Με αφορμή τη συζήτηση για το υπό κυοφορία αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, δημοσιεύουμε ορισμένα στοιχεία από μια έρευνα που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, με τίτλο «Δείκτες Κλίματος Αγοράς Εργασίας».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 52% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δηλώνει ότι εργάζεται υπερωριακά, ενώ το 40% δηλώνει ότι δεν αμοίβεται για τις υπερωρίες του. Ακόμη, σχεδόν καθολική, με 73%, είναι η απαίτηση των εργαζομένων που θέλουν να πληρώνονται για τις υπερωρίες τους και όχι να «αμοίβονται» γι’ αυτές με παραπάνω άδεια. Παράλληλα, ένα 60% δηλώνει ότι εργάζεται πάνω από 20 ώρες υπερωρία την εβδομάδα.
Για λογαριασμό ποιανού λέτε πως έγινε η έγινε η συγκεκριμένη έρευνα; Μήπως κάποιου συγκροτήματος ΜΜΕ, κάποιου αστικού πολιτικού κόμματος ή κάποιου ιδρύματος; Για να μην σας κουράζουμε με τέτοια… κουίζ, σας λέμε ότι ο φορέας που παρουσίασε τα συγκεκριμένα στοιχεία και… ανακάλυψε την Αμερική όσον αφορά τις υπερωρίες στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι άλλος από τη ΓΣΕΕ!
Oπως μας πληροφορεί το δελτίο Tύπου της ΓΣΕΕ, η έρευνα ανατέθηκε σε εταιρία δημοσκόπησης (Alco) και βασίζεται σε τυχαίο δείγμα 1.500 ατόμων, με τα οποία η επικοινωνία έγινε τηλεφωνικά! Τόση… επαφή έχουν με την εργατική τάξη οι ανώτατοι εκπρόσωποί της, που για να πιάσουν το σφυγμό της καταφεύγουν σε εταιρίες δημοσκοπήσεων που κάνουν έρευνες μέσω τηλεφώνου! Γραφείο Συμβούλων Ενημέρωσης Εργατών θα έπρεπε να σημαίνουν τα αρχικά ΓΣΕΕ!
Η ανακοίνωση που συνοδεύει τα ευρήματα της περιβόητης έρευνας είναι γραμμένη σε τόσο ήπιους τόνους που δε θυμίζει καν τις γνωστές αγωνιστικές κορώνες που χρησιμοποιούν οι αστογραφειοκράτες της ΓΣΕΕ στις 24ωρες «εθιμοτυπικές» απεργίες και τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις. Θαυμάστε… σκληρό καταγγελτικό ύφος από τους «εκπροσώπους» των εργατών: «Η έρευνα αποτυπώνει με ξεκάθαρο τρόπο την ένταση της παραβατικότητας που επικρατεί στην αγορά εργασίας σε σχέση με την εντατικοποίηση της εργασίας και την έκταση των απλήρωτων υπερωριών του ιδιωτικού τομέα».
Και αφού διαπιστώσουν ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η… παραβατικότητα (όπως με καθαρά «υπηρεσιακή» γλώσσα αποκαλούν τις αυθαιρεσίες της καπιταλιστικής εργοδοσίας), στη συνέχεια αποφασίζουν να τα… χώσουν και στην κυβέρνηση, καλώντας την «να προχωρήσει σε ενέργειες ουσιαστικής στήριξης της εργασίας κι των πληττόμενων εργαζομένων, να αποκαταστήσει και να ενισχύσει το θεσμό των ανεξάρτητων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς και να προστατέψει το 8ωρο και το χρόνο εργασίας των εργαζομένων ως το ελάχιστο μέσο κοινωνικής προστασίας»!
Και αν (λέμε αν…) η κυβέρνηση τελικά δεν τα… κάνει όλα αυτά που τόσο ευγενικά της ζητούν οι συνδικαλισταράδες, αυτοί τι σκοπεύουν να πράξουν;
Εκεί όμως που οι… γκαλοπατζήδες της ΓΣΕΕ ξεπερνούν και τον ίδιο τους τον εαυτό σε γελοιότητα, είναι όταν παρουσιάζουν δύο ακόμα «δείκτες» στην έρευνά τους. Ο ένας είναι ο «δείκτης αισιοδοξίας των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για την πορεία της χώρας (!) τους επόμενους μήνες που έρχονται». Σύμφωνα με αυτόν, το 53% δηλώνει απαισιόδοξο και μόλις το 36% δηλώνει αισιόδοξο. Ενα 4% δεν απάντησε καθόλου.
Ο δεύτερος, είναι ο «δείκτης ασφάλειας απασχόλησης». Εκεί οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να απαντήσουν για το κατά πόσο είναι σίγουροι ότι θα διατηρήσουν τη θέση εργασίας τουλάχιστον μέχρι το επόμενο εξάμηνο (λες και έχουν μαντικές ικανότητες!). Εδώ, αντίθετα, το 56% δήλωσε μεγαλύτερη σιγουριά για τη διατήρηση της θέσης του, σε αντίθεση με το 35% που αισθάνεται περισσότερη ανασφάλεια, ενώ το 9% αρνήθηκε να απαντήσει.
