Μπορεί η οικοδομική δραστηριότητα να κυλά σ’ έναν κατήφορο χωρίς ορατό τέλος (για τον Οκτώβρη του 2009 η ΕΣΥΕ κατέγραψε μείωση κατά 17,7% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 19,8% στην επιφάνεια και κατά 19,2% στον όγκο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2008 , ενώ για το δεκάμηνο του 2009 η μείωση ήταν 15,6% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, 25,5% στην επιφάνεια και 26,9% στον όγκο, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2008), αυτό όμως δεν εμπόδισε την υπουργό Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη να ανακοινώσει ένα ακόμη χαράτσι, που παίρνει το χαρακτήρα κεφαλικού φόρου για κάθε ιδιοκτήτη διαμερίσματος. Αναφερόμαστε στο νομοσχέδιο για το νέο Κανονισμό Ενεργειακής Απόδοσης των Κτιρίων, που δεν αφορά μόνο τα νέα κτίρια, αλλά και τα ήδη υπάρχοντα. Οποιος θέλει να νοικιάσει ή να μεταβιβάσει ένα οποιοδήποτε κτίσμα άνω των 50 τετραγωνικών θα πρέπει να σκάσει το χαράτσι, ενώ σύντομα θα κληθούν να το πληρώσουν όλοι.
Λέτε να υπάρχει κανένας που να μη θέλει να έχει ένα σπίτι με τη μέγιστη δυνατή ενεργειακή απόδοση; Ομως, είναι οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς που οδηγούν στις φτηνότερες λύσεις ή και σε καθόλου λύσεις, δεδομένου ότι στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ψηλό το ποσοστό ιδιόκτητης κατοικίας. Οι εργολάβοι κυνηγούν το κέρδος και οι εργαζόμενοι το όσο το δυνατόν φτηνότερο σπίτι. Οσο για τα «κίνητρα» που τάζει η Μπιρμπίλη, αρκεί μόνο να σκεφτούμε τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική των επόμενων χρόνων για να καταλάβουμε ότι αποτελούν απλώς το «τυράκι».