Μπορεί το πινοσετικού τύπου έκτρωμα του ασφαλιστικού τζόγου να έχει ψηφιστεί και να είναι νόμος του ελληνικού κράτους, όμως ο Χατζηδάκης και ο Τσακλόγλου έχουν το θράσος να μιλάνε συνεχώς για… διάλογο με τους ενδιαφερόμενους!
«Η αρχιτεκτονική της επικουρικής ασφάλισης άλλαξε προκειμένου το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας να προσαρμοστεί εγκαίρως στις ολοένα και διευρυνόμενες προκλήσεις που θέτει το δημογραφικό πρόβλημα, το μέγεθος της αδήλωτης εργασίας και το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας», είπε πάλι ο Τσακλόγλου, μιλώντας την περασμένη Τρίτη σε εκδήλωση στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο για το ΤΕΚΑ, το νέο επικουρικό ταμείο του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. χωρίς φυσικά να μας ενημερώσει πάλι, πού βρίσκεται η «κοσμογονία» του κανούργιου ασφαλιστικού και τι ακριβώς γίνεται στις άλλες χώρες. (Για το ασφαλιστικό έκτρωμα έχουμε γράψει εδώ και εδώ).
Εκείνος που έδωσε ρέστα, ωστόσο, ειναι ο ίδιος ο σούπερμαν του νεοφιλελευθερισμού, Κωστής Χατζηδάκης, μιλώντας στο 3ο Συνέδριο Επαγγελματικής Ασφάσλισης: «H κυβέρνηση είναι εναντίον της μεγάλης φορολογίας γιατί είναι αντικίνητρο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Γι΄ αυτό και έχει προχωρήσει στη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, αλλά και στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Ταυτόχρονα, είμαστε υπέρ ενός πλαισίου που θα αποδειχθεί ανθεκτικό σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Στόχος μας είναι μετά από διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα που θα δίνει κίνητρα για αποταμίευση, με δικαιοσύνη και ισορροπία μεταξύ όλων των πυλώνων που απαρτίζουν το ασφαλιστικό σύστημα»!
Εντάξει, δεν μειώνουμε τον ειδικό φόρο στα καύσιμα (και γενικά τους έμμεσους αντιλαϊκούς φόρους), γιατί όπως είπε ο… γίγαντας της οικονομικής σκέψης Σκυλακάκης, θα ενισχύονταν οι… πλούσιοι κάτοχοι των ΙΧ, ενώ μειώνοντας τη φορολογία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και τις εργοδοτικές (στην πραγματικότητα εργατικές) εισφορές, όλο και κάτι θα.. τσιμπήσουν οι φτωχοί από την «ανάκαμψη»! Στους τελευταίους, ο Χατζηδάκης βάλθηκε να διδάξει την αξία της… αποταμίευσης: «Κι ενώ εδώ και δεκαετίες η σχέση εργαζομένων/συνταξιούχων επιδεινώνεται και το δημογραφικό μας πρόβλημα οξύνεται, πολλοί ξόρκιζαν ως νεοφιλελεύθερη την συνταξιοδοτική αποταμίευση. Μετά το 2015 όμως, κατανοήσαμε συνολικά ως κοινωνία πόσο εφήμερη (!) είναι η ευημερία που χτίζεται με δανεικά και πόσο χρήσιμη είναι η εθνική αποταμίευση που χρηματοδοτεί παραγωγικές επενδύσεις και αναπτυξιακές δράσεις. Πόσο χρήσιμη είναι τελικά η προσωπική αποταμίευση και η συνταξιοδοτική αποταμίευση που συμπληρώνει το εισόδημα της τρίτης ηλικίας και υποστηρίζει τη διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου ζωής μετά το τέλος του εργασιακού βίου»!
Σωστά! Αντί να τα τρώνε οι τράπεζες κα να χάνονται σπίτια στους πλειστηριασμούς (για τους οποίους εμείς ως κυβέρνηση δεν φέρνουμε καμία ευθύνη), καλό είναι να κάνουν… οικονομία! Και επειδή προφανώς μόνοι τους είναι ανίκανοι για αποταμίευση (ειδικά με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας που έχουμε επιβαλλει), έρχεται νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα να δεσμεύει τις εισφορές τους στον «κουμπαρά», για να τοποθετηθούν στη συνέχεια σε διάφορα ασφαλιστικά και επενδυτικά «προϊόντα». Και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, σαν… χρηματιστές (ή αλλιώς τζογαδόροι), θα παρακολουθούν από το κινητό τους την… πορεία των επενδύσεών τους, ώσπου να συνταξιοδοτηθούν. Δηλαδή, ένα τμήμα του έμμεσου, «κοινωνικού» μισθού των εργατών, θα γίνεται κεφάλαιο για τις μπίζνες ελλήνων και ξένων καπιταλιστών.
Βέβαια, υπάρχει η προοπτική να χάσουν οι ασφαλισμένοι τις αποταμιεύσεις τους και να καταλήξουν να παίρνουν συντάξεις αντίστοιχες των 150 δολαρίων, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στη Χιλή, όπου ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι κατά του κεφαλαιοποιητικού AFP που είχε καθιερώσει ο Πινοσέτ, τι να κάνουμε όμως;
Αυτό το είχε παραδεχτεί και ο Τσακλόγλου στα τέλη Οκτώβρη, όταν έλεγε πως «ο συνταξιούχος του νέου συστήματος θα λαμβάνει τρεις συντάξεις, οι οποίες θα υπόκεινται σε διαφορετικό κίνδυνο. Θα παίρνει την εθνική σύνταξη η οποία υπόκειται στο δημοσιονομικό κίνδυνο, την ανταποδοτική σύνταξη η οποία υπόκειται σε δημογραφικό κίνδυνο και την επικουρική κεφαλαιοποιητική σύνταξη η οποία υπόκειται στον κίνδυνο των αγορών»!
