Το ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι το γνωρίζετε ασφαλώς. Στη θέση του λαγού, που έλεγε πολλά και διάφορα πίσω από την πλάτη του λιονταριού, όταν όμως το είδε μπροστά του και άκουσε το «τι νέα λαγέ», απάντησε έντρομος «λέμε και καμιά μαλακία για να περνά η ώρα», βρίσκεται ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος θυμίζει έντονα τον αντιπρόεδρό του. Ο Πάγκαλος με το απύλωτο στόμα είχε χαρακτηρίσει κάποτε τη Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου» κι όταν άστραψε και βρόντηξε ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, ο Ανδρέας Παπανδρέου υποχρέωσε τον υπουργό του να ζητήσει ταπεινά συγνώμη.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν χρειάστηκε να ζητήσει συγνώμη ευθέως, όπως ο Πάγκαλος, έκανε όμως γαργάρα τις αντιγερμανικές κορόνες που ξεστόμισε από το βήμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι, ενώ ο Πεταλωτής ανέλαβε να στείλει το μήνυμα, με το ύφος του λαγού: «Δεν υφίσταται κανένα ζήτημα ελληνογερμανικής διαμάχης». Και επί της ουσίας: «Η Ελλάδα δεν έχει αντίρρηση, ως προς αυτό (σ.σ. τη συμμετοχή ιδιωτών και τραπεζών στο μηχανισμό «στήριξης»). Η αντίθεση εκφράστηκε, ως προς τον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία πρότεινε τη συμμετοχή των ιδιωτών σε αυτόν τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Και επειδή θα εξειδικευθεί πώς θα συμμετέχουν ιδιώτες, ούτως ή άλλως θα είναι αντικείμενο συζήτησης».
Οπως όλοι θυμόμαστε, στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ ο Παπανδρέου είχε συμφωνήσει στη δημιουργία του μηχανισμού «στήριξης», όπως ακριβώς προβλεπόταν στο γερμανογαλλικό σχέδιο. Προς τι τότε οι παριζιάνικες κορόνες; Για να «καταναλωθούν» από το πόπολο στην Ελλάδα, προφανώς. Ισως να του ζητήθηκε και από τον Σαρκοζί, ο οποίος ναι μεν έχει κλείσει συμφωνία με τη Μέρκελ, όμως πιέζεται από το λόμπι των γαλλικών τραπεζών να υψώσει τείχος ανάσχεσης στη γερμανική επιθετικότητα, πετυχαίνοντας μια χρονική μετάθεση του σχεδίου για ελεγχόμενη χρεοκοπία με «κούρεμα» των ομολόγων. Βλέπετε, οι γαλλικές τράπεζες είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στα ομόλογα των PIIGS, σε αντίθεση με τις γερμανικές. Σε κάθε περίπτωση, ο Γιωργάκης ενήργησε σαν λαγός, γι’ αυτό και στη συνέχεια κάθησε σούζα μπροστά στο λιοντάρι.
Η Μέρκελ εξαπέλυσε μύδρους από το βήμα του συνέδριου των Χριστιανοδημοκρατών. Ο Σόιμπλε έκανε μια περιφρονητική δήλωση, αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα σαν αποικία. Και ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών, ενεργώντας κατ’ εντολήν της Γερμανίας, δήλωσε ότι η Αυστρία δεν πρόκειται να καταβάλει τη συμμετοχή της στην τρίτη δόση του δανείου προς την Ελλάδα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι συνεπής προς το Μνημόνιο.
Η συνέχεια παίχτηκε στις Βρυξέλλες, όπου ο Παπακωνσταντίνου πέρασε ένα εφιαλτικό απόγευμα. Καταρχάς, έφαγε πόρτα στο αίτημα για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων. Ενώ ο Παπανδρέου από το Παρίσι δήλωνε ότι «η συζήτηση για την επιμήκυνση της αποπληρωμής, θα μπορούσε να γίνει σύντομα» και ανακοίνωνε τη στήριξη του Σαρκοζί («είναι θετικός στο θέμα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων της τρόικας»), η Λαγκάρντ με τους υπόλοιπους υπουργούς του Eurogroup αρνήθηκε και να συζητήσει το θέμα (αυτή είναι η μοίρα των λαγών)! Δεύτερο, τον υποχρέωσαν να βάλει στο 2011 όλη τη «διόρθωση» από την αναθεώρηση των στοιχείων που έκανε η Eurostat, συν την υστέρηση του 2010, μη αποδεχόμενοι το αίτημα για κατανομή του ποσού στην τριετία 2011-2013, όπως ζητούσε η ελληνική κυβέρνηση. Τρίτο, τον υποχρέωσαν να κάνει μια ακόμη ταπεινωτική δήλωση: «Ξεκινήσαμε από υψηλότερο σημείο στο 2010. Θα σεβαστούμε απόλυτα τους στόχους του 2011 και σκοπεύουμε να πάρουμε οποιαδήποτε μέτρα είναι απαραίτητα»! Στο φινάλε, για να τον εξευτελίσουν ακόμη περισσότερο, εξέδωσαν και ανακοίνωση του Eurogroup (πράγμα που δεν συνηθίζεται), που έλεγε τα εξής: «Η ευρωζώνη καλωσορίζει την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης να πάρει επιπλέον μέτρα στον προϋπολογισμό του 2011, ώστε να πετύχει το στόχο – μείωση του ελλείμματος στα 17 δισ. ευρώ τον επόμενο χρόνο. Η κυβέρνηση εξετάζει τις λεπτομέρειες αυτών των επιπλέον μέτρων που θα εφαρμοστούν στον προϋπολογισμό του 2011, καθώς και στο επανεξεταζόμενο Μνημόνιο. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε την ανάγκη για περισσότερες μειώσεις δημόσιων δαπανών, καθώς και την εμβάθυνση και ταχύτερη μεταβολή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στους τομείς της φορολογίας, της αγοράς εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της δημόσιας υγείας και της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης».
Η συνέχεια αποτυπώθηκε στον προϋπολογισμό.
