Στα κάγκελα έχουν ανεβεί οι απόφοιτοι των γεωπονικών σχολών των πρώην ΤΕΙ, μετά την ενσωμάτωση τροπολογίας , ώς άρθρο 126, στο νομοσχέδιο-σκούπα του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, το οποίο, αντί να λύσει το γόρδιο δεσμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, τον περιπλέκει ακόμη περισσότερο.
Η εξέλιξη αυτή οδήγησε τους καθηγητές της σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (συγκεντρώνει τα Τμήματα των πρώην ΤΕΙ) σε ομαδική παραίτηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Με το ίδιο περιεχόμενο κατά του επίμαχου άρθρου, ακολούθησε και το ομόφωνο ψήφισμα της Συνέλευσης της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών και του Συμβουλίου Διοίκησης του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου (ΕΛΜΕΠΑ).
Το άρθρο 126, που υποτίθεται ότι θα έδινε λύση στα επαγγελματικά δικαιώματα των φοιτητών και αποφοίτων των πρώην ΤΕΙ, που με το νόμο Γαβρόγλου περί «συγχωνεύσεων-συνεργειών-συνεργασιών» μεταξύ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ (Ν. 4610/2019), είτε συγχωνεύτηκαν και βαφτίστηκαν Πανεπιστήμια (π.χ. Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, ΕΛΜΕΠΑ τα πρώην ΤΕΙ Κρήτης) είτε Τμήματά τους απορροφήθηκαν από τα Πανεπιστήμια, προωθήθηκε βιαστικά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προκειμένου να πουληθεί εκδούλευση στους φοιτητές-απόφοιτους-καθηγητές των εν λόγω σχολών εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Πλην, όμως, όπως αποδείχθηκε, συγκέντρωσε τα πυρά σύσσωμου του πανεπιστημιακού κόσμου αυτών των ειδικοτήτων.
Οι καθηγητές, στο κείμενο παραίτησή τους, υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά τα εξής:
«Το συγκεκριμένο άρθρο αποπνέει, ακόμη και τώρα, τη διάθεση της Πολιτείας να μη δώσει καθαρή λύση στο πρόβλημα που η ίδια προκάλεσε. Είναι γραμμένο πρόχειρα και βιαστικά, διατηρώντας το διαχωρισμό σε Γεωπονικές Σχολές που αναφέρονται ονομαστικά και σε όλες τις υπόλοιπες σε σωρό, οι οποίες καλούνται αποσπασματικά και κατά μόνας να αιτηθούν την αναγνώρισή τους, αφού πρώτα γνωμοδοτήσουν αναρμόδιοι με την άσκηση του επαγγέλματος φορείς, χωρίς να προβλέπει ρητές προθεσμίες για την ευόδωση του αιτήματός τους, αλλά καταλήγει στην αόριστη αναφορά έκδοσης μιας Κοινής Υπουργικής Απόφασης, δημιουργώντας οφθαλμοφανή περιθώρια για τη διατήρηση των συνθηκών ομηρίας χιλιάδων πτυχιούχων». [Σ.σ. Το άρθρο 126, όπως και την ομόφωνη απόφαση της Συνέλευσης της Σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τα παραθέτουμε στο τέλος].
Στο χορό των κινητοποιήσεων μπήκαν και οι φοιτητικοί σύλλογοι ΣΕΤΠ, ΣΕΤ, ΣΜΗΧ του ΠΑΔΑ, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΣΜΗΧ, ΣΕΥ του ΔΙΠΑΕ και ΣΜΗΧ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που καλούν την Πέμπτη 30/3 σε Πανελλαδική μέρα δράσης για κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους-πτυχία με αξία και σε συγκέντρωση στις 13:00 στο Υπουργείο Παιδείας. Στο κάλεσμά τους σημειώνουν τα ακόλουθα:
«Χιλιάδες φοιτητές και απόφοιτοι των τμημάτων που δημιουργήθηκαν από τις ‘’πανεπιστημιοποιήσεις’’, μέσα από τους συλλόγους μας, για μια ακόμα φορά είμαστε στο δρόμο όπως στις Γεωπονικές σχολές και αλλού με κινητοποιήσεις και γενικές συνελεύσεις, απαιτώντας το αυτονόητο: Να αναγνωριστούν τα πτυχία μας, να κατοχυρωθούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα.
