Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια Ελληνες ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, σύμφωνα με έρευνα του ΕΚΚΕ, που έγινε με βάση το μοντέλο της Eurostat. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στο όριο της επιβίωσης, αλλά η έρευνα δεν μας λέει πόσα ακόμη εκατομμύρια ζουν λίγο πάνω από αυτό το όριο. Προφανώς η φτώχεια σκέτη (και όχι κάτω από το όριο) θεωρείται αρετή και όσοι ζουν σ’ αυτή πρέπει να αισθάνονται ευτυχισμένοι.
Είδατε μήπως καμιά συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών γι’ αυτή την έρευνα; Εγραψαν μια μέρα οι εφημερίδες, έδωσε και κάποιες απαντήσεις στο πρες ρουμ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και αυτό ήταν. Πάει, την έχουμε ήδη ξεχάσει την έρευνα, όπως και άλλες ανάλογες στο παρελθόν. Αλλωστε, ο λαλίστατος και άκρως σοβαρός Θ. Ρουσόπουλος αποφάνθηκε πως το πρόβλημα της φτώχειας είναι παγκόσμιο και πως η κυβέρνηση εργάζεται πυρετωδώς για την εξάλειψή του, με πρώτο βήμα τον… αναπτυξιακό νόμο! Για τη φτώχεια είναι η συζήτηση, τα συμφέροντα των καπιταλιστών θυμάται η κυβέρνηση.
Και με τί ασχολείται η πολιτική ζωή; Οι νταβατζήδες είναι το τοπ θέμα της εβδομάδας. Την είπε ή δεν την είπε την κακιά τη λέξη ο Καραμανλής την ώρα που κατανάλωνε το τρίτο διπλόπιτο σε γνωστό σουβλατζίδικο του Μοναστηρακιού; Ταιριάζει ή δεν ταιριάζει αυτή η φρασεολογία στον πρωθυπουργό; (Ο μακαρίτης ο θείος του έλεγε χειρότερα, αλλά ας το αφήσουμε καλύτερα αυτό). Και ο Κεφαλογιάννης που ονομάτισε τους τρεις από τους πέντε νταβατζήδες; Ενήργησε σωστά ή διέπραξε γκάφα;
Ο καυγάς από το πολιτικό επίπεδο πέρασε στα έντυπα των νταβατζήδων. Μπόμπολας κατά Αλαφούζου, Αλαφούζος κατά Λαμπράκη, ο Τεγόπουλος στη μέση και πάει λέγοντας. Νέο ταράκουλο στην κυβέρνηση. Τη μια μέρα ο Αντώναρος δηλώνει ότι πρόκειται για πόλεμο επιχειρηματικών συμφερόντων και την άλλη ο Ρουσόπουλος τον αδειάζει σαν σακί με πατάτες δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά για ανταλλαγή πολιτικών απόψεων ανάμεσα σε εφημερίδες!
Νάσου στη μέση και η Εξεταστική Επιτροπή για τις προμήθειες κάποιων οπλικών συστημάτων. Λίγο πριν οι δυο αντίπαλοι διασταυρώσουν τα ξίφη τους στην εθνική αρένα της πλατείας Συντάγματος, Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη επικοινώνησαν, τα είπανε, τα συμφωνήσανε: οι δυο αρχηγοί θα απόσχουν από τη συζήτηση, για να μη της δώσουν κύρος με την παρουσία τους. Εμειναν έτσι να μονομαχούν από τη μια ο Ακης με τον Γιάννο και από την άλλη ο Σπήλιος. Σικέ έμοιαζε η μονομαχία, μέχρι που την αγρίεψε λίγο ο Σπήλιος, αλλά επενέβησαν οι πιο ψύχραιμοι και τα πνεύματα ηρέμησαν.
Είναι τόσο σημαντική αυτή η Εξεταστική που δεν βρίσκουν βουλευτές για να τη στελεχώσουν. Κάποιοι ψιλομπατίρηδες της επαρχίας προσφέρθηκαν, αποβλέποντας στην έξτρα αμοιβή που υπάρχει για κάθε συνεδρίαση. Το φινάλε το γνωρίζουμε: τέσσερα κόμματα, τέσσερα διαφορετικά πορίσματα, πολιτικός θόρυβος λίγων ημερών και γεια σας. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, θα πει η πλειοψηφία, αλλά δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ποινικών ευθυνών, για να συστήσουμε προανακριτική επιτροπή και να φτάσουμε σε παραπομπές στο ειδικό δικαστήριο που προβλέπει το Σύνταγμα για τους υπουργούς.
