Μετά και το εισαγγελικό πόρισμα (προκαταρκτική εξέταση), που φωτογραφίζει ευθέως την ΕΥΠ για τις απαγωγές των Πακιστανών, δε νομίζουμε ότι μένει οποιαδήποτε αμφιβολία για το τι έγινε τον περσινό Ιούλη. Πλέον, το ζήτημα έχει περάσει στη σφαίρα της κομματικής αντιπαράθεσης και μόνο χάρη σ’ αυτή συντηρείται.
Η κυβέρνηση είναι πολιτικά εκτεθειμένη. Γι’ αυτό και ο Ρουσόπουλος έχει εξαφανιστεί από το «πρες ρουμ» και στέλνει εκείνο τον ταλαίπωρο Αντώναρο που ευχαρίστως λειτουργεί ως σάκος του μποξ πάνω στον οποίο εκτονώνονται τα δημοσιογραφικά ερωτήματα. Το «έχω ήδη απαντήσει» και το «δεν έχω να προσθέσω τίποτα πέραν αυτών που έχω δηλώσει» δίνουν και παίρνουν. Καταφύγιο της κυβέρνησης η δικαστική διερεύνηση. Μόλις η υπόθεση πάει στο αρχείο, η κυβέρνηση θα πάρει μια βαθιά ανάσα, ενώ στο μεταξύ θα έχουν βαρεθεί και εκείνοι που κερδοσκοπούν πολιτικά, αφού τίποτα καινούργιο δεν θα προστίθεται στην υπόθεση.
Γιατί είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η υπόθεση θα πάει στο αρχείο, αφού η τακτική ανάκριση δεν θα μπορέσει να βγάλει τίποτα περισσότερο. Η ΕΥΠ έχει ήδη φροντίσει να καλύψει τους πράκτορές της. Εξι απ’ αυτούς πήγαν στον εισαγγελέα που έκανε την προκαταρκτική έρευνα βεβαιώσεις από γιατρούς και από την υπηρεσία τους, δημιουργώντας έτσι «ακλόνητο άλλοθι». Εμειναν δυο συντονιστές, για τους οποίους ο εισαγγελέας αφήνει υπόνοιες ότι μπορεί να είχαν το συντονισμό της όλης επιχείρησης. Ο διοικητής της ΕΥΠ Κοραντής τους κάλυψε και αυτούς και αυτό φαίνεται ότι εξόργισε τον εισαγγελέα και τον οδήγησε να αφήσει υπαινιγμούς στο πόρισμά του. Τι στοιχεία, όμως, να συγκεντρώσει ένας ανακριτής, όταν οι υπηρεσίες έχουν κατεβάσει τα ρολά; Ακόμα και το κτίριο που χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για την ανάκριση των απαχθέντων θα πρέπει να έχει εκκενωθεί και να έχουν σβηστεί όλα τα ίχνη. Μοιραία, λοιπόν, η υπόθεση κάποια στιγμή θα πάει στο αρχείο, με τους δράστες άγνωστους.
Από την άλλη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πρωτοστατούντος του ΠΑΣΟΚ, εστιάζουν τις καταγγελίες τους στον Βουλγαράκη, ενώ οι κουβέντες για τον Καραμανλή είναι πολύ λιγότερες και προσεκτικές. Πράγματι, ο Βουλγαράκης είναι πολλαπλά εκτεθειμένος. Με τη γνωστή αλαζονεία και αμετροέπειά του είχε σπεύσει να διαβεβαιώσει την Επιτροπή της Βουλής ότι καμιά ελληνική υπηρεσία δεν είναι αναμιγμένη και ότι πρόκειται για προβοκάτσια ή φάρσα. Αμεση, όμως, είναι η ανάμιξη και του Καραμανλή. Αποκλείεται να μην ενημερώθηκε για θέμα που άπτεται των διεθνών σχέσεων της χώρας. Αλλωστε, το γεγονός ότι κάλυψε και εξακολουθεί να καλύπτει τον Βουλγαράκη τα λέει όλα.
Η εμμονή, όμως, στις πολιτικές ευθύνες του Βουλγαράκη (άντε και του Καραμανλή) περιορίζει το ζήτημα στα ασφυκτικά πλαίσια του κομματικού ανταγωνισμού και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Γιατί το ζήτημα δεν είναι τι έκανε ο Βουλγαράκης και αν του άναψε το πράσινο φως ο Καραμανλής, αλλά σε ποιο πλαίσιο έγινε ό,τι έγινε. Πρόκειται για το πλαίσιο του «διεθνούς πολέμου κατά της τρομοκρατίας», το οποίο έχει διαμορφωθεί την εποχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και το τηρεί απαρέκκλιτα και η κυβέρνηση της ΝΔ. Το ζήτημα της απαγωγής των Πακιστανών μεταναστών δεν είναι ένα μεμονωμένο ζήτημα. Αποτελεί τμήμα της γενικότερης «αντιτρομοκρατικής» πολιτικής . Αυτή πρέπει να καταγγείλουμε, σ’ αυτή πρέπει να κατευθυνθούν τα βέλη μας.