Οργίλη επιστολή, που αποκαλύπτει άνθρωπο εκτός εαυτού, έστειλε στην εφημερίδα μας ο Δημήτριος Σπαθής, συνταξιούχος δασολόγος, πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και ειδικός σύμβουλος του υπουργού Γεωργίας Σ. Χατζηγάκη.
Δημοσιεύουμε την επιστολή Σπαθή, όχι γιατί μας τρόμαξε με την «απαίτησή» του να «δημοσι-ευθεί αυτούσια», αλλά γιατί νομίζουμε πως δεν έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε τους αναγνώστες της «Κ» από την απόλαυση ενός τόσο σπαρταριστού αναγνώσματος. Πριν τη δημοσιεύσουμε, όμως, μαζί με την απάντησή μας φυσικά, μια παρατήρηση, που ενδεχομένως για τον κ. Σπαθή να μην έχει σημασία, για εμάς όμως έχει. Στην επιστολή υπογράφει απλώς ως «Σπαθής Δημήτριος, Δασολόγος» και στο φάκελο αναφέρεται η διεύθυνση του σπιτιού του. Δηλαδή, μας έγραψε ως πολίτης και όχι με κάποια από τις θεσμικές του ιδιότητες. Ομως, την επιστολή έφερε υπάλληλος οδηγώντας αυτοκίνητο του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας! Ο έχων «ιδιαίτερα λαμπρή ιστορία», όπως με σεμνότητα και ταπεινότητα γράφει, Δ. Σπαθής χρησιμοποιεί κρατικό αυτοκίνητο για να διεκπεραιώσει προσωπικές του υποθέσεις! Αραγε, η αποστολή επιστολών για μη αρεστά δημοσιεύματα είναι η μόνη προσωπική υπηρεσία την οποία ο κ. Σπαθής χρεώνει στο κράτος;
Η επιστολή Σπαθή
Σπαθής Δημήτριος
Δασολόγος
Αθήνα, 14/9/2009
Προς Εφημερίδα «Κόντρα»
Παρακολουθώ κάποια δημοσιεύματά σας σχετικά με το πρόσωπό μου. Λυπάμαι για τον συντάκτη-δημοσιογράφο σας.
Δηλώνω ότι η αλήθεια είναι πολύ μακριά από αυτή που αναγράφει, όχι ο κύριος αυτός, αλλά αυτό «το άτομο». Είναι πολύ μικρός για ν’ αναφέρεται στο Δασολόγο «Δημήτριο Σπαθή» (σ.σ. η έμφαση και τα εισαγωγικά μεγαλοπρέπειας στο ονοματεπώνυμο είναι του επιστολογράφου) που έχει μια ιδιαίτερα λαμπρή ιστορία και ενώ έχει περάσει από πολλά κύματα –κομματικά, συνδικαλιστικά, επαγγελματικά– ποτέ δεν λασπώθηκε και δεν βρέθηκε δημοσιογράφος να πει κουβέντα.
Ο λασπολόγος, άσχετος με τη δασική πραγματικότητα, δημοσιογράφος σας, ακούει χωρίς να αξιολογεί και προσπαθεί να βγάζει το ψωμάκι του πετώντας λάσπη δεξιά και αριστερά για να βρωμίσει τον τόπο για άτομα που δεν ξέρει την ιστορία τους και δεν τα γνωρίζει προσωπικά. Ισως γιατί δεν μπορεί να τ’ αντικρίσει!!
Σημειώνω ότι στα 35 χρόνια δημόσιας υπηρεσίας και στα 40 χρόνια συνδικαλισμού και επιστημονικής μου δραστηριότητας, πρώτη φορά απαντώ σε δημοσίευμα δημοσιογράφου… Φυσικά δεν χρειάστηκε.
Η για πρώτη φορά απάντησή μου σημαίνει πολλά, αν δεν τη καταλαβαίνει «το άτομο», ας γράφει ανεύθυνα πράγματα για να επιβιώσει.
Μόνη απαίτησή μου να δημοσιευθεί αυτούσια η επιστολή μου.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Δημήτριος Σπαθής
Απάντηση «Κ»
«Κατανοούμε» την οργή και την ολοκληρωτική απώλεια ψυχραιμίας του Δ. Σπαθή, αλλά δεν του έχει μιλήσει κανείς ή δεν έχει διαβάσει ποτέ για την ταμπακέρα; Βρίσε όσο θέλεις τον συντάκτη, αλλά πες μας και κάτι για την ουσία της υπόθεσης. Γιατί όταν «ξεχνάς» να αιτιολογήσεις τις βρισιές σου, αυτές επιστρέφονται αυτόματα και ο συντάκτης επιβεβαιώνεται. Ας «θυμίσουμε» εμείς, λοιπόν, όσα σχετίζονται με την… ταμπακέρα.
