Γενικευμένο πογκρόμ κατά των μεταναστών εξαπέλυσε η κυβέρνηση Καραμανλή, από την επαύριο κιόλας των ευρωεκλογών. Αυτό ήταν το βασικότερο «μήνυμα των εκλογών» που πήρε η κυβέρνηση. Αντί για αποδοκιμασία, συνάντησε επιδοκιμασία. Οχι μόνο από το ΛΑΟΣ, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, που επιμένει στην κριτική από τα δεξιά, στην κριτική για αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Παράλληλα, τα ΜΜΕ ενορχηστρώνουν και πάλι τη ρατσιστική υστερία, υποδεικνύοντας τους μετανάστες ως το μέγα πρόβλημα της κοινωνίας μας, ως το αίτιο για όλα τα δεινά. Λες και φταίνε οι μετανάστες για την κρίση του καπιταλισμού, για την ανεργία, για τη λιτότητα, για τη φτώχεια.
Επειδή τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται ζόρικα, επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία κοινωνικού εκφασισμού, που δεν θα την πληρώσουν μόνο οι μετανάστες, αλλά θα την πληρώσουν και οι έλληνες εργαζόμενοι (αυτό λένε τα διδάγματα της Ιστορίας), θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα όσο είναι καιρός.
1 Η μετανάστευση, οι μετακινήσεις των λαών είναι ένα πανάρχαιο φαινόμενο. Πάντοτε μεγάλες ή μικρότερες μάζες ανθρώπων θα μετακινούνται προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ακόμα και η κυρίαρχη Ιστορία, αυτή που διδασκόμαστε στο αστικό σχολείο, μιλά για τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών, μέσα από τις οποίες φτάσαμε στο σχηματισμό των σύγχρονων εθνών-κρατών. Το νεοελληνικό έθνος, για παράδειγμα, σχηματίστηκε από φύλα διαφορετικής καταγωγής, που μετά από μεγάλες μετακινήσεις βρέθηκαν να έχουν εγκατασταθεί σ’ αυτή τη «μύτη» των Βαλκανίων. Ακόμη, το νεοελληνικό έθνος υπήρξε ανέκαθεν ένα έθνος που ξέρει από μετανάστευση. Και… λαθρομετανάστευση, βεβαίως. Οι μισοί από τους έλληνες μετανάστες στη Γερμανία εγκαταστάθηκαν εκεί παράνομα. Πήγαιναν σαν τουρίστες, έπιαναν δουλειά στη ζούλα και κάποια στιγμή νομιμοποιούνταν. Το ίδιο στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία.
2 Η σύγχρονη μετανάστευση, αυτή που βλέπουμε τις τελευταίες δυο-τρεις δεκαετίες, οφείλεται στις τεράστιες καταστροφές που υφίστανται οι περισσότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, με αποτέλεσμα η ζωή να γίνεται αβίωτη για τους κατοίκους τους. Ιδιαίτερα καθοριστικοί για το φούντωμα των μεταναστευτικών ρευμάτων είναι οι πόλεμοι που ξέσπασαν ύστερα από επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών.
3 Σε όλες αυτές τις επεμβάσεις είχε άμεση ή έμμεση συμμετοχή και το ελληνικό κράτος. Ας μη σηκώνουμε, λοιπόν, αδιάφορα τους ώμους λέγοντας «και εγώ τι φταίω;» για την κατάσταση που αναγκάζει κατά κύματα τον κόσμο να εγκαταλείπει τις πατρογονικές του εστίες. Κανένας μας δεν μπορεί να παριστάνει τον αθώο, όταν γνωρίζει πως η χώρα του διέθεσε στρατεύματα, διέθεσε κονδύλια, διέθεσε βάσεις για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ρήμαξαν ολόκληρες περιοχές και δημιούργησαν εκατομμύρια πρόσφυγες.
4 Μεγάλο μέρος των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα δεν έρχονται για να εγκατασταθούν εδώ. Η Ελλάδα είναι η πύλη εισόδου προς την Ευρώπη. Κρατιούνται εδώ με το ζόρι, επειδή στο πλαίσιο συμφωνιών στο εσωτερικό της ΕΕ, στην Ελλάδα έχει ανατεθεί ο ρόλος και του συνοριοφύλακα και του δεσμοφύλακα της ΕΕ. Ετσι, δεν χορηγείται άσυλο ούτε στους πρόσφυγες που έρχονται από εμπόλεμες ζώνες, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Σομαλία κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σχετικά με τη χορήγηση ασύλου. Σε πρώτο βαθμό, επί 29.573 αιτήσεων εκδόθηκαν μόνο 14 θετικές αποφάσεις. Δηλαδή, ποσοστό 0,05%! Σε δεύτερο βαθμό, επί συνόλου 3.342 αιτήσεων επανεξέτασης, εκδόθηκαν 344 θετικές αποφάσεις, δηλαδή ποσοστό 10,29%! Πάνω από 30.000 αιτήσεις για χορήγηση ασύλου εκκρεμούν εδώ και χρόνια για εξέταση σε δεύτερο βαθμό και ανάμεσά τους η πλειοψηφία είναι αιτήματα Ιρακινών, Αφγανών, Κούρδων, Σομαλών και Παλαιστινίων!