Και στα δύο ερωτήματα, εκτός από τον κύκλο με τα ποσοστά, υπάρχουν και οι καμπύλες ανόδου και καθόδου από τον Σεπτέμβρη του 2018 μέχρι τον Μάρτη του 2021! Δε θα σας κουράσουμε με τις λεπτομέρειες των δεικτών. Απλά να σημειώσουμε, ότι σχετικά με τον πρώτο, ένα 53% είναι απαισιόδοξοι, ένα 43% αισιόδοξοι και ένα 4% απαντούν «Δεν ξέρω δεν απαντώ». Και λοιπόν; Ποιος σκοτίστηκε για τους «δείκτες αισιοδοξίας και ασφάλειας της απασχόλησης», ρε ξεφτίλες; Αυτό περιμένουν από εσάς οι εργάτες και οι εργάτριες, να τους κάνετε… ψυχογραφήματα; Ή θα περίμεναν (τρόπος του λέγειν) να σας δουν από κοντά σε κάποιο χώρο δουλειάς, ιδιαίτερα εκεί που νοιώθουν πιο απομονωμένοι, καθώς δεν έχουν ούτε στοιχειώδη επαφή με κανένα σωματείο και ο συνδικαλισμός είναι άγνωστη λέξη; Πατήσατε ποτέ το πόδι σας εκεί που γίνονται οι «παραβιάσεις» που αναφέρετε ή μήπως οι εργαζόμενοι σας βλέπουν μόνο από την τηλεόραση (αν έχουν όρεξη να σας δουν και εκεί και δεν αρχίζουν τα μπινελίκια);
Εκεί, που αν ο εργαζόμενος μιλήσει ή αντιδράσει στις υπερωρίες και στις αδήλωτες ώρες εργασίας, ο εργοδότης θα του δείξει την πόρτα της εξόδου, οδηγώντας τον στην ανεργία. Οπου σε κάποιες περιπτώσεις, όταν αντέδρασαν στην κακοπληρωμή και την καταστρατήγηση του ωραρίου τους, αντιμετώπισαν ακόμα και τη φυσική βία από τους εργοδότες και τους μπράβους τους. Οι αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές, όμως, περιμένουν πρώτα να τους καταγγείλουν οι εργαζόμενοι τα περιστατικά, για να βγάλουν ύστερα καμιά ανακοίνωση.
Εκαναν καμία αυτοψία στους χώρους υπερ-μετάδοσης του κοροναϊού, να δουν σε τι συνθήκες δουλεύουν οι εργαζόμενοι; Μήπως «χάλασαν τον κόσμο» και δεν το πήραμε είδηση; Ξεσήκωσαν διαμαρτυρίες μετά το πρόσφατο λεγόμενο εργατικό «δυστύχημα» (έγκλημα) στην Εύβοια και σε όλα τα άλλα που έχουν συμβεί; Με όλα όσα έχουν συμβεί στη χώρα το τελευταίο διάστημα, θα έπρεπε σχεδόν καθημερινά να περικυκλώνουν το υπουργείο Εργασίας, τον ΣΕΒ (τον «κοινωνικό εταίρο» τους). Να βγουν και να πουν στους εργαζόμενους, «προσπαθούμε, μπορεί να μην πετύχουμε άμεσα πολλά πράγματα, αλλά θα επανέλθουμε κλπ). Οχι απλώς να καταγράφουν (μέσω τηλεφωνικών γκάλοπ, μάλιστα, όχι άμεσα) τις παραβάσεις και όλα τα υπόλοιπ,α που οι εργαζόμενοι τα βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους. Και στη συνέχεια να κάνουν ήρεμα… διαβήματα στην κυβέρνηση του κεφαλαίου.
Αν έβλεπαν μία συνδικαλιστική οργάνωση έτοιμη να συγκρουστεί με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, ίσως ανέβαινε και η… αισιοδοξία τους και μπορούσαν να αναπτύξουν πιο εύκολα τη συλλογική αντίσταση στη λαίλαπα του κεφαλαίου.
Αυτοί όμως δεν νοιάζονται καν για τη γνώμη που έχουν οι εργαζόμενοι για τους ίδιους. Δεν έχουν σκοπό να αντισταθούν στη γενίκευση της υπερωριακής απασχόλησης. Δεν τους ενδιαφέρει να δημιουργήσουν κανένα κίνημα, αλλά να αναπαράγουν το δικό τους συνδικαλιστικό ΣΥΣΤΗΜΑ, επιβεβαιώνοντας το θεσμικό τους ρόλο του «υπεύθυνου συνομιλητή» της κυβέρνησης και των εμποροβιομηχάνων. Προκειμένου να δικαιολογούν το ζεστό χρήμα και τα πακέτα που παίρνουν από το αστικό κράτος και την Ευρωπαϊκή Ενωση, πρέπει να κάνουν και κάποιες ενέργειες, όπως αυτές οι «έρευνες κοινής γνώμης». Και όταν τα πράγματα ζορίσουν, να κηρύξουν και καμιά 24ωρη απεργία για να ελέγξουν την οργή του κόσμου.
Ας αλλάξουμε λοιπόν, άλλη μια φορά τον τίτλο: Γενική Συνομοσπονδία Ενσωματωμένων Εργατοπατέρων, τους πάει καλύτερα!