Ο συνταξιούχος δασολόγος Δ. Σπαθής διορίστηκε από τον πολιτικό του φίλο Γ. Σουφλιά πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας το 2005. Δεν ξέρουμε αν έχουν κοινή σαρακατσάνικη καταγωγή, ξέρουμε όμως ότι ο Δ. Σπαθής, αν και ορισμένος ως θεματοφύλακας του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, βάλθηκε ν’ ανοίξει το δρόμο της καπιταλιστικής «αξιοποίησης» ακόμα και του πυρήνα του Δρυμού, με την προώθηση της δημιουργίας εκεί «παραδοσιακής σαρακατσάνικης στάνης»! Μιλάμε για καραμπινάτη παρανομία, δεδομένου ότι ο νόμος είναι σαφής:
«Μουσεία, αρχαιολογικαί σχολαί, πνευματικά κέντρα και παντός είδους εγκαταστάσεις εξυπηρετούσαι πολιτιστικάς εκδηλώσεις επιτρέπεται να κατασκευασθούν εντός δασών ή δασικών εκτάσεων κατόπιν κοινής αποφάσεως των υπουργών Γεωργίας και Πολιτισμού και Επιστημών μετά γνώμην του Συμβουλίου Δασικής Πολιτικής. Η δυνατότης αυτή δεν επιτρέπεται εις τους πυρήνες των Εθνικών Δρυμών».
Τι σημασία έχει, όμως, ο νόμος όταν πρόκειται για τη «σαρακατσάνικη στάνη», διακαή πόθο του Δ. Σπαθή και του προστάτη του εν Ελλάδι σαρακατσανισμού Γ. Σουφλιά; Στις 25.9.06 ο Δ. Σπαθής έστειλε στο Δασαρχείο Πάρνηθας έγγραφο του Φορέα Διαχείρισης (αρ. πρωτ. 219), που περιλάμβανε τη μελέτη της «σαρακατσάνικης στάνης», ζητώντας την έγκρισή της. Ο τότε δασάρχης Γ. Αμοργιανιώτης ανέθεσε το θέμα στον δασολόγο Ι. Ζιάζιαρη, ο οποίος, μολονότι σημειώνει εισαγωγικά ότι «σύμφωνα με το αρθ. 60 Ν. 998/79 παρ. 2, δεν είναι δυνατή η κατασκευή μουσειακών ή παρόμοιων χώρων στους πυρήνες των εθνικών δρυμών και αφού η συγκεκριμένη Στάνη θα κατασκευαστεί στη θέση “Μόλα-Παλαιά Μαντριά” που ευρίσκονται στο κέντρο σχεδόν του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, η υπηρεσία μας δεν είναι δυνατόν να συνηγορήσει στην κατασκευή της», καταλήγει –μετά από ένα… ακροβατικό σκεπτικό– να προτείνει την έγκριση της μελέτης! Την έγκριση της μελέτης προσυπέγραψε και ο δασάρχης Αμοργιανιώτης. Αν και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, προσυπέγραψε μια καραμπινάτη παρανομία και την προώθησε για τα περαιτέρω στη Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Αττικής. Αυτό έγινε την 12η Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2006.
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Αν. Αττικής τους έκοψε τη φόρα μ’ ένα ολιγόλογο έγγραφο στο οποίο αναφέρει ότι με βάση τις ισχύουσες δασικές διατάξεις «δεν προβλέπεται η κατασκευή εγκαταστάσεων, όπως η εν λόγω, που εξυπηρετούν πολιτιστικές εκδηλώσεις στους πυρήνες των Εθνικών Δρυμών». Στη συνέχεια, στρέφει τα βέλη του στο δασάρχη Πάρνηθας, δίνοντας –εμμέσως πλην σαφώς– απάντηση στο ερώτημα «γιατί ένας “πράσινος” δασάρχης δέχτηκε να προσυπογράψει μια “γαλάζια” δασική παρανομία;». Γράφει ο προϊστάμενος Δασών Αν. Αττικής Αν. Καζάσης: «Συνεπώς, η Μελέτη αυτή, δεν μπορεί να προωθηθεί για έγκριση, παρά την δική σας εκφρασθείσα αντίθετη κατά τα άλλα άποψη, η οποία εκτιμάται ότι στηρίζεται μόνον στα πλαίσια της πρόθυμης και αγαστής συνεργασίας σας με τον Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας». Την ερμηνεία της φράσης «πρόθυμη και αγαστή συνεργασία» μπορεί να την δώσει εύκολα ο καθένας.