Δυναμώνουμε την διεκδίκηση μέσα από μας φοιτητικούς μας συλλόγους!
Απαιτούμε, με ευθύνη μας κυβέρνησης, να παρθούν εδώ και τώρα, μέτρα ουσιαστικής
αναβάθμισης των σπουδών μας και επαγγελματικής κατοχύρωσης των πτυχίων μας».
Ενα ακόμη μέτωπο αντιπαράθεσης, λοιπόν, ανοίγεται κόντρα στην κυβέρνηση των α(χ)ρίστων, μετά και τον αγώνα των καλλιτεχνών, που πυροδότησε το επαίσχυντο ΠΔ 85/2022, που εξισώνει τα πτυχία των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών με το απολυτήριο Λυκείου.
Η αρχή έγινε με τη δημοσίευση της προκήρυξης του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για τους ενδιαφερόμενους υποψήφιους Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης για τον εν δυνάμει μελλοντικό διορισμό τους σε φορείς του Δημόσιου Τομέα. Τότε αποκαλύφθηκε όλος ο τραγέλαφος της «πανεπιστημιοποίησης» των ΤΕΙ εν μια νυκτί και των πτυχίων που χορηγούν πλέον «πανεπιστημιοποιημένα» Τμήματά τους, τα οποία, όμως, δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος! Το άρθρο 126 στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης που προαναφέραμε ήταν απλώς η συνέχεια αυτής της φαρσοκωμωδίας με θύματα τους φοιτητές-απόφοιτους των πρώην ΤΕΙ.
Θυμίζουμε τι γράφαμε σε άρθρο μας με τίτλο «Ο τραγέλαφος της πανεπιστημιοποίησης των ΤΕΙ και ο γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ»:
Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, «τα πτυχία π.χ. των Τμημάτων Γεωπονίας και Δασολογίας, που ιδρύθηκαν με το νόμο Γαβρόγλου, δεν περιλαμβάνονται στον κλάδο των ΠΕ Γεωπόνων και Δασολόγων, καθώς ζητείται ως προαπαιτούμενο η εγγραφή στο Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, το οποίο, όμως, δεν δέχεται τους αποφοίτους των νέων Τμημάτων. Οι δε φοιτητές των ΤΕΙ αυτών των Τμημάτων που είχαν το δικαίωμα με επιπλέον μαθήματα να πάρουν πτυχίο Γεωπόνου ή Δασολόγου, μετά την ‘’πανεπιστημιοποίηση’’ δεν ανήκουν πουθενά, δεν θεωρούνται δηλαδή ούτε ΠΕ ούτε ΤΕ!
Αντίστοιχο αποκλεισμό έχουν και τα πτυχία π.χ. των Τμημάτων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Πολιτικών Μηχανικών, Τοπογράφων, κ.λπ. του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής (συγχώνευση ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά), του Διεθνούς Πανεπιστήμιου Ελλάδας, του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστήμιου (πρώην ΤΕΙ Κρήτης) και των Τμημάτων των Πανεπιστημίων που συγχωνεύτηκαν με ΤΕΙ που είχαν αντίστοιχα Τμήματα, επειδή προαπαιτούμενο είναι η άδεια άσκησης επαγγέλματος που χορηγείται από το ΤΕΕ.
Παρόλ’ αυτά γίνονται δεκτά τα ‘’πτυχία’’ των κολλεγίων, που έχουν υπογράψει συμφωνίες δικαιόχρησης με πανεπιστήμια της αλλοδαπής, αφού τον τίτλο χορηγεί το πανεπιστήμιο του εξωτερικού και μοναδική αρμοδιότητα για να το επιβεβαιώσουν αυτό έχουν οι ‘’αναγνωρισμένες αρχές πιστοποίησης προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα απονομής του τίτλου σπουδών’’.
