Νάτος πάλι ο καλός πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών! Τούτη τη φορά με πρόταση υπέρ της αξιολόγησης των πανεπιστημιακών και των Πανεπιστημίων! Που στην ουσία της είναι ίδια κι απαράλλαχτη με αυτή της κυβέρνησης (προηγούμενης και τωρινής).
Ο κ. Μπαμπινιώτης, λοιπόν, δέχεται την «εσωτερική» και «εξωτερική» αξιολόγηση των ΑΕΙ (όπως και το προηγούμενο σχέδιο-νόμου) και «διαφοροποιείται» από αυτό θέτοντας ως προαπαιτούμενο για το δεύτερο στάδιο της «εξωτερικής αξιολόγησης» την «έμπρακτη αντιμετώπιση από την πολιτεία θεμελιωδών οικονομικών ελλείψεων και θεσμικών αδυναμιών που θα επισημανθούν και από την αξιολόγηση, δηλαδή των αδυναμιών που πηγάζουν από την ίδια την πολιτεία».
Ο Κ. Μπαμπινιώτης επικαλείται λόγους αξιοπρέπειας και δημοκρατικής αντίληψης, που πρέπει να διακρίνουν κάθε πανεπιστημιακό δάσκαλο που δεν έχει πρόθεση να προκαλέσει το κοινό αίσθημα. Διαφορετικά, όπως λέει, η άρνηση της αξιολόγησης θα μπορούσε να εκληφθεί ως αλαζονεία.
Μα καλά, αναρωτιόμαστε εμείς, δεν αποτελεί πρόκληση για την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική αντίληψη του κ. πρύτανη, η άρνηση της κυβέρνησης να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας των Πανεπιστημίων; Δεν είναι τρανή απόδειξη των διαθέσεών της η απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει τα ιδρύματα, μερικά εκ των οποίων έχουν αναγκαστεί να βάλουν λουκέτο; (ειρωνεία το ότι η πρόταση Μπαμπινιώτη συνέπεσε με το λουκέτο των Πανεπιστημίων).
Δεν αποτελούν πρόκληση για την αξιοπρέπειά του, οι πανθομολογούμενοι (από κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΕΕ) σχεδιασμοί για τριετή προπτυχιακό κύκλο σπουδών, κατάργηση του ενιαίου πτυχίου, για ιδιωτικά πανεπιστήμια, για αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, κ.λπ., σχεδιασμοί στους οποίους έχει ταχθεί δημόσια εναντίον ο κ. πρύτανης;
Συνεπώς, δικαιούμαστε να ρωτήσουμε: συνένοχος ή βλαξ;