5 Τα αστυνομικά μέτρα δεν πρόκειται να ανακόψουν τα κύματα της μετανάστευσης. Φανταστείτε ανθρώπους που έζησαν σε συνθήκες πολέμου για χρόνια, που πέρασαν μέσα από ζώνες στις οποίες βασιλεύουν οι οργανωμένες συμμορίες, διάφοροι φύλαρχοι και αποσπάσματα των ιμπεριαλιστικών εκστρατευτικών σωμάτων, που πάλεψαν με τα στοιχεία της φύσης και ένιωσαν το θάνατο να τους αγκαλιάζει πολλές φορές, να κιοτέψουν επειδή θα σουλατσάρουν περισσότεροι συνοριοφύλακες στην Ομόνοια, επειδή ένας κωλόμπατσος θα τους χτυπήσει με κλωτσιά στο πρόσωπο κ.λπ. Οσο θα υπάρχει πόλεμος, βαρβαρότητα, φτώχεια, πείνα, απόλυτη εξαθλίωση, οι άνθρωποι θα μετακινούνται αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και καμιά δύναμη δεν θα μπορεί να τους σταματήσει. Αντίθετα, οι αστυνομικές δυνάμεις που αυξάνονται και πληθαίνουν και γεμίζουν τον τόπο, θα χρησιμοποιηθούν κυρίως ως δύναμη εσωτερικής κατοχής, ως δύναμη αποτροπής κάθε κινδύνου για την πλευρά του αστικού καθεστώτος, όχι από την πλευρά των μεταναστών, που δεν έχουν αυτό στο μυαλό τους, αλλά από τη μεριά των ντόπιων εργαζόμενων και νέων, που θ’ αναζητήσουν ικανοποίηση των αιτημάτων τους μέσα από ταξικούς αγώνες, σπάζοντας το στενό κορσέ της αστικής νομιμότητας.
6 Οι μετανάστες χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό στη χώρα μας. Χάρη στην υπερεκμετάλλευσή τους συσσωρεύτηκαν σημαντικά κέρδη τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον όχι μόνο στη βιομηχανία, το εμπόριο, την οικοδομή, την αγροτική οικονομία, αλλά και στα σπίτια. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς που ουρλιάζουν τώρα ενάντια στους μετανάστες χρησιμοποίησαν ή χρησιμοποιούν στα σπίτια τους κακοπληρωμένους και ανασφάλιστους μετανάστες, συχνά βγάζοντάς τους την πίστη στη δουλειά.
7 Είναι κοινός τόπος ότι σε περιοχές που υπάρχει μεγάλη συσσώρευση εξαθλιωμένων μεταναστών, ειδικά αυτών που έρχονται τον τελευταίο χρόνο και που αναζητούν τρόπο να φύγουν προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά εγκλωβίζονται εδώ, δημιουργούνται προβλήματα. Οχι προβλήματα ασφάλειας (ακόμα και στην εξαθλίωσή τους οι μετανάστες κρατούν την αξιοπρέπειά τους), αλλά προβλήματα υγείας. Οι μετανάστες ζουν κατά μάζες σε άθλια οικήματα (κάποιοι κονομάνε χοντρά νοικιάζοντάς τα) ή σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, που στερούνται στοιχειωδών συνθηκών υγιεινής διαβίωσης. Ζουν ακόμη και σε πλατείες ή πάρκα και αναγκάζονται να ικανοποιούν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους στο ύπαιθρο. Καμιά κρατική ή δημοτική υπηρεσία δεν βρέθηκε δίπλα τους. Καμιά μέριμνα δεν υπήρξε για τα πιο στοιχειώδη. Ούτε τουαλέτες δεν έχουν στη διάθεσή τους και μετά τους καταγγέλλουν ότι αφοδεύουν στο ύπαιθρο. Επομένως, τα όποια προβλήματα δημιουργούνται σε περιοχές μεγάλης συγκέντρωσης μεταναστών δεν οφείλονται στους μετανάστες, αλλά οφείλονται στην παντελή έλλειψη ανθρωπιάς και πολιτισμού από τις ελληνικές κρατικές και δημοτικές αρχές.