Συγκεκριμένα η προκήρυξη του ΑΣΕΠ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι κάτοχοι αυτών των ‘’πτυχίων’’ υποχρεούνται ‘’εφόσον και όταν κληθούν από το Α.Σ.Ε.Π. στο Β’ στάδιο της διαδικασίας, να συνυποβάλουν με τα λοιπά δικαιολογητικά: α) τον προς αναγνώριση τίτλο σπουδών σε νομίμως επικυρωμένο φωτοαντίγραφο και επίσημη μετάφραση αυτού, β) φωτοαντίγραφο της πρωτοκολλημένης ή καταχωρημένης υποβληθείσας αντίστοιχης αίτησης αναγνώρισης προς τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.) ή το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (Α.Τ.Ε.Ε.Ν.) εντός της προθεσμίας υποβολής της αίτησης συμμετοχής του Α’ σταδίου και γ) το σχετικό πιστοποιητικό αναγνώρισης του αποκτηθέντος στην αλλοδαπή τίτλου, το οποίο πρέπει και να καταχωρίσουν στις αντίστοιχες καρτέλες του Μητρώου’’ (το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας έχει ορισθεί ‘’ως αρμόδια αρχή για τον εθνικό συντονισμό της εφαρμογής των διατάξεων’’ του ΠΔ 38/2010, που ενσωμάτωσε στην ελληνική νομοθεσία την Οδηγία 2005/36 της Ευρωπαϊκής Ενωσης).
Για να κατανοήσουμε τον τυχοδιωκτισμό διαχρονικά όλων των ελληνικών κυβερνήσεων κάθε ‘’χρώματος’’ σχετικά με τις ‘’μεταμορφώσεις’’ των ΤΕΙ, κερασάκι στην τούρτα των οποίων ήταν η ‘’πανεπιστημιοποίησή’’ τους με το νόμο Γαβρόγλου (ν. 4610/2019), αναφέρουμε τα εξής:
Τα ΤΕΙ ιδρύθηκαν όχι γιατί αυτό απαιτούσε το επίπεδο ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού (μέσο επίπεδο), όπως συνέβη με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, αλλά για να περιοριστεί η ιστορικά διαμορφωμένη τάση της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή μόρφωση, που διαρκώς διογκωνόταν.
Στη μακρά ιστορία τους (από το 1970), τα ΤΕΙ βαφτίστηκαν πολλές φορές (αρχικό όνομα ΚΑΤΕ) και έγιναν προσπάθειες λουστραρίσματος του θεσμού, ώστε να στραφεί μεγάλο μέρος της νεολαίας της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς αυτά, χωρίς όμως να επιτευχθεί το επιθυμητό, για τον αστισμό, αποτέλεσμα. Οι προσπάθιες αυτές ήταν άτσαλες, εξ ου και κατακρίθηκαν από πολλούς (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ‘’κρίσεις’’ των καθηγητών των ΤΕΙ, που έκτοτε ονομάστηκαν ΑΤΕΙ, με διαδικασίες ‘’ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε’’ σε δωμάτια ξενοδοχείων, που ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών από την πανεπιστημιακή κοινότητα) και βεβαίως δεν πέτυχαν να φέρουν αποφασιστικά σε πέρας το σκοπό τους, να αποτρέψουν τη δημιουργία του ‘’στρατού της αναπτροπής’’, που δυνητικά δημιουργείται μέσω της επαφής με τη γνώση (Γεώργιος Παπανδρέου).
Οι προσπάθειες να ‘’αναβαθμιστούν’’ τα ΤΕΙ συνεχίστηκαν για μεγάλο διάστημα.
Παράλληλα, σε όλη την εκπαίδευση -και ειδικά στη δευτεροβάθμια- διαμορφώθηκε η τάση για στροφή στην ειδίκευση. Το πέρασμα μεγάλου μέρους της γνώσης στις μηχανές, λόγω της διαρκούς τελειοποίησης της τεχνικής, της ανάπτυξης της πληροφορικής, τη χρήση σύνθετων μηχανών, γέννησε την ανάγκη του κεφαλαίου για μαζική αναπαραγωγή του εργάτη της μερικής δεξιότητας, γέννησε τις στρατιές των ανέργων και την ανάγκη για μικρό αριθμό στελεχών που θα επανδρώσουν τις υψηλές θέσεις της παραγωγής και του διοικητικού μηχανισμού.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η στρατηγική της συρρίκνωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, της υποβάθμισης των πανεπιστημιακών σπουδών και της πρόσβασης σε επιλεγμένες σχολές αριστείας ενός περιορισμένου αριθμού λίγων και εκλεκτών, εκφράστηκε με τη διακήρυξη της Μπολόνια, που καθιέρωνε τον τριετή προπτυχιακό κύκλο σπουδών και τα πτυχία πολλών ταχυτήτων και μέσα από δρόμους που δεν ανήκουν αποκλειστικά στα τυπικά συστήματα εκπαίδευσης. Προέκυψε δε, η ανάγκη για τη δημιουργία του λεγόμενου Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης. Οι διαδικασίες αυτές εντάθηκαν με τον ερχομό της βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Το γνωστό ‘’σχέδιο Αθηνά’’ με τις εκτεταμένες συγχωνεύσεις και καταργήσεις Τμημάτων εντασσόταν στη στρατηγική συρρίκνωσης των δαπανών.
