Με βαρύγδουπες εκφράσεις ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σ. Φάμελλος έδωσε στις 10 Αυγούστου στη δημοσιότητα (και στην περιβόητη διαβούλευση με την κοινωνία) σχέδιο υπουργικής απόφασης για τη λεγόμενη Εθνική Στρατηγική για το Δάσος. Η «διαβούλευση» έχει υποτίθεται ως στόχο να εμπλουτιστεί η Στρατηγική με περισσότερες ιδέες.
Μέχρι τις 30 Αυγούστου η συμμετοχή στην κοινωνική διαβούλευση ήταν πενιχρότατη και οι ιδέες που εκφράστηκαν πολύ φτωχές. Η 10η Αυγούστου επιλέχτηκε από τον Φάμελλο για τη δημοσιοποίηση αυτού του σχεδίου υπουργικής απόφασης προκειμένου να διασκεδάσει τις εξαιρετικά άσχημες εντυπώσεις που κυριαρχούσαν για την κυβέρνηση στον ελληνικό λαό μετά την τραγωδία της φονικής πυρκαγιάς. Ακολουθώντας την πάγια τακτική των συριζαίων, ο Φάμελλος έκρινε ότι μιλώντας με ψεύτικα λόγια για προστασία του δασικού πλούτου της χώρας από τις φυσικές καταστροφές και παρουσιάζοντας την Εθνική Στρατηγική για το Δάσος ως προϊόν μιας ευρείας συμμετοχής επιστημόνων και κοινωνικών φορέων, θα εκτόνωνε την οργή και θα ξεθύμαινε τις άγριες διαθέσεις του κόσμου.
Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της προληπτικής πολιτικής είναι:
♦ Η παράδοση του δασικού πλούτου της χώρας στη λεγόμενη δασική βιομηχανία, που σύμφωνα με τον Φάμελλο πήρε και αυτή ενεργό μέρος στη σύνταξη της Εθνικής Στρατηγικής για το Δάσος (ΕΣΔ).
♦ Η πενιχρή κρατική χρηματοδότηση για την προστασία και ανάπτυξη του δάσους.
♦ Η νομιμοποίηση όλων των οικισμών με βίλες και φτηνές κατασκευές στο δάσος και η δημιουργία ενός μοντέλου συνύπαρξης των οικισμών με το δάσος.
Οι προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων να παραδώσουν την εκμετάλλευση του δασικού πλούτου της χώρας στο κεφάλαιο είναι γνωστές σε όσους ασχολούνται συστηματικά με την προστασία του δασικού πλούτου της χώρας. Οι κυβερνήσεις από τη μια διέθεταν -σκόπιμα φυσικά- πενιχρά οικονομικά μέσα για την ανάπτυξη και την προστασία του δάσους από τους καταπατητές και από τις φυσικές καταστροφές και από την άλλη υπερτόνιζαν την οικονομική σημασία των «δασικών οικοσυστημάτων» της χώρας και την ανάγκη της παράδοσής τους στις ορέξεις της λεγόμενης δασικής βιομηχανίας, για να δημιουργηθεί δήθεν σημαντικό εισόδημα και απασχόληση.
Το ίδιο επιδιώκει τώρα, όσον αφορά το ρόλο της δασικής βιομηχανίας, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τον Φάμελλο. Δεν πρωτοτυπεί καθόλου το σχέδιο υπουργικής απόφασης για την ΕΣΔ (άρθρο 6) αναφερόμενο σε δημιουργία σύγχρονου θεσμικού πλαισίου και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στον δασικό πλούτο της χώρας. Πίσω από τις αυτές τις φαντεζί λέξεις κρύβεται η προσπάθεια για την πλήρη παράδοση του δασικού πλούτου της χώρας στη βουλιμία του κεφαλαίου της δασικής βιομηχανίας.
Οσον αφορά την κρατική χρηματοδότηση της περιβόητης ΕΣΔ, στο άρθρο 7 οι συντάκτες της παραθέτουν ανέξοδα διάφορες πηγές χρηματοδότησης προκειμένου να χρυσώσουν το χάπι. Η πραγματικότητα είναι όμως ζοφερή. Οπως αναφέρουμε και στο «σαλόνι» αυτού του φύλλου (), η κύρια χρηματοδότηση είναι ένα πενιχρό ποσό από τα διαθέσιμα του Πράσινου Ταμείου. Συγκεκριμένα, από το 2011 μόνο το 2,5% των διαθεσίμων του Πράσινου Ταμείου διατίθενται για τα λειτουργικά του έξοδα και τους σκοπούς του, γιατί τα υπόλοιπα πηγαίνουν για την αποπληρωμή του χρέους. Απ’ αυτό το 2,5%, μόνο ένα μικρό μέρος πηγαίνει για την ανάπτυξη και προστασία του δασικού πλούτου της χώρας.
Οσο και να ψάξει κανείς στο κείμενο της ΕΣΔ, δε θα βρει την παραμικρή αναφορά στις πραγματικές αιτίες που προκαλούν τις καταστροφικές πυρκαγιές. Θα βρει μόνο μια γενικόλογη αναφορά στην κλιματική αλλαγή, ως την κύρια -αν όχι αποκλειστική- αιτία. Δε θα δει αναφορές στην ανάγκη καθαρισμού των πυλώνων και των καλωδίων της ΔΕΗ, στην εξάλειψη του φαινομένου των διάσπαρτων χωματερών μέσα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις, ούτε αναφορές στο χάλι που έχει δημιουργηθεί μέσα στα δάση με τη συσσώρευση τεράστιων όγκων εύφλεκτης δασικής ύλης, αποτέλεσμα της χρόνιας εγκατάλειψης του δασικού πλούτου της χώρας.
Αντίθετα θα δει αναφορές για:
♦ Πρόληψη και προφύλαξη από πυρκαγιές σε (παράγραφος 3.3.3 του άρθρου 6 του σχεδίου υπουργικής απόφασης).
♦ Ανάπτυξη στις περιοχές άμεσης προτεραιότητας (παράγραφος 3.4.6 του άρθρου 6).
♦ Προδιαγραφές στις περιοχές άμεσης προτεραιότητας (παράγραφος 3.5.11 του άρθρου 6).
Είναι προφανές ότι η κύρια στόχευση της Εθνικής Στρατηγικής για το Δάσος είναι η παράδοση του δασικού πλούτου της χώρας στη «δασική βιομηχανία» και η και τις δασικές εκτάσεις.
Σχετικά Αρθρα