Προς στιγμήν μπήκε πάγος στα σχέδια του Δ. Σπαθή. Το 2007 και το 2008 πέρασαν χωρίς να γίνει καμιά κίνηση, όμως το 2009 ο Δ. Σπαθής επιχειρεί την «ολική επαναφορά», από νέα, ισχυρότερη θέση. Τον Γενάρη γίνεται ανασχηματισμός. Υπουργός Γεωργίας τοποθετείται ο Σ. Χατζηγάκης, που ανήκει στην ομάδα επιρροής του Γ. Σουφλιά. Ο Χατζηγάκης κρατάει για τον εαυτό του και την αρμοδιότητα για τα δάση, στέλνοντας τον Κ. Κιλτίδη να μάθει… κτηνιατρική. Ολοι γνωρίζουν ότι ο Χατζηγάκης αφαιρεί την αρμοδιότητα των δασών από τον Κιλτίδη και την παίρνει ο ίδιος, γιατί ο Σουφλιάς έχει «απλωμένο τραχανά» (όχι τη «σαρακατσάνικη στάνη», άλλα σοβαρότερα θέματα). Στις 2 Φλεβάρη, ο Χατζηγάκης παίρνει (με πρόσληψη που είναι παράνομη) ως σύμβουλό του τον Δ. Σπαθή, που –καίτοι συνταξιούχος– εξακολουθεί να παραμένει και πρόεδρος του Φορέα Πάρνηθας. Οι… κακές γλώσσες λένε ότι ο Δ. Σπαθής τοποθετήθηκε ως τοποτηρητής του Γ. Σουφλιά, ο οποίος δεν τρέφει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον Χατζηγάκη, όμως εμείς αυτά τα πράγματα δεν τα πιστεύουμε!
Πριν καλά-καλά καθήσει στη νέα του πολυθρόνα ο Δ. Σπαθής έβαλε μπροστά να κάνει… απόψυξη στο θέμα της «σαρακατσάνικης στάνης». Στις 4 Φλεβάρη, δυο μέρες μετά τη μετακόμισή του στα ψηλά κλιμάκια του υπουργείου Γεωργίας, απευθύνθηκε –με έγγραφο του Φορέα Διαχείρισης Πάρνηθας– στη Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας, ζητώντας να προωθήσει τη μελέτη στη Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας Αττικής, επειδή έχουν εκφραστεί «αντιφατικές απόψεις μεταξύ των υπηρεσιών»! Να την προωθήσει, αφού πρώτα «διευθετήσει τη διαφορετική άποψη του Δασαρχείου με τη Δι-εύθυνση Δασών», υπέρ της πρότασης Σπαθή φυσικά. Θεωρεί πλέον –όχι άδικα– ότι η ιδιότητα του βασικού συμβούλου του υπουργού Γεωργίας για τη δασική πολιτική του δίνει τη δύναμη να επιβάλει το σχέδιό του.
Στις 28 Αυγούστου, ο α/α προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας επιλέγει να παίξει τον τροχονόμο: στέλνει το έγγραφο Σπαθή στη Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας, ζητώντας της να δώσει οδηγίες απευθείας στη Διεύθυνση Δασών Αν. Αττικής. Είναι σαν να λέει «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο».
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνουμε εμείς με το ρεπορτάζ μας, που προκάλεσε την επιστολή του Δ. Σπαθή. Οπως βλέπεις, αγαπητέ αναγνώστη, άξιζε τον κόπο ν’ ασχοληθούμε με το θέμα, όχι μόνο γιατί μπορούμε να φράξουμε το δρόμο στη μετατροπή του πυρήνα της Πάρνηθας σε… Ντίσνεϊλαντ, αλλά και γιατί έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της συνεχούς δασοκτόνας πολιτικής των κυβερνήσεων. Καταλαβαίνουμε την απώλεια ψυχραιμίας του Δ. Σπαθή. Σε λίγο καιρό θα είναι και πάλι ένας συνταξιούχος δασολόγος, ο δε Γ. Σουφλιάς ένας απλός βουλευτής της αντιπολίτευσης. Από την πίεση για τη «σαρακατσάνικη στάνη» στην καρδιά της Πάρνηθας μάλλον θα ησυχάσουμε (αν και σ’ αυτές τις περιπτώσεις ποτέ δεν ξέρεις), για να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τις άλλες πλευρές της «πράσινης» διαχείρισης της καπιταλιστικής λαίλαπας.