Λίγες μέρες προτού ξεκινήσει η σχολική χρονιά, η θεούσα υπουργός Παιδείας, που μας έχει συνηθίσει στις καλές σχέσεις με το ιερατείο, του οποίου εκπληρώνει ασμένως όλα τα χατίρια, βρίσκεται ασφαλώς σε δίλημμα. Τι θα πράξει σχετικά με την υποχρεωτικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών για τους μαθητές που έχουν πολιτογραφηθεί ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι;
Το ζήτημα ανέκυψε μετά τη γνωμοδότηση 2/2022 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων «επί του σχεδίου ΥΑ του ΥΠΑΙΘ σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 25 ‘’Απαλλαγή μαθητών/τριών από την ενεργό συμμετοχή σε μαθήματα’’ της υπ’ αρ. 79942/ΓΔ4/21-5-2019 ΥΑ».
Σύμφωνα με την Αρχή, δικαίωμα απαλλαγής από την υποχρεωτική παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών έχουν και οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όταν επικαλεστούν με δήλωσή τους λόγους συνείδησης: «Σχετικά με την απαλλαγή των μαθητών – μαθητριών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Αρχή διατύπωσε τη γνώμη ότι η σύμφωνη με το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, μορφή άσκησης του δικαιώματος απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, είναι μια δήλωση των ενδιαφερομένων γονέων ή μαθητών, συμπεριλαμβανομένων και των Χριστιανών Ορθοδόξων που τυχόν το επιθυμούν, στην οποία θα πρέπει να αναφέρεται απλώς ότι ‘’Λόγοι συνείδησης δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή (μου ή του παιδιού μου) στο μάθημα των θρησκευτικών’’».
Η γνωμοδότηση της Αρχής έγινε μετά την απόφαση 1478/7-7-2022 της Ολομέλειας του ΣτΕ (προέκυψε μετά την προσφυγή γονέων), η οποία ακύρωσε την Κοινή Υπουργική Απόφαση της υπουργού και της υφυπουργού Παιδείας «καθ’ ο μέρος με αυτήν ρυθμίζεται η απαλλαγή των μαθητών/μαθητριών από το μάθημα των θρησκευτικών, διότι πριν από την έκδοσή της δεν τηρήθηκε, ως ουσιώδης τύπος, η παροχή γνώμης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».
Θυμίζουμε ότι η εν λόγω ΚΥΑ (61178/ΓΔ4/2021) προβλέπει ότι η απαλλαγή του μαθητή από την ενεργό συμμετοχή στο μάθημα των Θρησκευτικών αφορά μόνο αυτόν που είναι αλλόθρησκος, ετερόδοξος, άθεος, αγνωστικιστής, κοντολογίς δίνει καθαρό «ραπόρτο» ως προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του αιτούντος την απαλλαγή: «α) Μαθητές/τριες οι οποίοι/ες δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι (δηλαδή αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι άθρησκοι, άθεοι, αγνωστικιστές), δύνανται, εφόσον το επιθυμούν, να απαλλαγούν από την υποχρέωση παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών, υποβάλλοντας σχετική αίτηση στον/στη Διευθυντή/ντρια της σχολικής μονάδας στην οποία θα αναφέρεται το εξής: ‘’Λόγοι θρησκευτικής συνείδησης δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή (μου ή του παιδιού μου) στο μάθημα των Θρησκευτικών’’…».
Μετά και τη γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων, η Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων «ανέβηκε στα κάγκελα», απαιτώντας τη μη συμμόρφωση με τη γνώμη της Αρχής, καθώς ο «δύσβατος αυτός δρόμος» ανοίγει «τον ασκό του Αιόλου» «και για άλλες ‘’συνταγματικές διορθώσεις’’ όπως είναι η ανάπτυξη της ‘’Εθνικής Συνείδησης’’ και να προκύψουν στο μέλλον και άλλες παρόμοιες ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΙΣ», ενώ απειλεί με προσφυγή εναντίον του υπουργείου Παιδείας, «όπως είχαμε κάνει και με τους Υπουργούς κ. Φίλη και κ. Γαβρόγλου το 2016 και 2017, προκειμένου να επανέλθει ξανά η παιδεία μας στην ήδη σοφά καθορισμένη συνταγματικότητά της ως προς την υποχρεωτικότητα του πολύπαθου Μαθήματος των Θρησκευτικών».
Ασφαλώς και στην απόφαση της Κεραμέως θα μετρήσει πρωτίστως η στάση της Εκκλησίας, η οποία, ως γνωστόν, έχει πάντα τον πρώτο λόγο, ειδικά σε κυβερνήσεις που έχουν σηκώσει ψηλά τη σημαία του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και έχει επιβάλει τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος, την κατήχηση δηλαδή των μαθητών. Οι έτεροι σκοταδιστικοί κύκλοι όλων των αποχρώσεων αποτελούν απλά μια πλευρά του λόγου του ιερατείου, βάζοντας και αυτοί το λιθαράκι τους στις πιέσεις.
Βεβαίως, δεν είναι τυχαίο ότι οι θεολόγοι επικαλούνται τα άρθρα 3 και 16, παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με τα οποία «Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού» (άρθρο 3) και «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες» (άρθρο 16, παράγ 2).
Τα άρθρα αυτά, που διατηρούνται ανέπαφα, παρά τις διάφορες αναθεωρήσεις του Συντάγματος, είναι απόδειξη ότι το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να κάνει ούτε τους στοιχειώδεις αστικούς εκσυγχρονισμούς, παραμένοντας δέσμιο του ιερατείου. Ετσι, ανασύρονται κάθε φορά από όλους αυτούς προκειμένου η νεολαία, στην προκειμένη περίπτωση, να παραμείνει στο σκοτάδι, να αποκοιμιέται η σκέψη της και να αφιονίζεται με μυθεύματα, που την κρατούν μακριά από το δρόμο του αγώνα για την ανατροπή.
ΥΓ. Επειδή οι συριζαίοι ενδέχεται να αρχίσουν τα… ηρωικά, θα τους θυμίσουμε την καρατόμηση του Νίκου Φίλη, τότε υπουργού Παιδείας. Ηταν 5 Οκτώβρη του 2016 όταν ο Ιερώνυμος επισκέφθηκε το Μαξίμου, κουβαλώντας μαζί του και τον συγκυβερνήτη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο. Οταν έφευγε, προσπαθώντας να μην πατήσει το ράσο του και κουτρουβαλήσει στη σκάλα του Μαξίμου, είχε ήδη «πάρει πόδι» ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης. Μάλιστα, ο Τζερόνυμο «τούς έδωσε στην ψύχρα», αποκαλύπτοντας αργότερα ένα παρασκήνιο που ο Τσίπρας δεν τόλμησε να διαψεύσει (αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
Γιούλα Γκεσούλη