Τη στιγμή που οι τραπεζίτες αρνούνται την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης, η διοίκηση της Εθνικής ανακοίνωσε πως λόγω της ιδιαίτερα ψηλής κερδοφορίας που σημείωσε το 2005, θα μοιράσει μπόνους σε όλους τους εργαζόμενους. Λίγες μέρες αργότερα, με διατάξεις του νόμου για την ακίνητη περιουσία, που πέρασε από τη Βουλή, η κυβέρνηση θεσμοθέτησε την έκπτωση από τα κέρδη όλων των ποσών που οι επιχειρήσεις δίνουν στους εργαζόμενους με τη μορφή μπόνους, πριμ παραγωγικότητας κ.λπ.
Ο εργαζόμενος βλέπει το τυρί αλλά δε βλέπει τη φάκα. Βάζει στην τσέπη του κάποια λεφτά, όποτε κρίνει η επιχείρηση ότι πρέπει να τα δώσει και όσα η επιχείρηση θέλει. Ο εργαζόμενος δεν έχει καμιά συμμετοχή στον καθορισμό του ποσού. Σε λίγο, βέβαια, θα αρχίσουν κάποια τμήματα αυτών των μπόνους να προβλέπονται από ατομικές συμβάσεις εργασίας, έτσι που ο εργαζόμενος να στρέφεται σ’ αυτές και ν’ αρνείται κάθε μορφή συλλογικής σύμβασης.
Τα ποσά αυτά είναι εφάπαξ. Αυτόματα, δηλαδή ο εργαζόμενος χάνει τα 2/12, δηλαδή την αναλογία του μπόνους σε επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας. Επίσης, τα ποσά αυτά δεν υπόκεινται σε ασφαλιστικές εισφορές. Χάνουν, δηλαδή, και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τέλος, τα ποσά αυτά δεν συνυπολογίζονται στην αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης.
Μ’ αυτό τον τρόπο ο εργαζόμενος αυτοϋπονομεύει τη συλλογική του σύμβαση. Στη θέση της συλλογικής διαπραγμάτευσης, η οποία ακόμα και στην πιο ξεφτιλισμένη ρεφορμιστική μορφή της αντανακλά τη δυνατότητα της ταξικής διεκδίκησης, μπαίνει η ατομική διαπραγμάτευση με τ’ αφεντικό αλλά με τους όρους του αφεντικού. Γιατί, βέβαια, το αφεντικό δεν μοιράζει λεφτά.
Δίνει μπόνους και ζητάει ανταλλάγματα. Τι ζητάει; Ζητάει περισσότερη δουλειά, ζητάει κατάργηση ειδικοτήτων, ζητάει όχι απεργίες, ζητάει κατάργηση κάθε εγγύησης που προβλέπεται στις κατοχυρωμένες με νόμους εργασιακές σχέσεις. Οταν τα παίρνει αυτά, πετάει και κάποια ψίχουλα με τη μορφή μπόνους.
Δίνει μπόνους και ζητάει ανταλλάγματα. Τι ζητάει; Ζητάει περισσότερη δουλειά, ζητάει κατάργηση ειδικοτήτων, ζητάει όχι απεργίες, ζητάει κατάργηση κάθε εγγύησης που προβλέπεται στις κατοχυρωμένες με νόμους εργασιακές σχέσεις. Οταν τα παίρνει αυτά, πετάει και κάποια ψίχουλα με τη μορφή μπόνους.
Αυτή την τακτική έρχεται να ενθαρρύνει η κυβέρνηση με τη νομοθετική της ρύθμιση. Αυτή την τακτική ενθαρρύνει εδώ και χρόνια η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που τώρα χτυπιέται γιατί οι τραπεζίτες τα θέλουν όλα. Δε θα πάει χαμένη, όμως, θα προσπαθήσει από εδώ και πέρα να παίξει τον ίδιο ρόλο στο επιχειρησιακό επίπεδο.
