Ακολουθεί κωμικοτραγική εξιστόρηση πραγματικών περιστατικών.
ΟΝ
Βράδυ, σε μια γειτονιά του κέντρου, απ΄ αυτές με το υψηλό επιδημιολογικό φορτίο, χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής η διευθύντρια του σχολείου. «Στην τάξη της κόρης σας είχαμε επιβεβαιωμένο κρούσμα κοροναϊού».
Σιγή. Το μυαλό αρχίζει άμεσα αυτο-ιχνηλάτηση. Σε δευτερόλεπτα, όλο το δίκτυο κοινωνικών επαφών του μικρού κοριτσιού έχει περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια σου. Η διευθύντρια συνεχίζει: «Θα πρέπει το παιδί, τα αδέρφια του και η μαμά να κάτσουν σπίτι για δεκατέσσερις ημέρες. Το συγκεκριμένο τμήμα του σχολείου κλείνει και αυτό για το ίδιο χρονικό διάστημα».
Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, ξεκινούν τα τηλέφωνα σε οικείους που είχε έρθει σε επαφή το παιδί τον τελευταίο καιρό. Τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά, φίλοι, συγγενείς, γνωστοί. Αγχωμένοι γονείς μιλούν αλλεπάλληλα μεταξύ τους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους ευθύνης ή ανευθυνότητας. Χάρη στην προστασία της δασκάλας, προσπάθεια διαπόμπευσης του κρούσματος πέφτει στο κενό. Τα τηλέφωνα συνεχίζονται, οι απορίες μεγαλώνουν, οι προτάσεις πέφτουν βροχή.
Κάποιοι εξαγριωμένοι γονείς απευθύνονται στον ΕΟΔΥ. Δε δέχονται με τίποτα να κάτσουν καραντίνα, όπως τους παρότρυνε η διευθύντρια. Ο ΕΟΔΥ είναι σαφέστατος και καθησυχαστικός: «Μόνο οι στενές επαφές του κρούσματος, δηλαδή οι συμμαθητές του παιδιού να κάτσουν καραντίνα».
– «Δηλαδή εμείς μπορούμε να γυρίσουμε στις δουλειές μας;», ρωτούν κάποιοι γονείς.
– «Φυσικά», ακούγεται από την άλλη άκρη της γραμμής. «Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να καθόμασταν όλοι σπίτια μας, δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα». (!!!)
– «Τεστ δε θα πρέπει να κάνουν τουλάχιστον όλα τα παιδάκια της τάξης, εφόσον έχουν έρθει σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα;».
– «Τεστ μπορείτε να κάνετε σε πέντε με επτά μέρες από την τελευταία επαφή με το κρούσμα», απαντά υποκριτικά.
Την επόμενη μέρα προκύπτουν νέα ζητήματα. Μερίδα (μικρή) ανεύθυνων γονιών στέλνει τα παιδιά σε απογευματινές δραστηριότητες, αγνοώντας τις υποδείξεις για καραντίνα. Αλλοι γονείς, με μεγαλύτερα παιδιά, στέλνουν τα αδέλφια στο σχολείο κανονικά, αφού σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ μπορεί ο αδερφός σου, που μένει στο ίδιο σπίτι με σένα, να ήρθε σε επαφή με κρούσμα, όμως εσύ, εφόσον δεν έχει κλείσει το τμήμα σου, μπορείς να πας στο σχολείο σου κανονικά! Φυσικά, υπάρχουν και γονείς που έκατσαν μέσα και τήρησαν μόνοι τους αυτό που η πολιτεία δεν απαίτησε.