Ο Γιωργάκης δεν καταλάβαμε, τί άποψη έχει τελικά; Θεωρεί ότι η ΝΔ θέλει να θέσει σε πολιτική ομηρία το ΠΑΣΟΚ ή όχι; Αν ναι, τότε πώς προτείνει στην κυβέρνηση κλάδο ελαίας και την καλεί να οδηγηθεί μαζί του σε εξεύρεση συναινετικής λύσης για την προεδρία της Δημοκρατίας; Γίνεται να σου κατηγορούν κορυφαία στελέχη για λαμογιές, να στέλνουν κάθε βδομάδα από δυο φακέλους στον εισαγγελέα (ο Ζορμπάς νομίζει ότι είναι ακόμα προϊστάμενος της Εισαγγελίας και όχι γενικός γραμματέας του υπουργείου Αμυνας) και εσύ να ζητάς συναίνεση;
Δεν είναι τόσο μαλάκας (όσο δείχνει) ο Γιωργάκης. Ξέρει καλά ότι πολύ δύσκολα θα σηκώσει τρίτη εκλογική ήττα μέσα σ’ ένα χρόνο και εκείνο που τον ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να πετύχει μια συναίνεση με τον Καραμανλή πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Ο Καραμανλής, από την άλλη, θέλει το συναινετικό κλίμα, γιατί η κυβέρνησή του είναι αντιμέτωπη με τεράστιες οικονομικές δυσκολίες και αντιμετωπίζει ήδη προβλήματα με εργαζόμενους επιχειρήσεων. Φοβάται πως ένα κύμα κοινωνικών αντιδράσεων δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνη της, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ, που έχει δύναμη στους κόλπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Χρειάζεται, όμως, το ΠΑΣΟΚ και για τη ρύθμιση της μοιρασιάς με τους νταβατζήδες. Δεν θα καθήσει ο Καραμανλής να κάνει το χατήρι του Τράγκα και του Ρίζου και να βρει απέναντί του τις τρεις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας και τουλάχιστον το ένα από τα μεγάλα κανάλια. Αυτοί είναι ικανοί να τον κατασπαράξουν έτσι και δοκιμάσει να τους ρίξει «στην απέξω». Χρειάζεται, λοιπόν, και ολίγος Γιωργάκης για να γίνει η νέα μοιρασιά.
Πώς θα γίνει; Με τους όρους που προτείνει ο ΣΕΒ. Ο πρόεδρός του Οδ. Κυριακόπουλος, καίτοι χούλιγκαν της Δεξιάς, δεν δίστασε να ασκήσει εμμέσως πλην σαφώς κριτική στην κυβέρνηση, ζητώντας της να άρει κάθε εμπόδιο και να αφήσει τον ελεύθερο ανταγωνισμό να ρυθμίσει τη μοιρασιά. Πήρε, δηλαδή, το μέρος των νταβατζήδων και όχι το μέρος εκείνων των Νεοδημοκρατών που ξιφουλκούν εναντίον τους.
Πάμε, δηλαδή, για νέα μοιρασιά; Αν δεν έχει γίνει ήδη, θα γίνει τις επόμενες μέρες. Ολα προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουν. Το υπαινίχτηκε και η «Ελευθεροτυπία», που έχει την πολυτέλεια να παρατηρεί το παιχνίδι από απόσταση και να τους ειρωνεύεται όλους. Και με τα προβλήματα του λαού τί γίνεται; Ποιος τα χέζει αυτά; Τί τους νοιάζει αν ο χειμώνας θα βγει με την κουβέρτα αγκαλιά στην πολυθρόνα, επειδή το πετρέλαιο έχει γίνει πουλί πετούμενο; Ποιος δίνει δεκάρα αν οι επιχειρήσεις πετάνε συνεχώς κόσμο στο δρόμο; Πολιτική κάνουν, όχι… λαϊκισμό… Πολιτική σημαίνει να ρυθμίζεις ήρεμα τη μοιρασιά της πίτας ανάμεσα στα σκυλιά.
