Το ακροατήριο ήταν εκλεκτό: επιχειρηματίες από όλη την Ελλάδα που δραστηριοποιούνται ή ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στα Βαλκάνια. Εκλεκτός και ο ομιλητής:ο υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζας. Μεταξύ των άλλων, ο ομιλητής έδωσε στο ακροατήριό του στοιχεία για τις ευκαιρίες που υπάρχουν στη βαλκανική αγορά. Εξέχουσα θέση κατείχαν τα στοιχεία για το λεγόμενο «κόστος εργασίας».
Οι μέσες αποδοχές των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις με περισσότερους από 10 απασχολούμενους είναι:
♦ Στην ΕΕ των «15» 33.000 ευρώ το χρόνο.
♦ Στην Ελλάδα 16.500 ευρώ το χρόνο.
♦ Στις βαλκανικές χώρες 1.500 μέχρι 2.500 ευρώ το χρόνο.
Τα στοιχεία είναι πραγματικά αποκαλυπτικά και δεν πρέπει να απέχουν από την πραγματικότητα. Αλλωστε, σ’ αυτό το επίπεδο δεν έχει λόγο να δώσει ψεύτικα στοιχεία ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Γιατί, όμως, κάνει αυτές τις συγκρίσεις;
Το πρώτο που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να σπρώξει όσο περισσότερους Ελληνες καπιταλιστές προς τη βαλκανική «ενδοχώρα», προκειμένου να εκμεταλλευτούν την εξευτελιστικά φτηνή εργατική δύναμη και το «ξεβράκωμα» των εκεί αστικών κρατών μπροστά στον οποιονδήποτε ξένο επενδυτή. Γι’ αυτό, άλλωστε, τους δίνει «αναπτυξιακά κίνητρα» ακόμα και για επενδύσεις στις βαλκανικές χώρες. Γιατί στόχος είναι να γίνει πιο ανταγωνιστικός ο ελληνικός καπιταλισμός.
Το δεύτερο είναι πως η κυβέρνηση πλασάρει το όραμά της για τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα. Εντάξει, δεν πρόκειται να εισηγηθεί να πέσουν οι μισθοί και τα μεροκάματα στο επίπεδο της Βουλγαρίας, χρησιμοποιεί όμως αυτές τις συγκρίσεις ως μοχλό πίεσης για τα μεροκάματα και τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα. Κατά την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές για την ανεργία φταίει το ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ψαλίδα σε σχέση με τις βαλκανικές χώρες. Αρα, για να υπάρξει ανάπτυξη, θα πρέπει να κλείσει η ψαλίδα. Προς τα κάτω, βέβαια, και όχι προς τα πάνω.
