Τις σκιές και τα σύννεφα θα τα ξεπεράσουμε: η Εκκλησία προϋπάρχει του νεωτερικού κράτους κατά 18 αιώνες και δεν καταβάλλεται με ευκολία, την κινεί η αναστάσιμη ελπίδα. Ομως, όσο καλύτερη η συνεργασία, όσο μικρότερα τα προβλήματα και όσο λιγότερα τα προσκόμματα, τόσο μεγαλύτερη και ανεμπόδιστη η προσφορά σε όλους – πιστούς και λιγότερο πιστούς, αδιακρίτως. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι τα σταθερά βήματα καλής συνεργασίας και γόνιμης συναλληλίας – με διαφάνεια, σαφήνεια, φερέγγυο σχεδιασμό, έμπρακτο ορθολογισμό, «ευανάγνωστο» θεσμικό πλαίσιο. Για να μπορεί να γίνει η ύλη πνεύμα. Με αυτήν την ευχή κλείνουμε, και με υπόμνηση του στόχου του Μακαριωτάτου: «Αγωνιζόμαστε να γίνουμε ανεξάρτητοι και να είμαστε αυτάρκεις».
Ιωάννης Μπούτσης (αρχιδιάκονος της αρχιεπισκοπής)
(Αφού θέλουν να γίνουν ανεξάρτητοι, γιατί ζητούν περισσότερες οργανικές θέσεις κρατικά μισθοδοτούμενων παπάδων; Γιατί, λένε, «η μισθοδοσία του κλήρου δεν δόθηκε ως κάποιο δώρο στην Εκκλησία, αλλά σε αντάλλαγμα και αντίβαρο για την – κάποτε βίαιη και μονομερή – οικειοποίηση του μέγιστου μέρους της περιουσίας της Εκκλησίας από το κράτος». Τους χρωστάει κιόλας το κράτος! Απίστευτο; Καθόλου. Ο εκπρόσωπος του ιερατείου επικαλείται τον Τσίπρα: «Αυτή η πραγματικότητα αναγνωρίστηκε επισήμως από πρωθυπουργικά χείλη, δημοσίως, εγγράφως και ενώπιον του Αρχιεπισκόπου, προ τεσσάρων ετών». Και εγκαλεί, εμμέσως πλην σαφώς, τον Μητσοτάκη, επειδή δεν υλοποίησε τη δέσμευση του Τσίπρα. Τυχαίο είναι ότι οι δεσποτάδες σφίγγουν τον κλοιό του εκβιασμού επί των κυβερνήσεων, όταν «μυρίζουν» εκλογές και η εκάστοτε κυβέρνηση βρίσκεται σε πτώση;)