Κάποια όμως από τα παιδάκια έχουν αδερφάκια και σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Στους δημόσιους βρεφονηπιακούς, λόγω των μικρών ηλικιών, πρωτόκολλο ξεπρωτόκολλο, τα πράγματα είναι πιο αυστηρά. Κανένα αδερφάκι από τα παιδιά της τάξης που ήρθαν σε επαφή με το κρούσμα δεν έγινε δεκτό στους παιδικούς σταθμούς. Και ξεκίνησε το πανδαιμόνιο. «Το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ λέει ότι μόνο οι στενές επαφές κάθονται καραντίνα», φώναζαν κάποιοι, απαιτώντας τα παιδιά τους να γίνουν δεκτά στους σταθμούς. Ανένδοτοι οι διευθυντές. «Δεν μπορούμε να θέσουμε σε κίνδυνο, τη λειτουργία του σταθμού», απαντούσαν. Τηλεφωνούσαν σε παιδιάτρους ψάχνοντας χαρτιά για να επιστρέψουν τα παιδιά τους στο σταθμό. Κανένας παιδίατρος φυσικά δε δίνει boarding pass χωρίς τεστ…
Εχουμε φτάσει στην έκτη μέρα από την επαφή με το κρούσμα και κάποιοι απευθύνονται στον ΕΟΔΥ για να κάνουν το τεστ και να μπορέσουν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους, εξασφαλίζοντας την υγεία των συνανθρώπων τους. Ο ΕΟΔΥ είναι κατηγορηματικός: «Τεστ κάνει μόνο όποια στενή επαφή έχει συμπτώματα». Κανένα παιδάκι, ευτυχώς, δεν είχε συμπτώματα. Τι γίνεται, όμως, με τους ασυμπτωματικούς; Δυστυχώς, μετά την «πόρτα» του ΕΟΔΥ, κάποιοι γονείς εξαναγκάστηκαν να κάνουν το τεστ ιδιωτικά και φυσικά να πληρώσουν από την τσέπη τους. Αλλοι δεν το έκαναν καθόλου και συνέχισαν την ψευτο-καραντίνα.
CUT
Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:
Ο ΕΟΔΥ και η κυβέρνηση σκόπιμα συντάσσουν γενικόλογα πρωτόκολλα-λάστιχο, γιατί δε θέλουν να κάνουν γενικευμένα μοριακά τεστ PCR και κυρίως επειδή θέλουν να σπρώξουν τον κόσμο να διεξάγει τα τεστ στα ιδιωτικά κέντρα.
Είναι έγκλημα σε βάρος της δημόσιας υγείας όταν τα κομπογιαννίτικα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ αναφέρουν: «Εάν υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα Covid-19 σε έναν μαθητή, αυτός απομονώνεται στο σπίτι, ενώ όλες οι “στενές επαφές“ του απομακρύνονται από το σχολείο και μπαίνουν υποχρεωτικά σε καραντίνα 14 ημερών». Οπως έχουμε ξαναγράψει, «στενή επαφή» δεν είναι μόνο οι μαθητές του ίδιου τμήματος, αλλά όλοι οι μαθητές που έρχεται σε επαφή ένα παιδί, σε κοινά μαθήματα, στα διαλείμματα, σε εξωσχολικές δραστηριότητες κτλ.
Ας υποθέσουμε όμως, ότι έχουμε ένα κρούσμα μέσα σε μια τάξη και αυτό έχει προλάβει να κολλήσει άλλους πέντε μαθητές. Οι «στενές επαφές» που κόλλησε, αυτοί οι πέντε, επιστρέφουν σπίτι τους και με τη σειρά τους μεταδίδουν τον ιό στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Το στενό οικογενειακό περιβάλλον, σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, δεν είναι υποχρεωμένο να μπει σε καραντίνα, ούτε να κάνει τεστ εφόσον δεν έχει συμπτώματα. Δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό ασυμπτωματικών φορέων στις μικρές ηλικίες, ενώ και οι γονείς των νηπίων ή μαθητών δημοτικού στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι συνήθως κάτω των 45 χρόνων, άρα αρκετοί θα είναι ασυμπτωματικοί ή με ελαφρά συμπτώματα, η διάδοση της νόσου ενισχύεται. Οι γονείς (ασυμπτωματικοί ή με ελαφρά συμπτώματα) θα πάνε κανονικά στις δουλειές τους και θα συνεχίσουν να μεταφέρουν τον ιό.
