοκράτη Χατζηδάκη που τον διαδέχτηκε μετά τις 7 Ιούλη του 2019). Ο υπουργός, πάντα με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, έχει μια δυνατότητα: να στείλει την υπόθεση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Το σύρσιμο της υπόθεσης επί τόσο χρόνο δε δικαιολογείται με τίποτα. Δεν μπορούν τα μέλη του ΤΣΔ να λειτουργούν εν κρυπτώ και να μη δημοσιοποιούν ποια είναι εκείνα τα δυσεπίλυτα προβλήματα που δεν τους επιτρέπουν να αποφασίσουν, είτε επιβεβαιώνοντας την απόφαση έξι συναδέλφων τους είτε επιστρέφοντας την υπόθεση στον υπουργό.
Τον Σεπτέμβρη του 2019, το ΤΣΔ κάλεσε τέσσερις δασολόγους των δύο Διευθύνσεων Δασών της Χαλκιδικής, οι οποίες έχουν αποφανθεί για το δασικό χαρακτήρα του πευκοδάσους του Παλιουρίου. Πιθανόν τα μέλη του ΤΣΔ να ήθελαν να διαπιστώσουν από κοντά αν οι δύο από τους τέσσερις δασολόγους, που είχαν επιλεγεί πρόσφατα σε θέσεις ευθύνης, μετά τη συνταξιοδότηση συναδέλφων τους, συνέχιζαν να υπερασπίζονται τη θέση των Διευθύνσεών τους. Σε συνεδρίαση του ΤΣΔ στις 26 Σεπτέμβρη πήραν μέρος και οι τέσσερις δασολόγοι, οι οποίοι –όπως πληροφορηθήκαμε (το ΤΣΔ δεν εξέδωσε και πάλι καμιά ανακοίνωση του ΤΣΔ)- υπερασπίστηκαν το δασικό χαρακτήρα του πευκοδάσους, σεβόμενοι «το ψωμί που τρώνε» και το ρόλο τους ως δασολόγων του δημοσίου που οφείλουν να υπερασπίζονται το δασικό πλούτο της χώρας.
Από εκείνη τη συνεδρίαση έχουν περάσι τεσσερισήμισι μήνες και το ΤΣΔ εξακολουθεί να «σέρνει» την υπόθεση. Πού το πάει με αυτή την τακτική του; Τι επιδιώκει; Γιατί δε βάζει τέλος σ’ αυτή τη βρόμικη ιστορία αποφασίζοντας το αυτονόητο: ότι το πευκοδάσος είναι δάσος;
ΥΓ. Τα δημοσιεύματά μας ενόχλησαν τα μέλη του ΤΣΔ, γιατί αποκαλύψαμε τον αρχικό σχεδιασμό για τον αποχαρακτηρισμό του πευκοδάσους. Μάλιστα, κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να μας κατηγορήσουν για… διαρροή εγγράφων, επιβεβαιώνοντας έτσι το ρεπορτάζ μας. Οτι δηλαδή θέλουν να αποχαρακτηρίσουν το πευκοδάσος. Ας αφήσουν τα τερτίπια τα μέλη του ΤΣΔ και να τιμήσουν αυτό που απαιτεί το λειτούργημά τους ως δασολόγων δημοσίων υπαλλήλων.
Γεράσιμος Λιόντος