Στις 3 Μαρτίου δικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών η αγωγή για τα “νοσήλεια” (συνολικά 19.192,02 ευρώ) που ζητάει ο “Ευαγγελισμός” από το Σάββα Ξηρό για τους δύο μήνες “υποχρεωτικής” νοσηλείας – παράνομης κράτησής του το καλοκαίρι του 2002.
Ο Σάββας Ξηρός αρνείται την εξωφρενική αυτή απαίτηση, αφού όλοι γνωρίζουν ότι το διάστημα εκείνο ήταν κρατούμενος της Αντιτρομοκρατικής, που είχε μετατρέψει το νοσοκομείο σε φρούριο, και παραπέμπει τον Ευαγγελισμό να ζητήσει τα λεφτά του από την Αντιτρομοκρατική και τον Διώτη. Ταυτόχρονα, απαντά με μία ανταγωγή, περιγράφοντας διεξοδικά το καθεστώς παράνομης κράτησής του στον Ευαγγελισμό και την ευθύνη του νοσοκομείου για τις πρωτοφανείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ως κρατούμενου και νοσηλευόμενου.
Είναι ενδεικτικά τα παρακάτω αποσπάσματα από το πολυσέλιδο “κατηγορώ” με το οποίο ο Ευαγγελισμός καταγγέλλεται:
– “… Επειδή το αντίδικο νοσοκομείο συναίνεσε στην παράνομη παρουσία ενόπλων της Αντιτρομοκρατικής μέσα στο θάλαμο της μονάδας εντατικής θεραπείας και στο θάλαμο νοσηλείας, ολόκληρο το επίδικο χρονικό διάστημα, καθώς και στο χειρουργείο, καθ’ όλη τη διάρκεια όλων των χειρουργικών επεμβάσεων …”
– “… συναίνεσε και ανέχτηκε τη διενέργεια παράνομων, άτυπων ανακρίσεων από τον Εισαγγελέα Διώτη, τον αρχηγό της Αντιτρομοκρατικής Σύρο και τους ψυχιάτρους Μαντωνάκη και Παπαδάτο κατά τις πρώτες 10 ημέρες με σοβαρό κίνδυνο της υγείας μου. Ανέχτηκε επίσης για την ανάγκη των άτυπων αυτών ανακρίσεων να υποβάλλομαι σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, επιτρέποντας να με κρατάνε δεμένο γυμνό με ιμάντες και σχοινιά στο κρεβάτι και με δεμένα μάτια στο απόλυτο σκοτάδι …”
– “… επέτρεψε, αν και ήμουν πολυτραυματίας και δεν είχα ξεπεράσει τον κίνδυνο για τη ζωή μου να με ανακρίνουν επανειλημμένως και για πολλές ώρες κατά τη διάρκεια της νύχτας, να βομβαρδίζομαι με ερωτήσεις, να υποβάλλομαι στο βασανιστήριο της στέρησης ύπνου για να προκαλέσουν τη σωματική και ψυχική μου εξάντληση …”
– “… ανέχτηκε και επέτρεψε να υποβάλλομαι, για την ανάγκη των παραπάνω άτυπων ανακρίσεων, στο βασανιστήριο των εικονικών εκτελέσεων, συνεργώντας έτσι ευθέως στην σωματική και ψυχική μου καταρράκωση…”
– “… από την μεταφορά μου σε αυτό έως και την 1-8-2002, οπότε και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, συναίνεσε στην παρουσία και στην παράνομη συμπεριφορά της αντιτρομοκρατικής, αντιμετωπίζοντάς με ως κρατούμενο, αν και γνώριζε ότι δεν είχαν τηρηθεί οι νόμιμες διατυπώσεις και επομένως η συνεχιζόμενη κράτησή μου ήταν παράνομη. Και τούτο, παρά το ότι οι διωκτικές και εισαγγελικές αρχές είχαν αρνηθεί να εφαρμόσουν τις περί αυτοφώρου διατάξεις, επιμένοντας ότι με θεωρούν “μη συλληφθέντα”, ώστε να στερηθώ τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις που παρέχει ο νόμος σε έναν κρατούμενο …”