Στη χώρα μας, η επιβολή των Μνημονίων και της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας δημιούργησε νέα δεδομένα. ΕΕ και ΟΟΣΑ επιζητούσαν την ‘’αναδιάταξη’’ του χώρου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όχι βεβαίως γιατί είχαν καμιά ανησυχία για την πιστή τήρηση των ακαδημαϊκών κριτηρίων στις ‘’συγχωνεύσεις’’ αλλά γιατί απαιτούσαν να μειωθούν δραστικά οι δαπάνες και να περιοριστεί η τάση της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακές σπουδές.
Στην κατεύθυνση αυτή, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επέλεξε ένα νέο μοντέλο, αυτό των εκτεταμένων ‘’συγχωνεύσεων-συνεργειών-συνεργασιών’’ μεταξύ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
ΤΕΙ συγχωνεύτηκαν και βαφτίστηκαν Πανεπιστήμια (π.χ. Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, ΕΛΜΕΠΑ τα πρώην ΤΕΙ Κρήτης) και Τμήματα ΤΕΙ απορροφήθηκαν από τα Πανεπιστήμια.
Μάλιστα τότε στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχέδιου, οι συριζαίοι ομολογούσαν τη βαθύτερη αιτία όλων αυτών των αλλαγών.
Διαβάζουμε:
‘’Στη δεκαετία του 1990 δρομολογήθηκαν εξελίξεις στην ‘’ανώτερη τεχνική’’ εκπαίδευση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σε κάποιες χώρες τα αντίστοιχα με τα ΤΕΙ ιδρύματα, όπως τα Polytechnics, το 1992, στη Μεγάλη Βρετανία, μετασχηματίστηκαν σε πανεπιστήμια. Η εξέλιξη αυτή επιταχύνθηκε μετά το 1999 με την υπογραφή της συνθήκης της Μπολόνια και τη συγκρότηση κατόπιν του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) που άνοιξε διάπλατα την πόρτα στη μείωση των σπουδών στα πανεπιστήμια από τέσσερα σε τρία χρόνια. Ως συνέπεια της διπλής αυτής εξέλιξης πολλές χώρες (ενδεικτικά Πορτογαλία, Ολλανδία, Ελβετία, Βέλγιο, Σουηδία) ακολούθησαν το αγγλικό παράδειγμα, άλλοτε κρατώντας το προηγούμενο όνομα (Πορτογαλία) και άλλοτε αλλάζοντάς το (Σουηδία, Ολλανδία…). Αντίστοιχα στην Ελλάδα το 2001, με το άρθρο 1 του νόμου 2916 ‘’Διάρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης και ρύθμιση θεμάτων του τεχνολογικού τομέα αυτής’’, τα ΤΕΙ ‘’αναβαθμίστηκαν’’ και εντάχθηκαν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ)’’ (οι εμφάσεις δικές μας).
Οι συριζαίοι δεν αρνήθηκαν τον πυρήνα αυτής της διαδικασίας: ‘’Ηταν αδιανόητο να μέναμε στο καθεστώς απομονωτισμού των ιδρυμάτων. Από την άλλη, θα ήταν λάθος να μετονομαστούν συλλήβδην τα ΤΕΙ σε πανεπιστήμια’’.
Προχώρησαν, λοιπόν, με τις ‘’συγχωνεύσεις-συνέργειες-συνεργασίες’’ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, ‘’μέσω της πολιτικής του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας’’ και παράλληλα έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στα ΕΠΑΛ, επιδιδόμενοι σε μια άνευ προηγουμένου προπαγανδιστική εκστρατεία, γεγονός που συνέχισε με ιδιαίτερη ένταση η Κεραμέως.
