Τη στιγμή που γράφεται αυτό το σημείωμα, στη λίστα του υπουργείου Παιδείας 23 ειδικά σχολεία είναι σε πλήρη αναστολή λειτουργίας και 2 έχουν σε αναστολή τμήματά τους, λόγω κρουσμάτων κοροναϊού.
Την ίδια στιγμή, πληθαίνουν οι φωνές αγωνίας εκπαιδευτικών που εργάζονται στα ειδικά σχολεία. Σχολεία, όπου δεν μπορούν να τηρηθούν, εκ των πραγμάτων, ούτε τα στοιχεώδη μέτρα υγιεινής και ασφάλειας μαθητών και εργαζόμενων σε αυτά.
Παρολαυτά, τα αιτήματα που διατυπώνονται από συλλόγους εκπαιδευτικών είναι πολύ κατώτερα των περιστάσεων. Πρόκειται για μια μίζερη διεκδίκηση, που εστιάζει αποκλειστικά στη διεξαγωγή συνεχών τεστ, στην ενίσχυση των μέτρων υγιεινής, στην ενίσχυση του προσωπικού, κ.λπ. Φαίνεται πως πάνω στους εκπαιδευτικούς βαραίνει το γεγονός της ιδιαιτερότητας αυτών των μαθητών, της μεγάλης ανάγκης να έχουν επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς κάθε απομάκρυνση από αυτήν για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργεί πισωγυρίσματα στην εκπαίδευση-συμπεριφορά-προσαρμογή τους.
Στην ίδια κατεύθυνση, μεσοβέζικης στάσης, και η ΟΛΜΕ, που μετά τα συνεχή κρούσματα, διεκδικεί το κλείσιμο των ειδικών σχολείων μόνο για τις περιοχές με επιβαρυμένο επιδημιολογικό φορτίο, όταν η πραγματικότητα έχει δείξει ότι η διασπορά του ιού είναι τεράστια και από στιγμή σε στιγμή μπορεί να «κοκκινίσουν» και περιοχές που ως τώρα δεν ήταν στο μάτι του κυκλώνα (εξ ου και το γεγονός ότι οι «ενσωματωμένοι» επιστήμονες της επιτροπής και η κυβέρνηση αναγκάστηκαν να πάρουν οριζόντια μέτρα, έστω και με το μισολοκντάουν).
Πλην όμως, δεν πρόκειται για οποιαδήποτε κατάσταση λειτουργίας των σχολείων υπό κανονικές συνθήκες. Εδώ μιλάμε για την ίδια την υγεία και τη ζωή των μαθητών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Για την υγεία και τη ζωή των εκπαιδευτικών και των εργαζόμενων στις εκπαιδευτικές δομές ειδικής αγωγής. Γι’ αυτό και απαιτείται ιεράρχηση των αιτημάτων. Απαίτηση πρέπει να είναι η αναστολή λειτουργίας όλων των ειδικών σχολείων.
