Παραδεκτή έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την προσφυγή του Παύλου Σερίφη για τις συνθήκες κράτησής του. Οι καταγγελίες του κρίθηκαν καταρχάς βάσιμες. «Δεδομένης της βεβαρημένης κατάστασης της υγείας του, οι συνθήκες κράτησης αγγίζουν τα όρια του ανθρώπινου εξευτελισμού». Εκρινε, επίσης, το δικαστήριο ότι «παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας των όπλων, δεδομένου ότι δεν του επιτράπηκε να παραστεί αυτοπροσώπως στη συζήτηση ενώπιον του συμβουλίου εφετών για παράταση της προσωρινής του κράτησης».
Η νομική διαδικασία στο δικαστήριο του Στρασβούργου θα συνεχιστεί. Οι συνήγοροί του έχουν ειδοποιηθεί να γνωστοποιήσουν μέχρι τις 14 Νοέμβρη «την αποτίμηση ζημιάς (ηθικής και υλικής) που έχει υποστεί ο αιτών».
Ο Π. Σερίφης έχει αποφυλακιστεί, αφού το Πενταμελές Εφετείο έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής του. Ισως να έπαιξε ρόλο σ’ αυτή την απόφαση και η απειλή της καταδίκης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που μάλλον δεν θα τη γλιτώσει τελικά το ελληνικό κράτος.
Από τους πολιτικούς κρατούμενους με σοβαρά προβλήματα υγείας έχουν ήδη αποφυλακιστεί ο Χρ. Τσιγαρίδας και ο Π. Σερίφης, ενώ παραμένει κρατούμενος, με δικονομικά τερτίπια που παρακάμπτουν την ουσία, ο Σάββας Ξηρός, σχεδόν τυφλός και κουφός, με καρδιακά και αναπνευστικά προβλήματα. Πέρα, όμως, απ’ αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει το όνειδος του ειδικού καθεστώτος κράτησης, των λευκών κελιών του Κορυδαλλού, στα οποία παραμένουν σε δυο ομάδες οι πολιτικοί κρατούμενοι για τις υποθέσεις 17Ν και ΕΛΑ, απομονωμένοι από όλους τους άλλους κρατούμενους και κάθε δραστηριότητα της φυλακής. Είναι ένα καθεστώς απάνθρωπο, εκδικητικό, με μοναδικό σκοπό να κάμψει το ηθικό αυτών των κρατουμένων, να συνθλίψει την προσωπικότητά τους, να οδηγήσει στην υποταγή όσους απ’ αυτούς παραμένουν ανυπότακτοι. Χρειάστηκε μια σκληρή απεργία πείνας και να φτάσει στα όρια του θανάτου ο πρώτος που ξεκίνησε, ο Δ. Κουφοντίνας, για να ανοίξει λίγο το προαύλιο και να δουν ένα κομμάτι ουρανό. Η απομόνωση, όμως, παραμένει και είναι αυτή που πρέπει να συγκεντρώσει τα πυρά κάθε δημοκρατικού ανθρώπου και ειδικά εκείνων που έχουν κάνει φυλακή σε δύσκολες εποχές. Μπορεί τώρα την προσοχή μας να συγκεντρώνει το επερχόμενο εφετείο για την υπόθεση 17Ν, όμως τα λευκά κελιά δεν τα ξεχνάμε. Η ύπαρξή τους είναι ντροπή για όλους μας και όχι για το κράτος.