Το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ αναφέρει καραντίνα 14 ημερών για τη στενή επαφή του κρούσματος. Ποιος την ελέγχει αυτήν την καραντίνα; Κανένα τηλέφωνο δεν πήρε ο ΕΟΔΥ τις λεγόμενες «στενές επαφές» και κανένας μηχανισμός δε λειτούργησε για να τηρηθεί η καραντίνα. Υπάρχουν καταγγελίες ότι ο ΕΟΔΥ καθυστερεί αρκετά να ενημερώσει και να επικοινωνήσει ακόμα και με τα θετικά κρούσματα. Η καραντίνα τι είναι, σύσταση; Οποιος θέλει την κάνει και όποιος δε θέλει μπορεί ελεύθερα να μεταδίδει τον ιό; Δεν είναι διαδικασία προστασίας της δημόσιας υγείας;
Μια άλλη εξίσου σημαντική πλευρά είναι ότι όλοι οι μαθητές επιστρέφουν μετά από 14 μέρες στην τάξη τους χωρίς υποχρεωτικό δωρεάν τεστ! Αν εξαιρέσουμε αυτούς που κάνουν το τεστ ιδιωτικά, επειδή εξαναγκάζονται λόγω της στάσης του ΕΟΔΥ, υπάρχουν αρκετές οικογένειες που δεν κάνουν τεστ. Πώς είμαστε σίγουροι ότι δε συνεχίζουν κάποιοι μαθητές (και οι γονείς τους) να είναι ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου; Μπορεί ο κάθε κυβερνητικός λοιμωξιολόγος να ισχυριστεί, ότι η νόσος δε μεταδίδεται πάνω από μια βδομάδα ή ότι στις 14 μέρες το ιικό φορτίο που φέρει ένα κρούσμα είναι χαμηλό ή μηδαμινό. Ομως υπάρχουν και άλλες έρευνες για μεταδότες «μακράς πνοής». Για υπερμεταδότες που μπορούν, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να μεταδώσουν τον ιό σε μεγάλο αριθμό ατόμων και για αρκετό καιρό. Θα τζογάρουμε με βάση τη (λειψή) στατιστική στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς;
Είναι φανερό ότι η τακτική της κυβέρνησης και των μηχανισμών της είναι η χαλαρή έως ανύπαρκτη επιδημιολογική επιτήρηση με μοναδικό σκοπό την απρόσκοπτη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας σε βάρος της δημόσιας υγείας. Η κυβέρνηση, ενώ επαίρεται για το αντίθετο, κάνει ό,τι μπορεί για να διασπείρει τον ιό. Μετά το εγκληματικό άνοιγμα του τουρισμού, που έφερε το δεύτερο κύμα στην Ελλάδα, ενώ καλά καλά δεν είχε τελειώσει το πρώτο, προσπαθεί τώρα, τρέχοντας πίσω από την εξέλιξη της πανδημίας, να εφαρμόσει ημίμετρα, τα οποία θα κοστίσουν στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους διπλά. Και στον τομέα της υγείας αλλά και στον τομέα των βαρών που θα επωμιστούν με την κρίση που έρχεται.
Η κυβέρνηση θα συρθεί αναγκαστικά σε lockdown. Το ζητούμενο είναι με τι όρους θα γίνει το lockdown. Θα είναι ένας light περιορισμός κυκλοφορίας, όπως διαρρέουν τα διάφορα παπαγαλάκια ή θα απαιτήσουμε ένα γενικό lockdown με όρους που προστατεύουν τη δημόσια υγεία και τις ζωές των ανθρώπων μας, καθώς και όλα τα δικαιώματα των εργαζόμενων;
Ενα λοιπόν είναι το ζητούμενο:
Lockdown TΩΡΑ, για να μη θρηνήσουμε εκατόμβες νεκρών
ΥΓ. Οσα περιγράφηκαν είναι πραγματικά περιστατικά, που ο γράφων τα έζησε ως γονιός, χωρίς ίχνος αναλήθειας ή υπερβολής.