Αν υπάρχει ένα άτομο, το οποίο να μπορεί να εμπνεύσει περισσότερο από εμένα, να ενώσει τον προοδευτικό κόσμο, να διοικήσει τη χώρα καλύτερα, να εκπροσωπήσει καλύτερα τη χώρα στο εξωτερικό, βρε το μου να το στηρίξω.
Στέφανος Κασσελάκης
(Συνήθως αυτά τα λένε οι σφουγγοκωλάριοι, τα λιβανιστήρια, τα ξεσκονιστήρια, τα τρολ, τα παπαγαλάκια, τέλος πάντων ένας μηχανισμός εμμίσθων ή βολεμένων που στήνεται για να παριστάνει τους… ανεξάρτητους πολιτικούς σχολιαστές. Ολοι ξέρουν τι συμβαίνει, αλλά επισήμως ο αρχηγός εμφανίζεται να μην έχει καμιά ευθύνη. Αυτό δεν έκανε ο Μητσοτάκης όταν τον χαρακτήριζαν Μωυσή, Τσόρτσιλ, μεγάλο γκόμενο και τα παρόμοια ή ο Τσίπρας όταν τον χαρακτήριζαν άσχετο; Ο Κασσελάκης το αλλάζει και αυτό. Γίνεται σφουγγοκωλάριος, λιβανιστήρι, παπαγαλάκι, τρολ και αποθεώνει ο ίδιος τον εαυτό του. Ναρκισσιστική διαταραχή; Δεν νομίζουμε πως είναι το μείζον. Τραμπισμός του κερατά είναι. Δηλώνει επιτυχημένος επιχειρηματίας, δείχνει τις βιλάρες του στη Νέα Υόρκη, την Αθήνα, τις Σπέτσες, μιλάει για τα προσωπικά του, κάνει καραγκιοζιλίκια και φωνάζει μόνος του «είμαι και ο πρώτος». Και πάει να επιβάλει αυτό το νέο στιλ)