Στην ‘’πανεπιστημιοποίηση’’ των ΤΕΙ υπήρξαν πάμπολλες αντιδράσεις από πανεπιστημιακούς και επιστημονικές και επαγγελματικές ενώσεις, το αποτέλεσμα των οποίων βλέπουμε και σήμερα με τη μη αποδοχή των πτυχίων Γεωπονικών, Δασολογικών και Πολυτεχνικών Τμημάτων των πρώην ΤΕΙ, που διέβλεπαν -και δικαίως- στην πολιτική αυτή την προσπάθεια γενικά υποβάθμισης των πανεπιστημιακών σπουδών και την προσαρμογή στις απαιτήσεις της κακόφημης Μπολόνια.
Ετσι, έχουμε αντιδράσεις από την 86η Σύνοδο Πρυτάνεων (Δεκέμβρης 2017), τη Σύνοδο των Προέδρων και Κοσμητόρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών (Γενάρης 2018), τη Σύγκλητο ΑΠΘ (Γενάρης 2018), από 166 καθηγητές του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων που συνέταξαν επιστολή στον υπουργό Παιδείας (στην ίδια γραμμή και οι αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων 6 Πανεπιστημιακών Τμημάτων), από τους Πανεπιστημιακούς δασκάλους του ΕΜΠ, τη Σχολή Καλών Τεχνών Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων (Φεβρουάριος 2018), τη Σύγκλητο του ΕΜΠ, το ΤΕΕ, τους πρυτάνεις των Πολυτεχνείων και τους κοσμήτορες των Πολυτεχνικών Σχολών που έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου, καταγγέλλοντας ότι πρόκειται για αντιγραφή τίτλων από καθιερωμένα τμήματα που οδηγεί σε εξαπάτηση των μαθητών και ότι προωθείται η μαζική παραγωγή νέων πανεπιστημιακών τμημάτων μηχανικών χωρίς προγράμματα σπουδών με το απαραίτητο εύρος και βάθος, χωρίς εργαστηριακές υποδομές και το απαραίτητο (σε αριθμό και επιστημονικά προσόντα) διδακτικό προσωπικό, κ.ά. (δες εδώ και εδώ).
Ομόφωνη απόφαση της Συνέλευσης της Σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Τα μέλη της Συνέλευσης της Σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διαμαρτυρόμαστε έντονα προς την Ελληνική Πολιτεία για τη συνέχιση της διατήρησης του καθεστώτος ομηρίας των αποφοίτων της Σχολής μας, μη έχοντας νομοθετήσει ακόμη την αυτοδίκαια απόδοση σε αυτούς επαγγελματικών δικαιωμάτων γεωπόνου.
Παρότι το αίτημά μας είναι απόλυτα δικαιολογημένο και αυτονόητο, καλό είναι να υπενθυμίσουμε στην ελληνική κοινωνία ότι:
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι ένα σύγχρονο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, διακριτός περιφερειακός πόλος αριστείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και η λειτουργία σε αυτό της Σχολής Γεωπονίας από το 2018 συμβάλλει στην ενίσχυση του κύρους και της αναγνωρισιμότητάς του, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς.
Από το 2019, που η Σχολή Γεωπονίας υποδέχθηκε τους πρώτους φοιτητές πανεπιστημίου, οργανώνει ένα σύγχρονο πρόγραμμα πενταετών προπτυχιακών σπουδών, το οποίο είναι πιστοποιημένο από την ΕΘΑΑΕ (τότε ΑΔΙΠ) και το οποίο κατά 90% ταυτίζεται με το αντίστοιχο πρόγραμμα σπουδών που εφαρμόζουν καθιερωμένες Γεωπονικές Σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ συμπεριλαμβάνει όλες τις σύγχρονες καινοτομίες και τάσεις της Γεωπονικής Επιστήμης. Ταυτόχρονα, ως οφείλουμε, μεριμνούμε για την ολοκλήρωση των σπουδών των φοιτητών τεχνολογικής κατεύθυνσης, που κατά τη διαδικασία ένταξης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων σπούδαζαν στη Σχολή, οι οποίοι όμως αποφοιτούν λαμβάνοντας πτυχίο τετραετούς τεχνολογικής κατεύθυνσης (ΤΕΙ), χωρίς να έχουν καμία συσχέτιση με τους φοιτητές πενταετών γεωπονικών σπουδών. Αλλωστε, οι τελευταίοι (απόφοιτοι ΤΕΙ) απολαμβάνουν αναγνωρισμένα από την Πολιτεία επαγγελματικά δικαιώματα από το 1989.