8 Το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα ηθικής και φιλανθρωπίας, είναι πρόβλημα πολιτικό. Είναι πρόβλημα που σφραγίζεται από την ταξική διαφορά και αντίθεση. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται το ίδιο από καπιταλιστές και εργάτες. Οι καπιταλιστές θέλουν τόσους μετανάστες όσους «χωράει» η παραγωγή τους και ο αναγκαίος εφεδρικός στρατός των ανέργων. Γι’ αυτό και δε μιλούν πια για τους μετανάστες της δεκαετίας του ‘90, που κάποια στιγμή νομιμοποιήθηκαν, αν και γι’ αυ- τούς έλεγαν τα ίδια εκείνη την εποχή. Οπως δεν μιλούν για το γεγονός ότι οι μετανάστες που έχουν χαρτιά αντιμετωπίζονται σαν εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας, στε- ρούμενοι μια σειρά δικαιώματα που ισχύουν για τους έλληνες εργαζόμενους (γράψαμε σχετικά στο προηγούμενο φύλλο της «Κ»). Αντίθετα, για τους εργαζόμενους οι μετανάστες (πρέπει να) είναι ταξικά αδέρφια. Σάρκα από τη σάρκα της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Με δικαιώματα εργασιακά, εργατικά και ανθρώπινα. Κάθε επίθεση που δέχονται οι μετανάστες είναι επίθεση στην εργατική τάξη. Κάθε δικαίωμα που στερούνται προοιονίζει στέρηση άλλων δικαιωμάτων για τους έλληνες εργαζόμενους.
9 Σε κείνους που λένε ότι «κάτι πρέπει να γίνει», το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι πως αυτό πρέπει ν’ απευθύνεται ως απαίτηση προς το ελληνικό κράτος. Ως απαίτηση όχι για περισσότερη καταστολή, που όπως είδαμε δεν αποτελεί και λύση και μόνο στη φασιστικοποίηση οδηγεί, αλλά ως απαίτηση για λύσεις σύμφωνες με τις ανάγκες των μεταναστών. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να χορηγείται άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους το ζητούν και ειδικά σε εκείνους που έρχονται από τις ζώνες του πολέμου και των μεγάλων συγκρούσεων. Ομως, η ελληνική κυβέρνηση αρέσκεται στο ρόλο του δεσμοφύλακα της ΕΕ. Το μόνο που ζητά είναι λεφτά από τις σχετικές ευρωπαϊκές υπηρεσίες, για περισσότερους μπάτσους, για να φτιάξει στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μαντρώνει εκεί τους μετανάστες με σκοπό την απέλαση. Το δεύτερο που πρέπει να απαιτηθεί είναι να δημιουργηθούν ξενώνες για να μπορούν οι μετανάστες να ζουν σε στοιχειώδεις ανθρώπινες συνθήκες. Τόσα παρατημένα δημόσια κτίρια υπάρχουν.
10 Εχουμε μπροστά μας δυο επιλογές: ή με το κράτος και το φασισμό θα πάμε ή με τους μετανάστες. Οι μετανάστες δεν είναι «εξωτικά φρούτα» που ήρθαν στη γειτονιά μας. Είναι άνθρωποι της δουλειάς, δικοί μας άνθρωποι, αδέρφια μας ταξικά. Αν συστρατευθούμε με το κράτος, θα το πληρώσουμε διπλά. Θα βρεθούμε σε χειρότερη θέση ως εργαζόμενοι, γιατί οι καπιταλιστές τέτοιες ευκαιρίες αναζητούν. Αυτό δεν έγινε στα φασιστικά καθεστώτα του μεσοπόλεμου; Από την άλλη, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την οργή των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων του λεγόμενου «τρίτου κόσμου», όπως την αντιμετώπισαν όσοι δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το τέλος της αθωότητας έχει επέλθει.
Θέλουμε να γίνουμε σαν την Ιταλία; Το ερώτημα αυτό πρέπει να βάλουμε ο καθένας στον εαυτό του. Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, μετά από ένα πολύμηνο πογκρόμ κατά των μεταναστών, περνάει τώρα στην επόμενη φάση, βγάζοντας ορδές σύγχρονων μελανοχιτώνων στο δρόμο, για να συνδράμουν το έργο της αστυνομίας στο κυνήγι των μεταναστών.
Οπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση, οι ομάδες των πολιτοφυλάκων θα αποτελούνται κυρίως από πρώην αστυνομικούς που θα περιπολούν και θα ειδοποιούν την αστυνομία ή τους καραμπινιέρους μόλις βλέπουν τίποτα ύποπτο. Πρώτοι έσπευσαν να δηλώσουν εθελοντές οι φασίστες, που ανακοίνωσαν ότι έχουν ετοιμάσει τις «Μαύρες Περιπολίες» (Ronde Mere), που ανυπομονούν να αναλάβουν δράση. Μετά το σάλο που ξέσπασε, ο υπουργός και ο υφυπουργός Εσωτερικών δήλωσαν ότι δεν θα επιτραπεί στις «Μαύρες Περιπολίες» να περιπολούν, όμως οι φασίστες εύκολα θα βρουν τον τρόπο για να μπουν στο κόλπο. Στην Ιταλία ξύπνησαν ήδη οι μνήμες των μελανοχιτώνων του Μουσολίνι, όμως οι ανάγκες της «τάξης» και της «ασφάλειας» θεωρούνται σημαντικότερες από τα διδάγματα της Ιστορίας.