Οι απολύσεις των μισών τουλάχιστον διαθέσιμων διοικητικών υπαλλήλων δεν πυροδότησαν νέο κύμα κινητοποιήσεων, αντίστοιχο εκείνου του Νοέμβρη. Αυτό ήταν αναμενόμενο, από τη στιγμή που ο μεγάλος απεργιακός αγώνας οδηγήθηκε στην ήττα εκ των έσω, πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών του ΕΜΠ χτύπησε πισώπλατα τους συναδέλφους της την πιο δύσκολη στιγμή, όταν ο Αρβανιτόπουλος εκλιπαρούσε για συνάντηση με τους απεργούς, ενώ για μήνες εμφανιζόταν ως ο άτεγκτος υπουργός που δεν συνομιλεί με απεργούς. Από την πρώτη στιγμή, οι απεργοί στο ΕΚΠΑ τόνισαν ότι οι δεσμεύσεις Αρβανιτόπουλου κρύβουν μια μεγάλη παγίδα για τους εργαζόμενους: να μετατραπούν οι ίδιοι σε πολιορκητικό κριό της μεταρρύθμισης στα πανεπιστήμια και έπειτα, αφού καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός του ξεσηκωμού, να οδηγηθούν σε απολύσεις. Αυτό και έγινε. Επί εφτά μήνες η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών του ΕΜΠ καθησύχαζε τον κόσμο, έριχνε στάχτη στα μάτια και με τη συνέργεια του καθηγητικού κατεστημένου του ιδρύματος παρουσίαζε τις «δεσμεύσεις» Αρβανιτόπουλου ως εγγυήσεις ότι δε θα γίνει καμία απόλυση. Τελικά, ένας στους δυο θα απολυθεί!
Σε αυτό το μεγάλο μεσοδιάστημα, οι γραφειοκράτες του ΕΜΠ καλούσαν τους διαθέσιμους να προσέρχονται στα γραφεία τους και να δουλεύουν… τσάμπα, για να φτιαχτούν τα οργανογράμματα που προβλέπει ο νόμος Διαμαντοπούλου στο πλαίσιο της δημιουργίας των νέων οργανισμών των ιδρυμάτων. Με αυτό τον τρόπο τους διαβεβαίωναν ότι: «Θα φανεί από την πλευρά μας ότι υλοποιούμε τις δεσμεύσεις της συμφωνίας με τον Αρβανιτόπουλο. Αντίστοιχα, ο Αρβανιτόπουλος θα κρατήσει τις δεσμεύσεις του». Τι έγινε τελικά; Το ΕΜΠ και ακολούθως το ΕΚΠΑ έφτιαξαν τους νέους εσωτερικούς κανονισμούς, σχημάτισαν τους νέους οργανισμούς στα πρότυπα του αντιδραστικού νόμου Διαμαντοπούλου και σήμερα ο νέος υπουργός Παιδείας προκηρύσσει θέση αξιολογητή… για τους οργανισμούς! Τουτέστιν, νέες απολύσεις στο μέλλον, μετά την εύρεση νέου «πλεονάζοντος» προσωπικού.
Με ανακοίνωσή του το ΔΣ του συλλόγου διοικητικών του ΕΚΠΑ υπενθυμίζει: «Πέρσι το καλοκαίρι…όταν η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να συμπεριλάβει τα Πανεπιστήμια στο πρώτο κύμα διαθεσιμοτήτων-απολύσεων, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε τη –διαβόητη πλέον– εγκύκλιο Κυριαζή. Τα Ιδρύματα κλήθηκαν τότε να δώσουν ποσοτικά στοιχεία για το προσωπικό, τους φοιτητές, τα μέλη ΔΕΠ, τις δραστηριότητές τους, για να προσδιοριστούν ("αντικειμενικά") μέσω δεικτών και αλγορίθμων οι ανάγκες τους σε προσωπικό. Ο στόχος ήταν προφανής. Οι διαθεσιμότητες-απολύσεις έρχονταν και έπρεπε να εμφανιστούν σαν αποτέλεσμα μιας "αντικειμενικής" αξιολόγησης. Τι έγινε τότε; Διοικήσεις, με τη συμβολή συνδικαλιστικών ηγεσιών, έσπευσαν να αποστείλουν στοιχεία στο Υπουργείο, με τα οποία θα αποδείκνυαν –υποτίθεται– ότι όχι μόνο δεν πλεόναζε προσωπικό, αλλά χρειαζόταν κι άλλο. Το ΕΚΠΑ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μερικές μέρες μετά, στη βάση των ίδιων στοιχείων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι 1.379 εργαζόμενοι σε 8 ΑΕΙ "πλεόναζαν". Στο ΕΚΠΑ οι "πλεονάζοντες" θεωρήθηκε ότι ήταν 498. Ενα χρόνο μετά…φαίνεται ότι τίποτα δεν έμαθαν ορισμένοι για τους στόχους των αξιολογήσεων».
Την Πέμπτη, το ΕΜΠ άνοιξε κατόπιν πρότασης της Συγκλήτου προς τους εκπροσώπους των διοικητικών να ανοίξει το ίδρυμα για να συνεδριάσει. Ηταν το μόνο ίδρυμα που έκλεισε μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης ότι έρχονται απολύσεις. Οι φοιτητές του ΕΜΠ πήραν αποφάσεις κατάληψης και συνέδραμαν ουσιαστικά. Τις τελευταίες μέρες πύκνωσαν οι επιθέσεις με δηλώσεις του Λοβέρδου και καθηγητάδων στα μίντια των εθνικών εργολάβων ενάντια στο κλείσιμο του ΕΜΠ. Επέσυραν ξανά το φόβητρο της απώλειας του εξαμήνου και μέσα στο ΕΜΠ προσπάθησαν να φτιάξουν… κίνημα «αντι-κατάληψης».
