Είναι αυτό που λένε «μια φωτογραφία χίλιες λέξεις». Ο καγκελάριος της Γερμανίας Ολαφ Σολτς πήγε στις εγκαταστάσεις της Siemens στο Μουλχάιμ του Ρουρ για να φωτογραφιστεί μπροστά στην τουρμπίνα του αγωγού Nord Stream 1 και να κάνει δηλώσεις, καλώντας τη Ρωσία να την παραλάβει και να αυξήσει την παροχή του αγωγού. Και μόνο η επίσκεψη και η φωτογράφιση υποβιβάζει τον επικεφαλής της ισχυρότερης ιμπεριαλιστικής χώρας της Δυτικής Ευρώπης στη θέση του ικέτη.
«Η τουρμπίνα λειτουργεί και μπορεί να μεταφερθεί και να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή», δήλωσε ο Σολτς. Και επανέλαβε: «Είναι αρκετά σαφές και απλό. Η τουρμπίνα είναι εδώ και μπορεί να παραδοθεί. Πρέπει μόνο να πει κάποιος ότι τη θέλει και μετά θα παραδοθεί πολύ γρήγορα. Ολα τα απαραίτητα έγγραφα είναι έτοιμα και δεν υπάρχει λόγος να μη γίνει αυτή η παράδοση». Ούτε πωλητής σε λαϊκή αγορά…
Σε άλλο σημείο των δηλώσεών του ο Σολτς είπε πως «ο περιορισμός της παροχής φυσικού αερίου φαίνεται ότι έχει περισσότερο πολιτικά κίνητρα» (βουλωμένο γράμμα διαβάζει!) και τόνισε ότι μελλοντικά «μπορεί πάντα να υπάρχουν οποιαδήποτε δήθεν προβλήματα για να μη λειτουργεί κάτι». Γι΄αυτό και η Γερμανία, ακόμη και μετά την παράδοση της τουρμπίνας, πρέπει να είναι προετοιμασμένη για πιθανά τέτοια «προβλήματα».
Για ποιο λόγο η γερμανική καγκελαρία οργάνωσε αυτό το σόου; Για να… ταπεινώσει τη Ρωσία, εμφανίζοντάς την ως αφερέγγυα; Για να δείξει ο Σολτς στους γερμανούς πολίτες τη Ρωσία ως υπεύθυνη για την ενεργειακή φτώχεια και την έκρηξη των τιμών; ‘Η μήπως για να διακηρύξει δημόσια πως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι a la carte και παρακάμπτονται; Νομίζουμε πως ο βασικός λόγος που οδήγησε τον γερμανό καγκελάριο στο Μουλχάιμ είναι ο τελευταίος. Γι’ αυτό μιλάμε για ταπείνωση.
Η Ρωσία βρίσκεται άτυπα σε πόλεμο με τη Δύση. Οταν μιλούν τα όπλα, κανένα σόου τύπου Σολτς σεν μπορεί να ταπεινώσει τον αντίπαλο. Οταν ο πόλεμος είναι και ο οικονομικός (με επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία), ο αντίπαλος (η Ρωσία) δικαιούται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα. Επομένως, καρφάκι δε θα του καιγόταν του Πούτιν αν… εκτεθεί λίγο περισσότερο. Ξέρει πολύ καλά πως όταν λείψει το φυσικό αέριο και οι δυτικοευρωπαίοι αρχίσουν να τουρτουρίζουν από το κρύο, δε θα ζητήσουν ευθύνες από τον εχθρό Πούτιν αλλά από τις κυβερνήσεις τους. Γι’ αυτό δείχνει τέτοια (μετά συγχωρήσεως) κωλοκαούρα ο Σολτς, ψάχνοντας παραπάνω φυσικό αέριο μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Η τουρμπίνα, ως γνωστόν, επισκευαζόταν στις εγκαταστάσεις της Siemens στον Καναδά και είχε «μπλέξει» στις κυρώσεις, καθώς θεωρήθηκε παροχή τεχνολογικού υλικού στη Ρωσία. Η γερμανική κυβέρνηση πέτυχε την εξαίρεση της τουρμπίνας από τις κυρώσεις και τώρα ο Σουλτς εκλιπαρεί ουσιαστικά τον Πούτιν να ανοίξει τις στρόφιγγες. Πάντως, το γεγονός ότι η τουρμπίνα τώρα είναι έτοιμη για παράδοση και πήγε ο ίδιος ο Σολτς να την δείξει, δικαιώνει τη Ρωσία που φώναζε «φέρτε μας την τουρμπίνα, να σας δώσουμε αέριο». Μπορεί ο επικεφαλής της Siemens να δήλωσε πως ο αγωγός μπορούσε να δουλέψει στο 100% ακόμη και με μια τουρμπίνα λιγότερο, όμως δεν ακούστηκε πειστικός. Θεωρητικά μπορεί να ισχύει αυτό που είπε, όμως τεχνικά ο αγωγός λειτουργούσε με έξι τουρμπίνες. Γιατί οι Ρώσοι να τον λειτουργήσουν με πέντε; Για να δείξουν ότι υποτάσσονται στους Δυτικούς, αποδεχόμενοι τις κυρώσεις ακόμη και εκεί που μπορούν να τις ακυρώσουν; Για… μαλάκες ψάχνει ο μάνατζερ του γερμανικού μονοπώλιου, αλλά δεν θα τους βρει στο Κρεμλίνο. Εκεί κατοικούν σκληροί ιμπεριαλιστές. Εξίσου σκληροί με τους Δυτικούς.
Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσει η ρωσική πλευρά, πάντως οι στρόφιγγες δεν νομίζουμε ότι επί του παρόντος θ’ ανοίξουν πολύ. Η τακτική της Ρωσίας τους καλοκαιρινούς μήνες του 2022 είναι να παρέχει αέριο «τόσο όσο». Οσο χρειάζονται οι δυτικοευρωπαϊκές οικονομίες το καλοκαίρι και όχι για να δημιουργήσουν αποθέματα, όπως προβλέπει το σχέδιο της Κομισιόν που υιοθέτησε το Συμβούλιο της ΕΕ. Η Ρωσία θ’ αφήσει τις δυτικοευρωπαϊκές οικονομίες χωρίς αποθέματα, πετυχαίνοντας μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια θα αποδειχτεί πόσο υπερφίαλο και αλαζονικό ήταν το σχέδιο της ΕΕ για διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας φυσικού αερίου. Τα περί τεράστιων ποσοτήτων LNG, που θα αποθηκεύονταν σε διάφορες χώρες για λογαριασμό όλων, με βάση την αρχή της… αλληλεγγύης (εδώ γελάνε) ήταν σκέτες μπούρδες. Για ρωσικό φυσικό αέριο παρακαλά η οικονομικά πανίσχυρη αλλά ενεργειακά ευάλωτη Γερμανία.
Από την άλλη, η ρωσική ιμπεριαλιστική ηγεσία, μόλις αρχίσει να μπαίνει ο χειμώνας θα έχει όλα τα διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια της. Οχι μόνο (ενδεχομένως και όχι τόσο) για να πετύχει εκβιαστικά αυξημένες τιμές, αλλά και για να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος την ιμπεριαλιστική ειρήνη στην Ουκρανία. Με τις αποθήκες άδειες (ή με εξαιρετικά χαμηλά αποθέματα) και με το αμερικανικό ή αραβικό LNG να μην μπορεί σε καμιά περίπτωση να υποκαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο που χρειάζεται η Ευρώπη, ο Πούτιν θα έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις με τον Σολτς, τον Μακρόν και «τ’ άλλα παιδιά» της ΕΕ.
Για την εξάρτηση της Δυτικής Ευρώπης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες μπορείτε να ανατρέξετε σε πρόσφατες αναλύσεις μας:
- Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους
- Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης και η ισορροπία του τρόμου
- Ρωσία-ΕΕ: Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει το πάνω χέρι
- ΕΕ και ρωσικό πετρέλαιο: Θα γίνει ό,τι και με το φυσικό αέριο
Ας θυμηθούμε ότι το σκληρό παζάρι για το φυσικό αέριο ξεκίνησε όταν ο Πούτιν υπέγραψε το περιβόητο διάταγμα για την πληρωμή σε ρούβλια. Ξεσηκώθηκαν η Ούρσουλα με τον Μπορέλ, έκαναν σκληρές δηλώσεις, αλλά στο τέλος τις έβαλαν να μην πούμε που. Ολοι πλέον πληρώνουν κανονικότατα σε ρούβλια, ισχυροποιώντας τη διεθνή ισοτιμία του ρωσικού νομίσματος.
Τα ίδια έγιναν πρόσφατα με τα ουκρανικά σιτηρά. Η Ρωσία απαίτησε ανταλλάγματα στον τομέα των κυρώσεων. Και τα πέτυχε. Μαζί με τα ουκρανικά σιτηρά εξάγονται και ρωσικά σιτηρά αλλά και -το κυριότερο- ρωσικά λιπάσματα, που τα είχαν περιλάβει ρητά και κατηγορηματικά στις κυρώσεις. Μην κοιτάτε που δεν το λένε. Αυτό οφείλεται στην παραδοσιακή… σεμνότητα των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Για να μην ξεφτιλιστούν τελείως, έβαλαν μπροστά τον Γκουτέρες που ενήργησε σαν ντελίβερι μπόι. Και βέβαια, η Τουρκία είχε επίσης διαμεσολαβητικό ρόλο, καθώς δεν έχει μόνο ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα αλλά ελέγχει και τα στενά.
Εκτός από την οικονομική νίκη, με ακύρωση μιας ακόμη πλευράς των κυρώσεων, η Ρωσία πέτυχε και πολιτική νίκη, καθώς συγκροτήθηκε τετραμερές σώμα ελέγχου των βαποριών σε τουρκικά λιμάνια, με αξιωματικούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας, του ΟΗΕ και της Τουρκίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η συμφωνία υπογράφηκε σε πολεμικό πλαίσιο. Μπορεί η Ουκρανία να έστειλε έναν υπουργίσκο για να υπογράψει, όμως τις διμερείς συμφωνίες υπέγραψαν από τη μια ο τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ και από την άλλη ο ρώσος ομόλογός του Σεργκέι Σοϊγκού αυτοπροσώπως, παρουσία του Γκουτέρες. Ηταν δηλαδή μια συμφωνία της Ρωσίας με την Τουρκία, με συμμετοχή του ΟΗΕ. Η Ουκρανία… απλώς παρίστατο.
Περιττεύει να πούμε ότι τα… μεγαλόπνοα σχέδια για τη μεταφορά ουκρανικών σιτηρών διά ξηράς, με τα οποία παραμύθιαζαν οι ηγέτες της ΕΕ (πρωταγωνίστησε και πάλι η ανεκδιήγητη Ούρσουλα) τους λαούς, αποδείχτηκαν επίσης σκέτες μπούρδες. Σιτηρά φεύγουν από την Ουκρανία μόνο με την έγκριση της Ρωσίας και με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα στη βάση της λογικής «do ut des» («σου δίνω, μου δίνεις»).
