Η έκδοση από την Εισαγγελία Νάξου ενταλμάτων σύλληψης για τον πλοίαρχο του Sea Diamond και δυο χαμηλόβαθμα στελέχη της πλοιοκτήτριας εταιρίας, πέρα απ’ αυτό που απασχόλησε την επικαιρότητα (πάντα αναζητούν ευθύνες στους τελευταίους κρίκους της αλυσίδας, ενώ οι εφοπλιστές που δίνουν τις εντολές μένουν στο απυρόβλητο), συνιστά αποκαλυπτήρια της απάτης που στήθηκε, με πλήρη συνεργασία της εταιρίας Louis και της κυβέρνησης (συγκεκριμένα του ΥΕΝ Μ. Κεφαλογιάννη).
Ποιος δεν θυμάται τον Κεφαλογιάννη, αμέσως μετά την εσκεμμένη βύθιση του πλοίου, να δηλώνει πως υπάρχει έτοιμο σχέδιο απάντλησης των καυσίμων και άλλων τοξικών υγρών από το κουφάρι του πλοίου, το οποίο εντός ολίγων ημερών θα τεθεί σε εφαρμογή; Εκτοτε, πέρασαν πάνω από δυο μήνες, δεν έγινε τίποτα και οι διώξεις που άσκησε η Εισαγγελία αποδεικνύουν περίτρανα ότι σχέδιο ουδέποτε υπήρξε και ο υπουργός απλά έλεγε ψέματα.
Η «Κ», που από την πρώτη στιγμή «φώναζε» ότι λένε ψέματα και ότι σκοπός τους είναι να περάσει χρόνος ώστε από κάποια (από δυνητικά πολλές) αιτία να δημιουργηθεί ρήγμα στις δεξαμενές του σκάφους, για να γλιτώσουν τα λεφτά της απάντλησης, αισθάνεται δικαιωμένη. Ομως αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει ότι η απειλή μιας τεράστιας οικολογικής καταστροφής είναι αυτή τη στιγμή πιο εφιαλτική. Αν μέχρι τώρα κάποιοι εύπιστοι θεωρούσαν πως υπήρχε απλά καθυστέρηση, τώρα οι πάντες οφείλουν να έχουν πειστεί ότι δεν υπάρχει καθυστέρηση, αλλά απόφαση να μην απαντληθεί η υγρή βόμβα που είναι αποθηκευμένη στο ναυάγιο.
Η ευθύνη δε μπορεί να ζητηθεί από την πλοιοκτήτρια εταιρία. Αυτή νοιάζεται μόνο για τα κέρδη της και για τίποτ’ άλλο. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά της κυβέρνησης. Αυτή έχει την υποχρέωση να αποτρέπει οικολογικές καταστροφές. Αν υπήρχε στοιχειώδης ευαισθησία, ο Κεφαλογιάννης θα έπρεπε να πεταχτεί με τις κλοτσιές από την κυβέρνηση, γιατί τόσο καιρό συμπεριφέρεται σαν υπάλληλος της Louis. Αυτό δεν έγινε και δεν θα γίνει, γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με προσωπική παρέκκλιση ενός πολιτικού, αλλά με την καθιερωμένη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στο συγκεκριμένο τομέα. Οι κάτοικοι της Σαντορίνης και των γύρω νησιών ας πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Τα πράγματα είναι απλά. Η κυβέρνηση οφείλει να οργανώσει άμεσα την απάντληση (υπάρχει η απαραίτητη τεχνογνωσία στο εξωτερικό – από 4.000 μέτρα απάντλησαν οι Ισπανοί πετρέλαιο από το δεξαμενόπλοιο Prestige, που ναυάγησε στη θάλασσα της Γαλίθια) και να χρεώσει το κόστος στη Louis. Αν η εταιρία αρνηθεί να το πληρώσει, έχει μπόλικα περιουσιακά στοιχεία για να κατασχέσει το κράτος.
Πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση θέλει να τα ‘χει καλά με το εφοπλιστικό λόμπι. Μόνο το πολιτικό κόστος μπορεί να φοβηθεί και αυτό μπορεί να το προκαλέσει η κινητοποίηση των νησιωτών (και όχι μόνο).