Από το 2019, η Πολιτεία, μέσω της εθνικής διαγωνιστικής διαδικασίας των πανελλαδικών εξετάσεων, επιλέγει υποψήφιους φοιτητές και τους αποστέλλει στη Σχολή μας για να σπουδάσουν τη Γεωπονική Επιστήμη, αποκρύβοντάς τους όμως ότι εισέτι δεν έχει αποδώσει επαγγελματικά δικαιώματα με την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών τους, καθιστώντας το πτυχίο τους άξιο μόνο για κορνίζα και χωρίς κανένα επαγγελματικό αντίκρισμα στην Ελλάδα.
Είναι πρόδηλο, ότι η έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν περιορίζει απλά την ελκυστικότητα της Σχολής μας αλλά αμφισβητεί στην πράξη την ίδια την υπόστασή της, παρά το κύρος και την αναγνωρισμένη αξία του ακαδημαϊκού προσωπικού που υπηρετεί σε αυτή, το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σπουδών που οργανώνει, τα πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια με επιστημονικές υποδομές αιχμής που διαθέτει, τα σύγχρονα θερμοκήπια και το αγρόκτημα που διαχειρίζεται στην πανεπιστημιούπολη της Αρτας.
Το επιτακτικό αίτημα και η διαμαρτυρία των φοιτητών μας είναι απόλυτα αιτιολογημένα, και όλοι μας διακηρύσσουμε ότι επιτέλους θα πρέπει να εισακουστούν έμπρακτα. Ολοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο που οδηγούνται, βλέπουν τα όνειρά τους, τα χρόνια τους, το υστέρημα των οικογενειών τους και τις σπουδές τους να σπαταλούνται και ενώνουν τη φωνή τους με τους συναδέλφους τους σε όλη την Ελλάδα για να πετύχουν αυτό που η Πολιτεία θα έπρεπε να προβλέψει και να έχει ρυθμίσει νομοθετικά εδώ και χρόνια.
Χθες, κατατέθηκε το άρθρο 126, σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που «προβλέπει» την απόδοση των επαγγελματικών δικαιωμάτων γεωπόνου στους αποφοίτους των Σχολών μας. Το συγκεκριμένο άρθρο αποπνέει, ακόμη και τώρα, τη διάθεση της Πολιτείας να μη δώσει καθαρή λύση στο πρόβλημα που η ίδια προκάλεσε. Είναι γραμμένο πρόχειρα και βιαστικά, διατηρώντας το διαχωρισμό σε Γεωπονικές Σχολές που αναφέρονται ονομαστικά και σε όλες τις υπόλοιπες σε σωρό, οι οποίες καλούνται αποσπασματικά και κατά μόνας να αιτηθούν την αναγνώρισή τους, αφού πρώτα γνωμοδοτήσουν αναρμόδιοι με την άσκηση του επαγγέλματος φορείς, χωρίς να προβλέπει ρητές προθεσμίες για την ευόδωση του αιτήματός τους, αλλά καταλήγει στην αόριστη αναφορά έκδοσης μιας Κοινής Υπουργικής Απόφασης, δημιουργώντας οφθαλμοφανή περιθώρια για τη διατήρηση των συνθηκών ομηρίας χιλιάδων πτυχιούχων. Ολα αυτά θα τα θέσουμε υπόψη της Εθνικής Αντιπροσωπείας τις επόμενες ημέρες, ώστε κανείς να μην μπορεί να επικαλεστεί εκ των υστέρων άγνοια.
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, αισθανόμαστε ότι η Πολιτεία αμφισβητεί στην πράξη το έργο μας και την ποιότητά του. Εχοντας πλήρη επίγνωση για τις πράξεις μας και με αίσθημα ευθύνης και αξιοπρέπειας, τα μέλη του ακαδημαϊκού προσωπικού της Σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων αποφασίζουμε να υποβάλουμε τις παραιτήσεις μας στην αξιότιμη κα. Πρύτανη και να απαλλάξουμε πλέον το Δημόσιο από το κόστος της μισθοδοσίας μας, αφού, όπως φαίνεται, δεν μας χρειάζεται.