– “… συνεπεία της παράνομης συμπεριφοράς του νοσοκομείου να επιτρέψει στην Αντιτρομοκρατική και στον εισαγγελέα Διώτη να με ανακρίνουν – χωρίς την παρουσία καν των γιατρών – παράνομα με κίνδυνο της υγείας μου, παρουσιάζεται αποκόλληση στο δεξιό μου μάτι, και ενώ αυτή διαπιστώνεται το πρωί της 11-7-2002, το αντίδικο νοσοκομείο επιτρέπει να ξεκινήσει η πολύωρη προανάκριση το απόγευμα της ίδιας ημέρας που διαρκεί μέχρι αργά τη νύχτα. Στη διάρκειά της ο Εισαγγελέας Διώτης με υποχρεώνει να στέκομαι όρθιος και να σκύβω πάνω από φωτογραφίες προς αναγνώριση, έχοντας στραμμένους προβολείς πάνω μου για πολλή ώρα, με αποτέλεσμα τη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης του δεξιού ματιού μου και την ολοκλήρωση της αποκόλλησης…”
Στην ανταγωγή καταγγέλλονται πάνω από 200 σοβαρές παραβιάσεις του Συντάγματος, της ΕΣΔΑ και του Ποινικού Κώδικα και πλήθος διατάξεων άλλων νόμων και διεθνών συνθηκών, καθώς και των ΑΡΧΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ, που περιλαμβάνονται στη Διεθνή Σύμβαση Κατά των Βασανιστηρίων, σχετικά με το ρόλο του Υγειονομικού Προσωπικού και ιδιαίτερα των γιατρών, για την προστασία των κρατουμένων και φυλακισμένων σύμφωνα με τις οποίες: “…Αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της ιατρικής δεοντολογίας καθώς επίσης και αδίκημα σύμφωνα με τις ισχύουσες συμβάσεις των διεθνών οργανισμών, η ενεργητική ή παθητική ανάμιξη του υγειονομικού προσωπικού και ιδιαίτερα των γιατρών σε πράξεις που συνιστούν συμμετοχή, συνέργεια, υποκίνηση ή απόπειρα διάπραξης βασανιστηρίων ή άλλης μορφής σκληρής, απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. 3η Αρχή: Αποτελεί παραβίαση της ιατρικής δεοντολογίας η οποιαδήποτε επαγγελματική ανάμιξη του υγειονομικού και ιδιαίτερα των γιατρών σε θέματα κρατουμένων ή φυλακισμένων εφόσον σκοπός αυτής της ανάμιξης δεν είναι η διάγνωση, προστασία ή βελτίωση της σωματικής ή διανοητικής τους υγείας. 4η Αρχή: Αποτελεί παραβίαση της ιατρικής δεοντολογίας για το υγειονομικό προσωπικό και ιδιαίτερα τους γιατρούς: α) η χρησιμοποίηση των γνώσεών τους και των ικανοτήτων τους για συνδρομή σε ανάκριση των φυλακισμένων και κρατουμένων … 5η Αρχή: Αποτελεί παραβίαση της ιατρικής δεοντολογίας η συμμετοχή του υγειονομικού προσωπικού και ιδιαίτερα των γιατρών σε οποιαδήποτε διαδικασία που αποσκοπεί στον περιορισμό φυλακισμένων ή κρατουμένων, εκτός εάν αυτή η διαδικασία είναι αναγκαία με κριτήρια αποκλειστικά ιατρικά για την προστασία της σωματικής ή ψυχικής υγείας ή την ασφάλεια του ίδιου του φυλακισμένου … 6η Αρχή: Δεν επιτρέπεται παρέκκλιση από τις παραπάνω αρχές ακόμη και σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης.”
Σε συνέντευξή του στο Εψιλον της Ελευθεροτυπίας (8-9-2002) ο καθηγητής Ρούσσος αναφέρει χαρακτηριστικά: “…Οταν όμως ήρθε η αστυνομία εδώ, τους είπαμε: εσείς τη δουλειά σας και εμείς τη δική μας”… Σίγουρα ο Διώτης και η Αντιτρομοκρατική την έκαναν ¨τη δουλειά τους” ! Οι γιατροί όμως;