Τι να πρωτοσχολιάσεις από τη δήλωση του Πανούση για τον φερόμενο ως πατροκτόνο; Τη βεβαιότητά του ότι θα λειτουργήσει «ο κώδικας τιμής της φυλακής» και ο κρατούμενος θα εξοντωθεί ή το γεγονός ότι ο ίδιος φάνηκε να ικανοποιείται από την εφαρμογή αυτού του «κώδικα τιμής»;
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έχει καν δικαστεί. Δεν έχει διερευνηθεί το κίνητρό του, η ψυχική του κατάσταση, όλ’ αυτά που (υποτίθεται πως) πρέπει να διερευνά ένα σύγχρονο αστικό σύστημα εφαρμογής του ποινικού δικαίου. Από ένα νομικό, όπως ο Πανούσης, με ειδικότητα στην εγκληματολογία, μάλιστα, θα περίμενε κανείς μια τέτοια ψύχραιμη τοποθέτηση. Αυτός προτίμησε να μετατραπεί σε καθοδηγητή του όχλου, βγάζοντας εκ των προτέρων καταδικαστική απόφαση και ποινή: θάνατος! Κι επειδή η θανατική ποινή έχει καταργηθεί, ανέθεσε την εκτέλεσή της στον «κώδικα τιμής» της φυλακής, τον οποίο αυτός -ως υπουργός- (υποτίθεται πως) πρέπει να καταπολεμά μέχρι να τον εξαλείψει. Θυμίζουμε ότι ο ίδιος «κώδικας τιμής» (από την πλευρά των ανθρωποφυλάκων) οδήγησε στο μέχρι θανάτου λιντσάρισμα του κρατούμενου Ιλία Καρέλι.
Δεν του ξέφυγαν του Πανούση αυτές οι δηλώσεις. Επέλεξε να συνταχθεί με τον φασίζοντα λαϊκισμό που βγάζει κάθε κοινωνική αιτία από μια σειρά προσωπικές συμπεριφορές, αποδίδοντάς τες αποκλειστικά σε «μη ανθρώπινα» χαρακτηριστικά του δράστη. Οπως ακριβώς συνέβαινε στο μεσαίωνα, έτσι και τώρα η αστική πολιτική προσπαθεί να μετατρέψει το λαό σε όχλο, πετώντας στα πόδια του δράστες εγκλημάτων με απάνθρωπα χαρακτηριστικά, οι οποίοι μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, για να μείνει στο απυρόβλητο το σύστημα που όντας το ίδιο βαθύτατα απάνθρωπο και αντικοινωνικό, δημιουργεί το υπόστρωμα για τη διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων. Ο Πανούσης τα ξέρει πολύ καλά όλ’ αυτά, γι’ αυτό και η παρέμβασή του ήταν απόλυτα συνειδητή.