Τα μέλη της Συνέλευσης
της Σχολής Γεωπονίας
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Αρθρο 126 του νομοσχέδιου του υπουργείου ανάπτυξης
Ασκηση του επαγγέλματος του γεωπόνου, δασολόγου και ιχθυολόγου – Τροποποίηση άρθρου 1 π.δ. 344/2000 1
Στην περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ. 344/2000 (Α΄ 297), όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 4262/2014 (Α΄ 114), περί πτυχιούχων που δύνανται να ασκήσουν το επάγγελμα του γεωπόνου, προστίθεται υποπερ. εε), και η περ. α) διαμορφώνεται ως εξής:
«α) στους πτυχιούχους γεωπόνους των ιδρυμάτων του πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή ισότιμων σχολών της αλλοδαπής και συγκεκριμένα των:
αα) Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
ββ) Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωπονίας,
γγ) Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Σχολή Επιστημών Γεωπονίας και Δασολογίας, Τμήμα Αγροτικής Ανάπτυξης,
δδ) Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Γεωπονικών Επιστημών, Τμήμα Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος,
εε) κάθε άλλου Τμήματος σπουδών γεωπονίας Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Α.Ε.Ι.) της ημεδαπής, πενταετούς φοίτησης, που καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από αίτημα της Συγκλήτου του οικείου Α.Ε.Ι., κατόπιν γνώμης της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘ.Α.Α.Ε.) και του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΓΕΩΤ.Ε.Ε.), και».
- Στην περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ. 344/2000, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 4262/2014, περί πτυχιούχων που δύνανται να ασκήσουν το επάγγελμα του δασολόγου, προστίθεται υποπερ. γγ), και η περ. α) διαμορφώνεται ως εξής: «α) στους πτυχιούχους δασολόγους των ιδρυμάτων του πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή ισότιμων σχολών της αλλοδαπής και συγκεκριμένα των:
αα) Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος,
ββ) Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Σχολή Επιστημών Γεωπονίας και Δασολογίας, Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων,
γγ) κάθε άλλου Τμήματος σπουδών δασολογίας Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, πενταετούς φοίτησης, που καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από αίτημα της Συγκλήτου του οικείου Α.Ε.Ι., κατόπιν γνώμης της ΕΘ.Α.Α.Ε. και του ΓΕΩΤ.Ε.Ε., και».
- Στην περ. α) της παρ. 5 του άρθρου 1 του π.δ. 344/2000, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 4262/2014, περί πτυχιούχων που δύνανται να ασκήσουν το επάγγελμα του ιχθυολόγου, προστίθεται υποπερ. εε), και η περ. α) διαμορφώνεται ως εξής: «α) στους πτυχιούχους ιχθυολόγους των ιδρυμάτων του πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή ισότιμων σχολών της αλλοδαπής και συγκεκριμένα των:
αα) Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Γεωπονικών Επιστημών, Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος,
ββ) Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Σχολή Περιβάλλοντος, Τμήμα Επιστημών της Θάλασσας,
γγ) Ιδρυμάτων πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή ισότιμων σχολών της αλλοδαπής με ειδίκευση ετήσιας τουλάχιστον διάρκειας σε θέματα υδροβιολογίας, ιχθυολογίας, ιχθυοπαθολογίας ή αλιείας σε πανεπιστήμια ή ισότιμες με αυτά σχολές ή επιστημονικά εργαστήρια εφαρμοσμένης υδροβιολογίας της ημεδαπής ή αλλοδαπής,
δδ) Ιδρυμάτων πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή ισότιμων σχολών της αλλοδαπής, που υπηρετούν ή έχουν υπηρετήσει με την ειδικότητα του ιχθυολόγου στο Δημόσιο ή τα Ν.Π.Δ.Δ.,
εε) κάθε άλλου Τμήματος σπουδών ιχθυολογίας Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, πενταετούς φοίτησης, που καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από αίτημα της Συγκλήτου του οικείου Α.Ε.Ι., κατόπιν γνώμης της ΕΘ.Α.Α.Ε. και του ΓΕΩΤ.Ε.Ε., και»
Γιούλα Γκεσούλη
