Σε άλλες εποχές και με άλλες δημοκρατίες, με τον μπαμπούλα του κομμουνισμού και την ταμπέλα του κομμουνιστή του ληστοσυμμορίτη, συλλαμβάνανε ανθρώπους, τους βασάνιζαν, τους οδηγούσαν στις φυλακές, στις εξορίες, στα αποσπάσματα. Σήμερα, στην «καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ», με το πρόσχημα του μπαμπούλα της τρομοκρατίας και την ταμπέλα του τρομοκράτη, συλλαμβάνουν ανθρώπους με την βοήθεια μερίδας ΜΜΕ, τους διασύρουν και αφού εφαρμόσουν μια σειρά ειδικούς νόμους, με ειδικά δικαστήρια, με ειδικούς «αρίστους» δικαστές, ακόμα και ειδικές ποινές, ανάλογα με την στάση του καθενός, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές επιδιώκοντας την εξόντωσή τους.# Εξόντωση προς παραδειγματισμό κυρίως της ίδιας της κοινωνίας, του κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης και κάθε ανθρώπου με διαφορετική πολιτική άποψη και θέση.
Θύμα και αιχμάλωτος αυτής της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, αυτής της λαίλαπας της τρομοϋστερίας, βρίσκομαι εδώ και δυόμιση χρόνια. Βρίσκομαι αιχμάλωτος όχι γιατί διέπραξα κάποιο αδίκημα ή κάποια αξιόποινη πράξη (από το πλούσιο κατηγορητήριο που κατασκευάστηκε σε βάρος μου στα σκοτεινά δωμάτια της ΓΑΔΑ, του Ευαγγελισμού ή όπου αλλού), αλλά γιατί η δίωξη και καταδίκη μου εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες του κράτους και των διωκτικών μηχανισμών του.
Καταδικάστηκα από το ειδικό δικαστήριο για τρεις πράξεις (από τις είκοσι δύο του αρχικού κατηγορητηρίου) χωρίς το παραμικρό στοιχείο σε βάρος μου. [Γιατί και οι τρεις πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκα να μην είναι κατασκευασμένες, όταν εκ των αποφάσεων του συμβουλίου εφετών και του ειδικού δικαστηρίου αποδείχθηκε ότι για τις υπόλοιπες 19 πράξεις (του αρχικού κατηγορητηρίου) καμία σχέση δεν έχω, ήταν προϊόν κατασκευής της αντιτρομοκρατικής;].
Την καταδίκη μου οι ειδικοί δικαστές την στήριζαν σε άθλιες ομολογίες, κατασκευασμένες απο την Αντιτρομοκρατική (κατά παράβαση του νόμου 211Α) και σε έναν άθλιο, επίσης κατασκευασμένο μάρτυρα (Μπερετάνος, ίσως ο πιο εξόφθαλμος ψευδομάρτυρας της δίκης). Την αθλιότητα και το στήσιμο αυτού του κομήτη-ψευδομάρτυρα (κομήτης γιατί ποτέ δεν είχε παρουσιαστεί, ποτέ δεν είχε καταθέσει σαν μάρτυρας σε κανέναν αρμόδιο όλα αυτά τα χρόνια για την υπόθεση ανθρωποκτονίας Μπακογιάννη) την είδαν όλοι όσοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την κατάθεσή του στη δίκη, το ακροατήριο, οι δημοσιογράφοι, δικηγόροι, ακόμη και Πολιτικής Αγωγής, αστυνομικοί φρουροί, υπάλληλοι των φυλακών, και έμεινε με τον χαρακτηρισμό «ο δίπλα, ο δίπλα», γιατί στην υποτιθέμενη αναγνώριση αντί να δείξει εμένα, έδειξε άλλον κατηγορούμενο και, για να τον διορθώσουν, δικηγόροι Πολιτικής Αγωγής και κάποιοι αστυνομικοί του φώναζαν «όχι αυτός, ο δίπλα, ο δίπλα». Αυτήν την αθλιότητα οι έντιμοι δικαστές την θεώρησαν αναγνώριση.
Ποιο άλλο δικαστήριο, ποιοι άλλοι ένορκοι θα δέχονταν αυτήν την κατάθεση; Κανένας. Μόνο ο ελληνικός λαός δε μπόρεσε να δει αυτήν την αθλιότητα και άλλες πολλές που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δίκης, γιατί του το στέρησε το ειδικό δικαστήριο με την απαγόρευση της τηλεοπτικής μετάδοσής της. Ο λόγος είναι φανερός: για να μπορέσουν οι ειδικοί δικαστές να εκτελέσουν την αποστολή τους, που ήταν όχι η δίκαιη δίκη αλλά η καταδίκη όλων των κατηγορουμένων με οποιοδήποτε τρόπο, χωρίς να υπάρξει η κατακραυγή του κόσμου για την απόφασή τους. Γιατί το κριτήριο των ανθρώπων, των ελλήνων πολιτών, είναι αλάθητο, χωρίς σκοπιμότητες, και στη συνείδησή τους θα έβλεπαν την ιστορία να επαναλαμβάνεται, να υπάρχουν κι άλλα θύματα στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου μέχρι σήμερα έζησα μια σειρά παραβιάσεων των νόμων και των θεσμών της σημερινής δημοκρατίας, την καταπάτηση και στέρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο μέγιστο βαθμό, την βαρβαρότητα και εκδικητικότητα του κράτους. Εκδικητικότητα και βαρβαρότητα που έφτασε στην «καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ» να δημιουργήσει ειδικές φυλακές, ειδικά κελιά, ειδικό προαυλισμό μέσα σε σιδερένιο βαρέλι, που σκοπό έχουν την πλήρη απομόνωση και την εξόντωση, σωματική και ψυχική, όλων όσων βρισκόμαστε εδώ κρατούμενοι.
Σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για όλα όσα έχω βιώσει αυτά τα δυόμιση χρόνια, από τις απάνθρωπες, εξοντωτικές συνθήκες κράτησης, την έλλειψη επικοινωνίας, ιδίως τον πρώτο χρόνο, την παραβίαση νόμων και ανθρώπινων δικαιωμάτων, ως το αποκορύφωμα της άδικης δίκης και καταδίκης μου, συμμετέχω και συμπαραστέκομαι στην απεργία πείνας που ξεκίνησαν εδώ και δυο βδομάδες και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι στις ειδικές φυλακές Κορυδαλλού.
Καλώ κάθε ευσυνείδητο πολίτη, κάθε δημοκράτη, να πάρει θέση για την αθλιότητα της δίκης, την άδικη καταδίκη μου και την απάνθρωπη και εκδικητική εξόντωσή μας.
Για να μη γυρίσουμε χρόνια πίσω. Να μην υπάρχουν και άλλες διώξεις και καταδίκες στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ηρακλής Κωστάρης